Zo langzaam maar zeker begint het einde van die eindeloos lijkende zomervakantie in zicht te komen. En daarmee is er ook zicht op een mogelijke periode van werkloosheid.
Tijdens de zomervakantie heb ik absoluut niet te klagen (gehad) over werk. Heb met veel plezier als Engelse tutor gewerkt voor 2 heel leuke families en heb uuuuh ja, hoe zal ik het omschrijven, het avontuur beleefd van werken in de zorg met psychiatrische patiënten. Al met al voldoende om je bezig te houden. En om een beetje te verdienen.
De tutoring klussen houden half augustus op omdat beide families dan weer terug zijn in Saudi Arabië. En ik heb zelf afscheid genomen van mijn avontuur met de psychiatrische patiënten.
So what's next? Het was de vraag of de modersmålsenhet ook komend schooljaar weer een beroep op me zou doen. En gelukkig! Dat hebben ze vandaag gedaan! Volgende week ga ik naar kantoor om te praten over een mogelijke aanstelling voor minimaal 75% en wellicht nog een beetje meer. En als alles goed gaat, dan wordt Krokoms kommun ergens in de komende weken ook weer wakker uit hun zomerslaap en beseffen die dat ze niet zonder Marco kunnen in hun lerarencorps. En dan zijn we weer back in business.
En ondertussen op Rödön worden de gemoederen danig bezig gehouden door het aanwezige wildlife. Er is een weerspannig elandmannetje met een enorm gewei dat geregeld het verkeer ophoudt hier iets verderop. Hij gaat dan midden op de weg staan en wil geen millimeter wijken, behalve op zijn eigen tijd. En kennissen van ons zijn bij het zoeken naar bessen berendrollen in het bos tegen gekomen! Op nog geen kilometer afstand van ons huis!
Never a dull moment.
Posts tonen met het label werken. Alle posts tonen
Posts tonen met het label werken. Alle posts tonen
dinsdag 9 augustus 2016
woensdag 27 juli 2016
De wondere wereld der psychiatrie
Sinds vorige week vrijdag ben ik aan het werk (als vikarie) in een groepshuis voor psychiatrische patiënten. Ieder heeft zijn eigen appartement, inclusief het personeel. Niet dat we daar nu allemaal een eigen stekkie hebben gekregen, maar er is een groot personeelsappartement waar de bewoners ook geregeld heen komen om kaart of yahtzee te spelen, om boos te zijn, om vragen te stellen of om gewoon te praten.
Buurvrouw M. werkte sinds februari als vikarie op deze plek. Mijn eerste twee dagen heb ik als M.'s sidekick doorgebracht. Dat was reuze gezellig. M. kent me langer dan vandaag en ik haar, dus we konden naar hartelust alle bijzondere, speciale en ronduit rare dingen van ons af kletsen. Mijn derde dag werkte ik met een meneer die al sinds de opening van dit groepshuis hier werkt. Een heel aardige (en praatgrage) meneer. Die heel goed afval kan sorteren. Heb toen geleerd dat de plastic handschoenen die je aan doet iedere keer als je bij een bewoner naar binnen gaat tot 'brandbaar afval' horen. En laat hij niet merken dat je je handschoenen in een andere bak gooit!
En vandaag was mijn eerste dag alleen on the job. Laten we zeggen dat het special is. In heel veel opzichten. Waar ik van de hemtjänst gewend was dat er max 4 verschillende diensten zijn die je kunt hebben, kennen ze er hier wel een stuk of 10. En dat kan zomaar weer anders zijn volgende week. En dan kennen ze ook nog van die diensten dat je wel 24 uur ter plaatse bent! Heb meteen gezegd dat ik daar niet voor in de markt ben. Werken prima. Maar alles binnen het redelijke. En trouwens, heb van het thuisfront ook strikte orders dat ik goed op mezelf moet passen en gewoon min of meer normale arbeidstijden moet aanhouden.
Anyway, ik was daar dus vandaag en heb na zo'n dag nóg meer bewondering voor het vaste personeel. Het geduld dat ze op moeten brengen, de flexibiliteit en ook het doorzettingsvermogen dat ze tentoon spreiden. Daar moet je volgens mij voor in de wieg gelegd zijn.
Ik vind het lastig omgaan met een hele kwaaie meneer (die ook politie aantekening heeft) die wil weten waarom hij in dit groepshuis woont. Dat een paar keer op een dag. En dan komt ie even later stralend binnen om te vragen of je (voor de 100.000ste keer) kaart wilt spelen met hem. Ergens heb ik ook wel met hem te doen. Het is toch wat als je zo je leven moet slijten. Zou hij nou gelukkig zijn? En zo zijn er nog een paar in het groepshuis. Zit er ook eentje die hier eigenlijk helemaal niet thuishoort omdat ie beter op zijn plek zou zijn in een huis met meer 'gelijkgestemden'. Maar ja, gebrek aan plek maakte dat hij hier geplaatst werd.
