Oh nee, toch maar niet

Ruim 3 maanden geleden, misschien waren het er zelfs wel 4, werd me door de planner van de Hemtjänst in Nälden gevraagd of ik misschien alsjeblieft toch in de zomer kon komen werken. Had graag nee gezegd, maar da's natuurlijk zonde van de verdiensten. Dus direct geantwoord welke weken ik bij hen kon komen werken.

Inmiddels heb ik er ook 2 Engelse tutoring klussen bij en de occassional fotoklus. Dus al met al nogal wat planning. De hemtjänst diensten zouden in week 30 beginnen.

Krijg ik vandaag een mailtje. Uuuh, tja, weet je, we hebben niet genoeg werk hier in Nälden. Dus je bent niet meer nodig. Maar misschien kan je nog in Krokom bij de hemtjänst aan de slag. Maar dan weten we niet of je schema wel hetzelfde kan blijven.

Tuurlijk. Logisch. Geen probleem.

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARGH!! Wat een gedoe! Had al geen zin in de hemtjänst, maar zo helemaal niet. Het was al een heel gepuzzel om de tutoring klussen en de rest in een goed schema te krijgen. Kan ik weer opnieuw beginnen!

Anyway, ik ga natuurlijk braaf de troela van Krokoms hemtjänsten bellen en dan maar eens horen wat ze te vertellen heeft.

It makes you think

De eerste drie dagen bij de hemtjänst in Östersund zitten erop.

Na de hele zomer van hot naar her gereden te hebben in Nälden en omgeving, met meer en minder krakkemikkige oudjes bloemen geplukt te hebben en na onbegrijpelijke boodschappenlijstjes ontcijferd te hebben met behulp van iedereen bij de lokale ICA, heb ik nu in 'de stad' gewerkt. De hemtjänst in Östersund is verdeeld in ettelijke districten. Ik heb nu mijn introductie gehad in een district dat relatief dichtbij ons ligt. En in dit district is de hemtjänst onderverdeeld in een buitengroep (die dus van hot naar her rijdt etc...) en een binnengroep die thuiszorg verleend aan de klanten in een serviceappartementen complex.

Laat het nou net een district zijn dat midden in een reorganisatie zit. Recent is de nieuwe chef begonnen, eind oktober moet de binnengroep verhuizen en de bezetting van de binnen- en buitengroep wordt gehusseld. Recept voor hopen gefluister, geïrriteerd gepraat, verhitte telefoongesprekken en oh ja, tussendoor ook nog de bezoeken aan de verschillende hemtjänst klanten.

Ik heb deze dagen en avond in het serviceappartementen complex gewerkt. De klanten van de hemtjänsten die in dit complex wonen zijn - vrijwel zonder uitzondering - dement of echt knetter dement. Het merendeel heeft ook nog een stroke gehad en de diabetes gevallen zijn niet meer op de vingers van 2 handen te tellen.

Deze dagen heb ik een tandarts ontmoet. De vrouw van de tandarts is inmiddels al een aantal jaar dood en hij is het stadium van licht dement al een hele tijd voorbij. In de loop der jaren is er steeds meer tandarts gekomen. Hij eet alles wat los en vast zit en het komt er met een schrikbarend gemak aan de andere kant weer uit. Vroeger had de tandarts een gelukkig leven met familie en vrienden. Ze reisden veel en hij was een fervent piloot. Nu doet de tandarts niet veel meer dan liggen. Televisie kijken. Slapen. En eten. Heel veel eten.

Ook ontmoette ik een muzikant. De muzikant is heel verlegen. En heel dement. In zijn appartement staan overal muziekinstrumenten, maar spelen erop gaat niet meer. Hij is het allemaal vergeten. Af en toe komt nog wel terug dat hij vroeger heel goed accordeon kon spelen. Maar als hij nu weer een instrument zou oppakken, dan zou hij weer als een beginner klinken. Dus dat doet de muzikant niet meer. Met zijn rollator en zijn rolstoel komt hij af en toe nog wel eens buiten. In ieder geval tijdens werkdagen voor de lunch in de eetzaal. Maar in het weekend is de muzikant binnen. Dan is de eetzaal gesloten. Dan is het enige vertier nog de bezoekjes van de hemtjänst.

En dan is er nog een heel eentige meneer. Als er nog een gradatie na knetter dement zou zijn, dan zou hij met stip in die categorie passen. In alle jassen die aan de kapstok hangen, heeft hij schroevendraaiers verstopt. En in de kast in de gang ligt een groot mes verstopt onder een stapel handdoeken. Slapen doet hij het liefst aangekleed zodat hij klaar is om te verdedigen als er een onverlaat binnen zou komen. Er is geen familie en een aantal jaar geleden heeft eentige meneer al geprobeerd om er een eind aan te maken. Is niet gelukt. En door de medicijnen die eentige meneer nu krijgt (en de voortschrijdende dementie) is de behoefte er ook niet meer zo.

Begrijp me goed: ik ben blij dat ik werk heb. En als ik aan het werk ben, dan doe ik mijn stinkende best (ai, misschien niet zo'n goeie woordkeus in deze line of work.... ) om te zorgen dat het leven van de mensen waar ik op bezoek kom toch net weer iets aangenamer wordt. Al is het maar voor heel eventjes. Maar wat lijkt het me tragisch als je op zo'n manier oud wordt. Ik kan er niks aan doen dat ik er een beetje verdrietig van word als ik eentige meneer dan weer alleen laat met zijn televisie. Als je een foto van vroeger van de tandarts ziet. Als je de instrumenten van de muzikant ziet staan.

Wat prijs ik me gelukkig dat ik zo'n sterke en fitte moeder heb die op haar bijna 80-ste alles nog zelf regelt, regelmatig met de fiets erop uit trekt en die andere mensen op sleeptouw neemt omdat 'we toch zoveel te geven hebben' (ja toch mam?). Vaak geloven mensen niet eens dat mam al richting de 80 gaat.

Ik hoop heel erg dat het ons gegeven is om zo lang mogelijk fit en bij de tijd te blijven. En als het dan onze tijd is, laat het dan alsjeblieft gewoon pats boem ineens gebeuren.

Genieten. Van elke dag. Zelfs al zijn de schilders nog steeds niet klaar.

Weemoed

Je zou toch denken dat ik er nu wel eens aan gewend ben. Afscheid nemen bij een werkgever, op weg naar een nieuwe klus. Seen it, been there and done it many many times before. Ik kan me niet eens herinneren hoeveel keren ik al afscheidcadeaus gekregen heb bij KPN en Telfort. En dan was het vaak zo dat ik de maand daarop (of soms zelfs de week daarop...) alweer op de stoep stond. 

Maar goed. Vandaag was het dus mijn laatste dag bij Hemtjänsten Nälden. Een zondagsdienst die al vroeg begon. Het was een beetje frisjes, maar wat een schitterende vergezichten en kleuren! Het is lastig om zo vroeg je warme bedje uit te komen. Maar als je er dan toch uit bent, dan is het niet moeilijk om te genieten van de schoonheid hier om je heen! 

Vandaag werkte ik weer met het team waar ik gisteren ook mee gewerkt heb. En lieve Ronja had een heerlijke kladdkaka voor ons gebakken. Voor mijn afscheid. Chocolade kladdkaka met slagroom en met verse aardbeien. Gelukkig maar dat we een uur pauze hadden vanmorgen! Heb zitten genieten! 

Natuurlijk ga ik een heleboel mensen missen. Al was het soms best een beetje jobbigt en niet direct mijn grootste wens om dit werk te doen - and at the risk of sounding corny - ik heb mijn werk deze zomer als enorm waardevol ervaren. Het is een fantastisch team dat in de thuiszorg werkt in Nälden (and beyond). Zo verschillend, maar allemaal gedreven en betrokken collega's. We hebben ons samen verwonderd over dingen, kwaad gemaakt over zaken en vooral ook enorm veel gelachen. En ik kan nu havregrynsgröt koken als de beste. 

Afscheid nemen op je hoogtepunt zeggen ze toch vaak? Zo voelt het wel een beetje. En een beetje weemoedig. Je weet natuurlijk nooit precies wat je ervoor terug krijgt. Then again: 

“Be wise enough not to be reckless, but brave enough to take great risks.” 

Op naar mijn nieuwe klus! 

Hoppakee! Aan de slag!