Wat mij verbaasd is dat er, voor zover ik weet, niet dagelijks een psychiatrisch verpleegkundige werkt. Ik bedoel, ik werk daar nu als totale nitwit in de zorg - let alone de psychiatrie - en zo hebben ze er wel meer.
Ik vind het knap, razend knap van de mensen die hier langere tijd werken. Ik heb nu nog 3 diensten gepland staan (29 uur...) en dan is het klaar daar voor mij. Lang leve mijn andere jobs!
Buurvrouw M. werkte sinds februari als vikarie op deze plek. Mijn eerste twee dagen heb ik als M.'s sidekick doorgebracht. Dat was reuze gezellig. M. kent me langer dan vandaag en ik haar, dus we konden naar hartelust alle bijzondere, speciale en ronduit rare dingen van ons af kletsen. Mijn derde dag werkte ik met een meneer die al sinds de opening van dit groepshuis hier werkt. Een heel aardige (en praatgrage) meneer. Die heel goed afval kan sorteren. Heb toen geleerd dat de plastic handschoenen die je aan doet iedere keer als je bij een bewoner naar binnen gaat tot 'brandbaar afval' horen. En laat hij niet merken dat je je handschoenen in een andere bak gooit!
En vandaag was mijn eerste dag alleen on the job. Laten we zeggen dat het special is. In heel veel opzichten. Waar ik van de hemtjänst gewend was dat er max 4 verschillende diensten zijn die je kunt hebben, kennen ze er hier wel een stuk of 10. En dat kan zomaar weer anders zijn volgende week. En dan kennen ze ook nog van die diensten dat je wel 24 uur ter plaatse bent! Heb meteen gezegd dat ik daar niet voor in de markt ben. Werken prima. Maar alles binnen het redelijke. En trouwens, heb van het thuisfront ook strikte orders dat ik goed op mezelf moet passen en gewoon min of meer normale arbeidstijden moet aanhouden.
Anyway, ik was daar dus vandaag en heb na zo'n dag nóg meer bewondering voor het vaste personeel. Het geduld dat ze op moeten brengen, de flexibiliteit en ook het doorzettingsvermogen dat ze tentoon spreiden. Daar moet je volgens mij voor in de wieg gelegd zijn.
Ik vind het lastig omgaan met een hele kwaaie meneer (die ook politie aantekening heeft) die wil weten waarom hij in dit groepshuis woont. Dat een paar keer op een dag. En dan komt ie even later stralend binnen om te vragen of je (voor de 100.000ste keer) kaart wilt spelen met hem. Ergens heb ik ook wel met hem te doen. Het is toch wat als je zo je leven moet slijten. Zou hij nou gelukkig zijn? En zo zijn er nog een paar in het groepshuis. Zit er ook eentje die hier eigenlijk helemaal niet thuishoort omdat ie beter op zijn plek zou zijn in een huis met meer 'gelijkgestemden'. Maar ja, gebrek aan plek maakte dat hij hier geplaatst werd.
Wat mij verbaasd is dat er, voor zover ik weet, niet dagelijks een psychiatrisch verpleegkundige werkt. Ik bedoel, ik werk daar nu als totale nitwit in de zorg - let alone de psychiatrie - en zo hebben ze er wel meer.
Ik vind het knap, razend knap van de mensen die hier langere tijd werken. Ik heb nu nog 3 diensten gepland staan (29 uur...) en dan is het klaar daar voor mij. Lang leve mijn andere jobs!
zaterdag 16 juli 2016
That's how we roll in Jämtland
De hemtjänst dus. Die zei op het laatste moment: Nee dank je, je hoeft niet naar Nälden te komen. Daar hebben we je niet nodig. Maar je kunt wel naar Krokom als je wilt. Maar misschien moet dan je schema wel helemaal omgegooid worden. Nou was ik al niet zo happig op het hemtjänst gebeuren. Maar ach, money is money en ik kende alle mensen daar al. Dus eigenlijk wel zo makkelijk. Maar helemaal opnieuw beginnen in een omgeving waarover ik al aardig wat verhalen gehoord heb... mwah, dat vond ik niet zo aanlokkelijk.