Hehe! Eindelijk heb ik de benodigde delegering in de pocket. Ik heb vanmiddag uitvoerig met de hoofdverpleegkundige gesproken over de toets die ik had gemaakt. Een toets over wat is een delegering, hoe dien je verschillende medicijnen toe, wat doe je als (vul een dramatische situatie in). Overigen is het bij dat laatste altijd: contact opnemen met de sjuksköterska. Als je het niet meer weet, als je twijfelt, als er iets is gebeurt waar je geen verklaring voor hebt: altijd contact opnemen met de sjuksköterska.

Is trouwens wel een lieverd hoor. Ze had vanmiddag een stuk of 6 delegeringen uit te delen, dus leek wel lopende band werk. Nu kan iedereen eindelijk écht aan het werk.

Ik heb van Lena van de Planering ook mijn schema gekregen. Heb nu een schema tot 12 juli en een week voordat dit schema is afgelopen, krijg ik mijn nieuwe schema. Nou ja, krijg. Ik vermoed dat ik ook daar wel weer een aantal keer achteraan zal moeten vragen, maar goed, ik zit nu in ieder geval in het systeem.

Deze week werk ik morgen, overmorgen en donderdag. Volgende week van maandag t/m vrijdag. En daarna is het in ieder geval zo goed gepland dat ik het weekend dat Niels en co hierheen komen in ieder geval naar Åre kan om het met zijn allen te vieren.

Ze hebben hier ook zoiets feestelijks als een gedeelde dienst. Dan moet je eerst 's morgens van 7-11 of zo en dan daarna de avonddienst van 15.30-22. Gelukkig staat er daarvan nu maar 1 gepland op mijn schema.

Nu weer aan het werk voor ons eigen bedrijf!

PS Marco en Mik zijn lekker aan het voetballen. Mik komt niks tekort hoor, in de zomervakantie. Vanmorgen hebben we al uitgebreid gestept en gerend en tafelvoetbal gespeeld en tekeningen gemaakt voor buurvrouw Christine die binnenkort uit het ziekenhuis komt (met pacemaker).

Van een rolstoel, een lift en een Azalea

Na de skolavslutning moest ik door naar Krokom voor de officiële introductiedag van de Hemtjänsten, voor alle sommervikarier. Ze waren vanmorgen rond een uur of 9 al begonnen, maar gelukkig eerst met een uitgebreide fika want er waren er meer die eerst de skolavslutning mee wilden maken.

Met 13 anderen hebben we vanmorgen naar een aantal presentaties geluisterd over hoe verschillende geneesmiddelen toe te dienen. Geheimhoudingsplicht. Rapporteren en aaaaal wat dies meer zij.

Na een pauze van een uur, was het vanmiddag tijd voor ergonomie training. Hebben lol gehad met de verstelbare bedden, elkaar omhoog hijsen en uit bed. En ontdekt dat er heel veel knopjes en extra dingetjes aan een Azalea rolstoel kunnen zitten die reuze handig zijn.

Zou zomaar kunnen dat ook de laatste benodigde papieren komende week binnen zijn zodat ik eindelijk kan beginnen met zelf werken bij de Hemtjänsten.

Efficiëncy is zoooooo 2014

Ik heb mijn introductie bij de Hemtjänsten inmiddels zo'n week geleden afgesloten. Het was interessant, leuk, boeiend en allemaal compleet nieuw voor mij. Dus je zou zeggen: laat het werk nu maar beginnen.

Dat dacht men bij de planning ook. Dus ik kreeg en krijg al regelmatig smsjes of ik vanavond of morgenochtend in kan vallen voor een dienst. Vlak nadat ik enthousiast op ja had gedrukt, bedacht ik me ineens: maar verhip, ja... in mijn introductie had men nog iets gezegd over een delegering. Juistem. Een delegering. Ik heb er tijdens de introductie niet veel aandacht aan besteed. Het viel bij mij in de categorie: 'zij weten vast waar ze het over hebben, en dat zal nog geregeld worden'.

Maar niet dus.