Enter: onze allerliefste buurvriendin M. Sinds bijna 1,5 jaar woont ze in het appartement schuin onder ons en zulke buren zijn goud waard. Behalve dat ze gezellig, pienter en hardwerkend is, vindt ze ons ook nog eens gezellig en zorgen we in onze respectievelijke vakanties voor elkanders katten. Zij heeft 2 lieve mooie op leeftijd zijnde langharige katten. En onze Bo vindt M het beste wat haar overkomen is want van haar krijgt Bo altijd lekkere verwenhapjes.
Nu is M vikarier in zo'n beetje dezelfde omgeving als waarin ik vikarier ben in Östersund. Alleen zijn we elkaar nog nooit tegengekomen. Tot nu! Want, M en ik gaan samenwerken! Heb gisterochtend met haar chef gesproken en na 10 minuten waren we er al uit: hup, aan het werk. Plannen van de introductieshifts (dan loop je met iemand mee in een dienst) en daarna zelf aan de slag.
Net als mijn andere vikarier job in de stad, is dit een job in het LSS werkveld. Officieel staat LSS voor: de inspanningen die gedaan moeten worden ter speciale ondersteuning voor mensen
1. met retardatie, autisme of autisme-achtige omstandigheden,
2. met een significante en blijvende verstandelijke beperking na hersenletsel bij volwassenen veroorzaakt door extern geweld of lichamelijke ziekte, of
3. met andere blijvende lichamelijke of geestelijke handicap die duidelijk niet het gevolg is van normale veroudering.
En Krokom? Heb heel keurig op hun mailtje geantwoord dat ik van de mogelijkheid om in Krokom te gaan werken af zie. Omdat ik een sommarjobb heb gevonden die veel beter betaalt!
Dan kan je nog zoveel sollicitatiebrieven sturen (heb er trouwens deze week nog een paar de deur uit gedaan), maar dan komen de meest praktische mogelijkheden zomaar uit je eigen netwerk rollen.
That's how we roll hier in Jämtland...
By the way, heb natuurlijk ook nog gewoon mijn Engelse tutoring klantjes erbij. Nu helemaal spannend voor ze, de reis naar Saudi. Ze zouden met Turkish Airlines vliegen. Ze hebben na gisteravond toch maar even omgeboekt.
Enter: onze allerliefste buurvriendin M. Sinds bijna 1,5 jaar woont ze in het appartement schuin onder ons en zulke buren zijn goud waard. Behalve dat ze gezellig, pienter en hardwerkend is, vindt ze ons ook nog eens gezellig en zorgen we in onze respectievelijke vakanties voor elkanders katten. Zij heeft 2 lieve mooie op leeftijd zijnde langharige katten. En onze Bo vindt M het beste wat haar overkomen is want van haar krijgt Bo altijd lekkere verwenhapjes.
Nu is M vikarier in zo'n beetje dezelfde omgeving als waarin ik vikarier ben in Östersund. Alleen zijn we elkaar nog nooit tegengekomen. Tot nu! Want, M en ik gaan samenwerken! Heb gisterochtend met haar chef gesproken en na 10 minuten waren we er al uit: hup, aan het werk. Plannen van de introductieshifts (dan loop je met iemand mee in een dienst) en daarna zelf aan de slag.
Net als mijn andere vikarier job in de stad, is dit een job in het LSS werkveld. Officieel staat LSS voor: de inspanningen die gedaan moeten worden ter speciale ondersteuning voor mensen
1. met retardatie, autisme of autisme-achtige omstandigheden,
2. met een significante en blijvende verstandelijke beperking na hersenletsel bij volwassenen veroorzaakt door extern geweld of lichamelijke ziekte, of
3. met andere blijvende lichamelijke of geestelijke handicap die duidelijk niet het gevolg is van normale veroudering.
En Krokom? Heb heel keurig op hun mailtje geantwoord dat ik van de mogelijkheid om in Krokom te gaan werken af zie. Omdat ik een sommarjobb heb gevonden die veel beter betaalt!
Dan kan je nog zoveel sollicitatiebrieven sturen (heb er trouwens deze week nog een paar de deur uit gedaan), maar dan komen de meest praktische mogelijkheden zomaar uit je eigen netwerk rollen.
That's how we roll hier in Jämtland...
By the way, heb natuurlijk ook nog gewoon mijn Engelse tutoring klantjes erbij. Nu helemaal spannend voor ze, de reis naar Saudi. Ze zouden met Turkish Airlines vliegen. Ze hebben na gisteravond toch maar even omgeboekt.
donderdag 14 april 2016
Efficiency to the max
Deze week is het buitenshuis werkende leven voor ons allemaal begonnen. Op dinsdag en op donderdag begint de dag iets eerder dan op de andere dagen en is het een kwestie van strakke planning. And I mean: strákke planning.