Een delegering is een officiële toekenning dat je medicijnen mag toedienen. Dus dat je de door de apotheek voorverpakte en gelabelde medicijnen aan de klanten van de Hemtjänsten mag geven. En dat je oogdruppels mag toedienen. Afgelopen vrijdag had ik al een ietwat onthikte chef van de Hemtjänsten aan de lijn: of ik de delegering nou al geregeld had. Huh? Hoe dan? Waar? Wat is het nou precies? Dat moest ik maar met de districtverpleegkundige opnemen. Prima. Zo gezegd, zo gedaan. Vanmorgen kreeg ik haar eindelijk te pakken. Een heel aimabele competente dame die niet blij was met mijn telefoontje. Niet om mij persoonlijk, maar omdat een heel aantal zaken al door de chef van de Hemtjänsten aan mij uitgelegd en gegeven zou moeten zijn. Dus bijvoorbeeld een inlog in het systeem om de klant rapportages te lezen, een heel formulier over wat delegering is, nog een heel formulier met vragen die ik na het doorlezen moet beantwoorden. Tja en dat kon ze allemaal niet meer voor vanavond voor me regelen (daar stond een dienst open die ik wel had willen werken), maar ik mocht wel de papieren bij haar dan op komen halen. Bij wijze van uitzondering.

En hoe dan verder? Tja, nu ga ik de vragen beantwoorden en dan ga ik de papieren maar weer naar de aimabele dame terugbrengen. En dan moet er toch wel ergens een keer een delegering inzitten? Om aan het werk te kunnen?

Je zou zeggen: dat soort dingen regel je allemaal als chef of als vaste kracht van de Hemtjänsten voor de mensen die nieuw zijn. Je legt de formulieren klaar bij hun introductie, gaat even met de mensen zitten en dan ondertekend en wel kan men direct na de introductie ook zelf aan de slag. Hier niet dus. Ach. Ik heb het geregeld. Althans, de eerste stappen voor het verkrijgen van een delegering. En de rest? Zal ook wel goedkomen. Denk ik. En anders bel ik gewoon maar weer.

Dat zeg maar 'minder efficiënte', zou dat nou aan de werkgever liggen? Of aan deze regio? Of aan de landsaard? Of gewoon aan mij? Laat ik het maar op het laatste houden.

PS oh ja, ik heb inmiddels ook geregeld dat als er bij de Swedbank geld wordt gestort met ergens in de aanwijzingen mijn naam en/of persoonsnummer, dat het dan direct naar mijn rekening bij de Handelsbanken wordt overgeschreven. Nadat ik onze contactpersoon bij de Handelsbanken gesproken had, kreeg ik een link naar de - lijkt wel geheime - site van de Swedbank waar je dit soort dingen allemaal kan regelen. Piece of cake. Als je het eenmaal weet.

Van de ene bank naar de andere bank

Toen ik het introductieboekje van de Hemtjänsten nog eens goed doorlas, viel me iets op. De uitbetaling van het loon doet de kommun naar de Swedbank. Right. Maar wat nou als je geen Swedbank account hebt? Staat het dan gewoon in een potje 'unclaimed' bij de Swedbank te wachten?

Daar heeft men (natuurlijk) iets op verzonnen.

1. Je wacht tot je bericht van de Swedbank krijgt per post. Dan ga je met dat papiertje naar je eigen bank. Dan krijg je het daar en dan uitbetaald.
2. Of je neemt nu al contact op met je eigen bank. Zegt daar dat je loon bij de Swedbank binnenkomt en of je eigen bank alsjeblieft even wil zorgen dat het van de Swedbank maandelijks op mijn eigen rekening bij de Handelsbanken gestort wordt.

Het komt op mij ietwat omslachtig over, maar ach. Zolang het geld uiteindelijk maar op mijn rekening staat, toch?

Hotel California

Vandaag was het net echt! Ik werkte in de vroege dienst met Anna Lena en die had er zoveel vertrouwen in dat ze me vanmorgen meteen de autosleutels gaf. 


Jij rijdt vandaag. En hier is de telefoon en hier zijn alle andere sleutels. Leuk om zo met een andere collega te werken, weer nieuwe klanten te ontmoeten en me te blijven verwonderen over de schitterende werkomgeving (met uitzicht op Åreskutan!). 

Krijg wel meer en meer het idee, door wat collega's zeggen en wat de chef zegt, dat het hier niet alleen om een zomer vervanging gaat. Men wil mensen die een beetje kunnen werken volgens mij het liefst langer houden. Wat zeg ik: zo lang mogelijk. Vandaag sprak men zelfs al over training volgen tot undersköterska. Lief, maar dat is echt niet mijn ding. 