Zo ziet de donderdag er tegenwoordig uit:
Ontbijtjes, lunchpakketten en de rest klaarzetten voor allemaal. Met de auto naar Krokom om Marco bij het Kommunhus af te zetten. Rechtsomkeert naar huis om Mik naar school te brengen. Even snel bedden verschonen, was regelen en mails beantwoorden en dan naar mijn eerste school van de dag. Na 1,5 uur matte heb ik dan precies een uurtje tussendoor om de wekelijkse boodschappen te doen. Snelle tocht door de onvolprezen Willy:s en dan door naar de volgende school helemaal aan de andere kant van Östersund. Zoeken naar een parkeerplek en dan een feestelijk uurtje met een van mijn 2 Nederlandse kids. Daarna weer terug naar die ene kant van Östersund voor Engelse les. Na dat uurtje sprint ik naar de auto om naar Rödön te rijden om Mik van de fritids te halen. Samen rijden we dan naar Krokom om Marco op te halen.
Het is even wennen. Maar na 2 dagen kan ik zeggen dat het ook zeker een goed gevoel geeft. Na zo'n dag heb ik wel het gevoel dat ik een hele hoop gedaan heb. En het is genieten om alle verhalen van Marco te horen. Zeker omdat we in hetzelfde werkveld aan de slag zijn, is het leuk om te vergelijken en ideeën van elkaar te kunnen gebruiken.
Maar nu ga ik even uitpuffen. Na 12 uur heel efficiënt geweest te zijn, ga ik nu even heel inefficiënt op de bank van een heerlijk theetje genieten!
Zo ziet de donderdag er tegenwoordig uit:
Ontbijtjes, lunchpakketten en de rest klaarzetten voor allemaal. Met de auto naar Krokom om Marco bij het Kommunhus af te zetten. Rechtsomkeert naar huis om Mik naar school te brengen. Even snel bedden verschonen, was regelen en mails beantwoorden en dan naar mijn eerste school van de dag. Na 1,5 uur matte heb ik dan precies een uurtje tussendoor om de wekelijkse boodschappen te doen. Snelle tocht door de onvolprezen Willy:s en dan door naar de volgende school helemaal aan de andere kant van Östersund. Zoeken naar een parkeerplek en dan een feestelijk uurtje met een van mijn 2 Nederlandse kids. Daarna weer terug naar die ene kant van Östersund voor Engelse les. Na dat uurtje sprint ik naar de auto om naar Rödön te rijden om Mik van de fritids te halen. Samen rijden we dan naar Krokom om Marco op te halen.
Het is even wennen. Maar na 2 dagen kan ik zeggen dat het ook zeker een goed gevoel geeft. Na zo'n dag heb ik wel het gevoel dat ik een hele hoop gedaan heb. En het is genieten om alle verhalen van Marco te horen. Zeker omdat we in hetzelfde werkveld aan de slag zijn, is het leuk om te vergelijken en ideeën van elkaar te kunnen gebruiken.
Maar nu ga ik even uitpuffen. Na 12 uur heel efficiënt geweest te zijn, ga ik nu even heel inefficiënt op de bank van een heerlijk theetje genieten!
woensdag 13 januari 2016
It's a small step from egg sandwiches to Cleopatra
Ik krijg nog al eens de vraag wat ik dan zo al doe, als.. nou ja zeg maar in die job met die moeilijke naam.
Neem nou vandaag. Zo rond kwart over 8 schuif ik aan bij het ontbijt op de kleuterschool van een Amerikaanse Zweed van net 4. De klodders boter liggen overal en om de stukjes ei wordt meestal heftig gedebatteerd. En mijn Amerikaanse Zweedje bedient zich van een mix van Engels en Zweeds om zich in het ontbijtgewoel staande te houden. Tijdens het ontbijt kletst hij meestal al honderduit tegen mij en ik kwetter opgewekt in het Engels naar hem. De andere jongens zijn nu ook wel aan me gewend en gooien er af en toe ook een Engels woord tussendoor. Na het ontbijt begint de grote plas / handen wassen en aankleed exercitie. Met een steady -20 betekent het aankleden dat er eindeloos veel laagjes aangehesen moeten worden bij alle kids. Alhoewel ik er voor mijn Amerikaanse Zweed ben, hangen er geregeld andere kinders aan me om te vragen of ik alsjeblieft even kan helpen met laagje nummer 4, met een rits, met een helm en om <vul any winter item in hier> te zoeken.