Vrijdag nog 1 dag introductie en dan is de volgende officieel geplande dag vrijdag 12 juni. Dan is het de officiële introductie dag voor alle sommar vikarier. Dan krijg ik ook het schema uitgereikt voor de zomer. 

Benieuwd of de Fransman voordien van zich laat horen. 

Hemtjänsten, day 2

Vandaag een 'kort' dagje bij de Hemtjänsten, van 7 tot 14. Ik ben vanmorgen iets later weggegaan dan woensdag, dus de ochtendspits in Tullus was al opgelost voordat ik er was: ik heb geen reebok gezien. 

Bij het Hemtjänsten kantoor in Nälden staat UFU tegenwoordig op de personeelsparkeerplaats. Niet naast de sjieke dienstauto's (jaha, die rode RAV4, da's één van de 4 of 5 dienstauto's die de Hemtjänsten heeft...), maar aan de andere kant. 

Op onze lijst van vandaag stonden bijna allemaal nieuwe klanten. Nou ja, nieuw voor mij in ieder geval. Alleen Saga kende ik al. Het zag er niet naar uit dat Saga zich mij nou nog levendig herinnerde na mijn introductie afgelopen woensdag. Vandaag hebben we een heel aantal maaltijden gehaald (er zijn 3 verschillende restaurants in het gebied van deze Hemtjänsten die maaltijden verzorgen) en gedistribueerd. Voor een aantal klanten betekent dat alleen even post uithalen en maaltijd afleveren en bij sommige klanten blijf je dan iets langer voor nog een klein praatje. Social tid staat er dan op de lijst. 

Bij Agnes kwamen we ook voor de social tid en om te checken of ze ook wel gegeten had, maar Agnes had het veel te druk met scrabbelen met de buurvrouw. Er lagen voor mij totaal onbegrijpelijke woorden op het bord en buurvrouw zat zo te stralen dat ik denk dat Agnes aan de verliezende hand was. Sandra heeft alleen even koffie gezet voor ze en wat koekjes op een schaal gedaan, ik heb afgewassen en daarna zijn we weer gegaan. Op naar Margot. Margot straalt van oor tot oor en is zo vergeetachtig als vergeetachtige Harry uit Sesamstraat. Met Margot gingen we boodschappen doen. Het boodschappenlijstje opstellen is al een toer omdat ze op het ene moment vertelt dat de ham op is en als ze zich dan weer omgedraaid heeft, heeft ze geen idee meer dát we überhaupt boodschappen gaan doen en die ham? Ze had toch nog ham? Margot had geen zin in de rollator maar hing amechtig aan mijn arm en zo zijn we naar de ICA geslenterd. Ondertussen de rest van bejaard Trångsviken groetend. Al die namen kent Margot dan weer wel, ik moet zeggen dat ik ze allang weer vergeten ben. 

Weer via Saga (daar komt de Hemtjänsten een keer of 6 per dag) en Siri naar Herman. Als Sandra had gezegd dat Herman Russisch sprak, had ik haar ook geloofd. Voor mij niet te verstaan wat Herman zegt. Daar moesten we alleen eten afleveren en zorgen dat hij zijn medicijnen inneemt. 

En daarna naar Erik. Erik is er ook een van het ouwe snoeperd soort. Die stond te stralen dat er nu niet 1 meisje maar 2 meisjes van de Hemtjänsten kwamen. Sandra heeft voor Erik potatisbullar gebakken en hem nog oogdruppels gegeven. Erik kreeg er ondertussen geen genoeg van om van die dubbelzinnige toespelingen te blijven maken. 

Halverwege deze korte dienst was er ook nog even tijd voor lunch op het kantoor met de andere mensen van het team. Natuurlijk wordt er dan gekletst over wat er zoal voorvalt bij de diverse klanten. En je kunt wel zeggen dat zeker 75% van de clientèle van de Hemtjänsten een geschiedenis heeft van psychische aandoeningen. Tel daarbij op de diverse stoma's en katheters die geleegd en vervangen moeten worden en de hoeveelheid 'noodsituaties' waar ik over heb horen praten, dan verbaast het mij dat ze nieuwe mensen aannemen die geen opleiding en ervaring in de zorg hebben.  

De werkomgeving is wel heel erg mooi. Ondanks dat het een behoorlijk grijze dag is vandaag, waren er schitterende vergezichten. En heb nu aan den lijve mogen ondervinden dat er 4 jaargetijden in een uur, wat zeg ik, in 10 minuten kunnen voorkomen! 

En nu is het weekend. Ik denk nog maar niet aan de feestelijke avonddienst van de maandag. Dat duurt nog heeeeeeeeel lang voordat het maandag is. 

Een avontuur. De eerste dag bij de Hemtjänsten.

Zo! Dat zit erop. De eerste dag aan het werk bij de Hemtjänsten.

Natuurlijk was ik al veeeeeel vroeger wakker dan de wekker. En de wekker stond juist al vroeg, kan je nagaan. Via de binnendoorweg ben ik naar Nälden gereden. De ochtendspits bestond uit een reebok die net voor Tullus de weg overstak.

Bij de Hemtjänsten werd ik hartelijk verwelkomd door Sandra. Met een kop verse koffie in de hand werd ik meteen ingewijd in het schema van de dag. Via Gerd, naar Sonja, naar Villy, naar Thorsten, weer naar Sonja en naar Gerd en tussendoor ook nog naar Saga. Leefde in de heilige veronderstelling dat onze eerste klant van de dag een man zou zijn die we zouden gaan helpen met omkleden, bed verschonen etc. Maar nee! Gerd in Zweden is dus een dame! Na Gerd zijn we ook nog naar haar tweelingzus geweest om een ontbijtje klaar te maken. Daarna naar Sonja voor haar medicijnen. Meteen aangekondigd dat we 's middags terug zouden komen voor een wandeling. Zat Sonja nou niet direct op te wachten.

Via even kletsen bij Villy en zijn boodschappenlijst ophalen, naar Thorsten om eten te brengen, zelfde bij een andere dame met diabetes wiens naam ik vergeten ben en toen naar Sonja voor de wandeling. Al pruttelend en commentaar leverend hebben we Sonja achter de rollator gekregen en zijn we tot halverwege de straat gekomen. 's Middags Gerd geholpen met de lunch en toen naar Saga om haar in bed te helpen voor haar rust uurtje. Ondertussen her en der natuurlijk ook opgeruimd, gewassen, katheters geleegd (I know, moest ook even slikken) en her en der nog wat gekletst.

Bijna alle klanten waar we vandaag kwamen vonden het wel interessant dat er een nieuwe tjej meekwam. De oudere heer waar we vanmiddag waren is er een van het 'ouwe snoeperd' soort. Op SFI leer je geen dubbelzinnige dingen (alsof ik überhaupt dubbelzinnige dingen snel zou snappen), maar dat leer je snel genoeg in deze job.... ik heb mijn best gedaan om schaapachtig te kijken en niet te reageren. Behalve kattig wist ik eerlijk gezegd niet zo goed hoe heel beleefd op de ondubbelzinnigheden te reageren.

Ik heb woeste bewondering voor de mensen die bij de Hemtjänsten werken. Het geduld en de zorg waarmee ze aan de gang gaan is echt onverwoestbaar. Bij mij duizelt het wat we allemaal bij wie gedaan hebben. Er komt overigens ook een heeeeeeleboel administratie bij kijken. Het begint al met de schema's die je per dag krijgt, de lijsten die je bij de klanten in moet vullen, de etenslijsten die de klanten in moeten vullen en die dan gefaxed (jaaaa! de fax leeft hier nog in zijn glorietijd!) moet worden naar de keuken waar het eten gemaakt wordt en dan nog rapporten invullen voor een aantal klanten.

Oh ja, de Hemtjänsten beschikt trouwens wel over een vloot coole auto's: staat een hele batterij aan RAV4's 4WD's om mee te rijden!

Nu morgen lekker vrij. En dan vrijdag een korte dienst, van 7-14.

Samenvatting? Sandra is een gouden meid die me heel goed en lief allemaal dingen uitlegd. De meeste klanten waren gezellig, het werk is uuuuh wat zal ik zeggen ... anders dan ik ooit gedaan heb.

de avondspits