Als we dan na 20 minuten eenmaal buiten zijn, dan gaan de mannen los. Soms doen we tikkertje. Nu liggen er bergen sneeuw dus dan moet er natuurlijk gegleden worden op de sneeuwbergen. En vanmorgen heb ik met mijn Amerikaanse Zweed in de sneeuwbioscoop gezeten. Hele verhalen over de 'film' die we aan het kijken waren. Met sneeuw popcorn natuurlijk.
Na een uurtje sprong ik weer in de auto (lang leve de seatheater!) op weg naar mijn volgende school. De rest van de dag ben ik op een school geweest waar ik 2 leerlingen begeleid bij verschillende lessen. Bij een leerling help ik hem met wiskunde, aardrijkskunde en geschiedenis en bij een andere leerling help ik hem bij wiskunde, humaniora en in de voorbereidingsklas. In de voorbereidingsklas komen alle leerlingen die vanuit een ander land en onderwijssysteem instromen. En daar komen dus ook geregeld nieuwe leerlingen bij. De laatste aanwinst is een meisje uit Thailand dat geen woord Engels en helemaal geen Zweeds spreekt. Meestal zitten in deze voorbereidingsklas evenveel studiebegeleiders als leerlingen. Arabisch (en een aantal dialecten), Pashtoe, Eritrees (en de diverse varianten daarvan) en nog een hele zwik andere talen worden in deze klas vertaald. In de voorbereidingsklas werken een heel aantal verschillende leraren op min of meer individuele basis met de leerlingen om ze op het niveau van hun eigenlijke klas te krijgen.
Mijn leerling in de voorbereidingsklas komt uit Congo en we spreken Engels met elkaar. Zodra de leerling het niveau van zijn eigenlijke klas heeft, gaat hij/zij steeds meer vakken met zijn eigen klas volgen en steeds minder in de voorbereidingsklas. Mijn Congolees gaat zo goed dat hij na 4 maanden hier op school het merendeel van de tijd al in zijn gewone jaarklas 9 zit. Voor nog maar een paar vakken zit hij in de voorbereidingsklas.
Anderhalf uur hebben mijn Congolees en ik gewerkt aan zijn opdracht over genetische manipulatie en daarna heb ik met mijn andere leerling een geschiedenis les gehad over het oude Egypte. En dan vergeet ik nog dat ik dankzij mijn Congolees ook wiskunde nu leuk begin te vinden! Hij kan geweldig uitleggen en nu snap ik precies hoe het met lineaire vergelijkingen zit!
Ik bof met mijn leerlingen. Natuurlijk zijn er best bij die ik af en toe achter het behang zou willen plakken. Maar ze zijn mij vast ook wel eens zat. Over het algemeen hebben we een hoop lol en steek ik er ook nog wat van op!
Neem nou vandaag. Zo rond kwart over 8 schuif ik aan bij het ontbijt op de kleuterschool van een Amerikaanse Zweed van net 4. De klodders boter liggen overal en om de stukjes ei wordt meestal heftig gedebatteerd. En mijn Amerikaanse Zweedje bedient zich van een mix van Engels en Zweeds om zich in het ontbijtgewoel staande te houden. Tijdens het ontbijt kletst hij meestal al honderduit tegen mij en ik kwetter opgewekt in het Engels naar hem. De andere jongens zijn nu ook wel aan me gewend en gooien er af en toe ook een Engels woord tussendoor. Na het ontbijt begint de grote plas / handen wassen en aankleed exercitie. Met een steady -20 betekent het aankleden dat er eindeloos veel laagjes aangehesen moeten worden bij alle kids. Alhoewel ik er voor mijn Amerikaanse Zweed ben, hangen er geregeld andere kinders aan me om te vragen of ik alsjeblieft even kan helpen met laagje nummer 4, met een rits, met een helm en om <vul any winter item in hier> te zoeken.
Als we dan na 20 minuten eenmaal buiten zijn, dan gaan de mannen los. Soms doen we tikkertje. Nu liggen er bergen sneeuw dus dan moet er natuurlijk gegleden worden op de sneeuwbergen. En vanmorgen heb ik met mijn Amerikaanse Zweed in de sneeuwbioscoop gezeten. Hele verhalen over de 'film' die we aan het kijken waren. Met sneeuw popcorn natuurlijk.
Na een uurtje sprong ik weer in de auto (lang leve de seatheater!) op weg naar mijn volgende school. De rest van de dag ben ik op een school geweest waar ik 2 leerlingen begeleid bij verschillende lessen. Bij een leerling help ik hem met wiskunde, aardrijkskunde en geschiedenis en bij een andere leerling help ik hem bij wiskunde, humaniora en in de voorbereidingsklas. In de voorbereidingsklas komen alle leerlingen die vanuit een ander land en onderwijssysteem instromen. En daar komen dus ook geregeld nieuwe leerlingen bij. De laatste aanwinst is een meisje uit Thailand dat geen woord Engels en helemaal geen Zweeds spreekt. Meestal zitten in deze voorbereidingsklas evenveel studiebegeleiders als leerlingen. Arabisch (en een aantal dialecten), Pashtoe, Eritrees (en de diverse varianten daarvan) en nog een hele zwik andere talen worden in deze klas vertaald. In de voorbereidingsklas werken een heel aantal verschillende leraren op min of meer individuele basis met de leerlingen om ze op het niveau van hun eigenlijke klas te krijgen.
Mijn leerling in de voorbereidingsklas komt uit Congo en we spreken Engels met elkaar. Zodra de leerling het niveau van zijn eigenlijke klas heeft, gaat hij/zij steeds meer vakken met zijn eigen klas volgen en steeds minder in de voorbereidingsklas. Mijn Congolees gaat zo goed dat hij na 4 maanden hier op school het merendeel van de tijd al in zijn gewone jaarklas 9 zit. Voor nog maar een paar vakken zit hij in de voorbereidingsklas.
Anderhalf uur hebben mijn Congolees en ik gewerkt aan zijn opdracht over genetische manipulatie en daarna heb ik met mijn andere leerling een geschiedenis les gehad over het oude Egypte. En dan vergeet ik nog dat ik dankzij mijn Congolees ook wiskunde nu leuk begin te vinden! Hij kan geweldig uitleggen en nu snap ik precies hoe het met lineaire vergelijkingen zit!
Ik bof met mijn leerlingen. Natuurlijk zijn er best bij die ik af en toe achter het behang zou willen plakken. Maar ze zijn mij vast ook wel eens zat. Over het algemeen hebben we een hoop lol en steek ik er ook nog wat van op!
vrijdag 27 november 2015
Avontuur...
Mijn eerste week als modersmålspedagog zit erop. Had me van tevoren niet gerealiseerd hoe afwisselend 'afwisselend' is, in deze job.
Meestal begin ik de dag met een uurtje buiten spelen met ukkies in de leeftijd van 2-5. Via aardrijkskunde voor 11-jarigen, rol ik dan zo de wiskunde klas voor 15-jarigen binnen, daarna door naar hemkunskap (soort van economie) en als afsluiter nog Engelse les voor een pientere spring-in-het-veld van nog geen 6.
Op andere dagen bouw ik eerst Lego torens met een lief meisje van net 1. Zorg dat ze niet onder de voet gelopen wordt door de andere rauwdouwers die politie en boefje spelen. Daarna nemen we het nieuws van de week door met de klas waar 'mijn' 11-jarige student in zit. En vervolgens breng ik de rest van de tijd door in de voorbereidingsklas met 'mijn' 15-jarige student.
De voorbereidingsklas is een avontuur op zich. Men is op deze school hiermee net dit jaar begonnen. In deze klas tref je mensen uit Syrië, Afghanistan, Eritrea, Uganda en ik heb vast nog wel een buitenplaats gemist. Deze kids zijn hier een korte of iets langere periode maar hun Zweeds en/of hun schoolniveau is nog niet van dien aard dat ze in een gewone klas mee kunnen komen. Alle uren die ze niet in een gewone klas mee kunnen doen, zijn ze in de voorbereidingsklas.
Met de dedicated leraren voor deze klas wordt onder andere gewerkt aan het verbeteren van het Zweeds en aan het bijspijkeren om te zorgen dat ze straks in een gewone klas mee kunnen.
Behalve dat wordt er ook veel verteld over typisch Zweedse dingen, cultuur dingetjes. Komende week gaat de hele groep bijvoorbeeld naar de Wereldbeker biathlon hier in de stad. Voor de meeste was het een paar weken geleden voor het eerst in hun leven dat ze sneeuw zagen. Laat staan dat ze enig idee hebben wat biathlon is. Overigens is het fika concept al wel helemaal doorgedrongen tot de meeste kids. Om de haverklap vragen ze wanneer er gefikaat kan worden.
Mijn 15-jarige student is een pientere knul die heel graag wil. Hij neemt een goede schoolachtergrond mee uit zijn land van oorsprong en hij volgt al een heel aantal lessen in zijn gewone klas, ondanks dat hij hier pas 3 maanden is! Deze week hebben we ook samen wiskunde gedaan. Nou is wiskunde nooit een van mijn favoriete onderwerpen op school geweest, maar ik ga het nu zowaar nog leuk vinden! Volgende week is het volgens het Zweedse curriculum tijd voor de eerste mondelinge nationale proef voor wiskunde, dus ik val met mijn neus in de boter. Die gaan we samen doen, in het Engels... y=x+Ik BenBenieuwd!
De werkeenheid die de modersmålspedagoger uitzendt, is een hecht gezelschap. Ik heb deze week zoveel nieuwe mensen ontmoet van over de hele wereld en vrijwel iedereen staat klaar om je te helpen. Het voelt goed om in deze job aan de gang te zijn. Tuurlijk is het best even zoeken naar wat de beste manier is om iedere kind het beste te ondersteunen, maar dat maakt het ook juist leuk.
Nope. Ik mis de hemtjänst geen seconde!
Meestal begin ik de dag met een uurtje buiten spelen met ukkies in de leeftijd van 2-5. Via aardrijkskunde voor 11-jarigen, rol ik dan zo de wiskunde klas voor 15-jarigen binnen, daarna door naar hemkunskap (soort van economie) en als afsluiter nog Engelse les voor een pientere spring-in-het-veld van nog geen 6.
Op andere dagen bouw ik eerst Lego torens met een lief meisje van net 1. Zorg dat ze niet onder de voet gelopen wordt door de andere rauwdouwers die politie en boefje spelen. Daarna nemen we het nieuws van de week door met de klas waar 'mijn' 11-jarige student in zit. En vervolgens breng ik de rest van de tijd door in de voorbereidingsklas met 'mijn' 15-jarige student.
De voorbereidingsklas is een avontuur op zich. Men is op deze school hiermee net dit jaar begonnen. In deze klas tref je mensen uit Syrië, Afghanistan, Eritrea, Uganda en ik heb vast nog wel een buitenplaats gemist. Deze kids zijn hier een korte of iets langere periode maar hun Zweeds en/of hun schoolniveau is nog niet van dien aard dat ze in een gewone klas mee kunnen komen. Alle uren die ze niet in een gewone klas mee kunnen doen, zijn ze in de voorbereidingsklas.
Met de dedicated leraren voor deze klas wordt onder andere gewerkt aan het verbeteren van het Zweeds en aan het bijspijkeren om te zorgen dat ze straks in een gewone klas mee kunnen.
Behalve dat wordt er ook veel verteld over typisch Zweedse dingen, cultuur dingetjes. Komende week gaat de hele groep bijvoorbeeld naar de Wereldbeker biathlon hier in de stad. Voor de meeste was het een paar weken geleden voor het eerst in hun leven dat ze sneeuw zagen. Laat staan dat ze enig idee hebben wat biathlon is. Overigens is het fika concept al wel helemaal doorgedrongen tot de meeste kids. Om de haverklap vragen ze wanneer er gefikaat kan worden.
Mijn 15-jarige student is een pientere knul die heel graag wil. Hij neemt een goede schoolachtergrond mee uit zijn land van oorsprong en hij volgt al een heel aantal lessen in zijn gewone klas, ondanks dat hij hier pas 3 maanden is! Deze week hebben we ook samen wiskunde gedaan. Nou is wiskunde nooit een van mijn favoriete onderwerpen op school geweest, maar ik ga het nu zowaar nog leuk vinden! Volgende week is het volgens het Zweedse curriculum tijd voor de eerste mondelinge nationale proef voor wiskunde, dus ik val met mijn neus in de boter. Die gaan we samen doen, in het Engels... y=x+Ik BenBenieuwd!
De werkeenheid die de modersmålspedagoger uitzendt, is een hecht gezelschap. Ik heb deze week zoveel nieuwe mensen ontmoet van over de hele wereld en vrijwel iedereen staat klaar om je te helpen. Het voelt goed om in deze job aan de gang te zijn. Tuurlijk is het best even zoeken naar wat de beste manier is om iedere kind het beste te ondersteunen, maar dat maakt het ook juist leuk.
Nope. Ik mis de hemtjänst geen seconde!
dinsdag 17 november 2015
Ienemienemutte
De lieve Fransoos met de chocolaatjes wil verder met me praten over een contract en vast langs scholen gaan om me voor te stellen.
Östersunds kommun was per ongeluk vergeten me te betalen voor de uren die ik de afgelopen maand in de thuiszorg bij de demente oudjes gewerkt heb.
Van Thomas heb ik voor mijn invalwerk bij jongeren met een psychische handicap deze week een half jaar contract voorgelegd gekregen met prima voorwaarden.
En langzame Karin van Securitas had me vrijdag een mail gestuurd met een link naar een berg online testen. Stond ik van te kijken. Na eerst 7 maanden wachten met een antwoord op mijn mail, kreeg ik nu binnen 5 dagen een reactie. Heb me kostelijk vermaakt bij het invullen van de testen. Een persoonlijkheidstest, een test hoe goed ik schriftelijke instructies begrijp en opvolg, daarna een test van mijn beheersing van het Zweeds, toen nog een over logisch nadenken en als uitsmijter een test over allerlei tandwielen in ingewikkelde machines die allemaal een eigen kant op draaien en waarheen tandwiel A dan gaat. Geen idee hoe ik de testen gedaan heb, maar het zal niet al te dramatisch zijn (ondanks de tandwielen), want begreep uit een mail die ik gisteren van haar kreeg dat ze graag een gesprek met me wil.
Östersunds kommun staat als eerste op de nominatie om weggestreept te worden. Thomas' invalwerk is mooi voor erbij en dan is het de vraag hoe snel langzame Karin gaat zijn met het plannen van het gesprek.
Ienemienemutte....
PS as we speak is bulldozer boy weer blij aan het schuiven. Na zo'n 24 uur sneeuw en temperaturen van een beetje boven en een beetje onder nul ligt er nu her en der behoorlijk wat rommel voor hem om opzij te schuiveren. Voor de komende dagen voorspellen ze dat de temperaturen verder gaan zakken. Laat de winter nu maar echt beginnen!
Östersunds kommun was per ongeluk vergeten me te betalen voor de uren die ik de afgelopen maand in de thuiszorg bij de demente oudjes gewerkt heb.
Van Thomas heb ik voor mijn invalwerk bij jongeren met een psychische handicap deze week een half jaar contract voorgelegd gekregen met prima voorwaarden.
En langzame Karin van Securitas had me vrijdag een mail gestuurd met een link naar een berg online testen. Stond ik van te kijken. Na eerst 7 maanden wachten met een antwoord op mijn mail, kreeg ik nu binnen 5 dagen een reactie. Heb me kostelijk vermaakt bij het invullen van de testen. Een persoonlijkheidstest, een test hoe goed ik schriftelijke instructies begrijp en opvolg, daarna een test van mijn beheersing van het Zweeds, toen nog een over logisch nadenken en als uitsmijter een test over allerlei tandwielen in ingewikkelde machines die allemaal een eigen kant op draaien en waarheen tandwiel A dan gaat. Geen idee hoe ik de testen gedaan heb, maar het zal niet al te dramatisch zijn (ondanks de tandwielen), want begreep uit een mail die ik gisteren van haar kreeg dat ze graag een gesprek met me wil.
Östersunds kommun staat als eerste op de nominatie om weggestreept te worden. Thomas' invalwerk is mooi voor erbij en dan is het de vraag hoe snel langzame Karin gaat zijn met het plannen van het gesprek.
Ienemienemutte....
PS as we speak is bulldozer boy weer blij aan het schuiven. Na zo'n 24 uur sneeuw en temperaturen van een beetje boven en een beetje onder nul ligt er nu her en der behoorlijk wat rommel voor hem om opzij te schuiveren. Voor de komende dagen voorspellen ze dat de temperaturen verder gaan zakken. Laat de winter nu maar echt beginnen!
donderdag 12 november 2015
Chocolaatje bij?
Dank jullie allemaal voor alle lieve berichtjes gisteren en vandaag! Heb massa's apps, Facebook berichtjes en zelfs ook nog SMSjes gekregen om me succes te wensen. Overigens nog een speciaal woord van dank aan Hilben voor het immens belangrijke kledingadvies! Je had ze eens moeten zien: mijn sokken vandaag waren een multimillion dollar company waardig!
Volgens de lieve Fransoos die ik vorige week aan de lijn had, was het nogal ingewikkeld om bij hem te komen omdat hij ergens diep weggestopt in de stad zijn kantoor heeft. Met zijn 3 pagina's tellende routebeschrijving was het echter een koud kunstje.
Eenmaal binnen bleek de lieve Fransoos een hele lange (echt heeeeele lange) lieve Fransoos te zijn die me hartelijk verwelkomde. Hij pakte meteen een doos chocolaatjes en schoof me voor zich uit de kamer in van zijn vrouwelijke Zweedse collega. Natuurlijk heb ik ze uitgebreid gecomplimenteerd voor zo'n duidelijke routebeschrijving. Fransoos dook glunderend zijn iPad in om daarna van wal te steken met het gesprek.
Eerst een heel verhaal over hoe hun eenheid is ingericht. De moedertaal eenheid in Östersunds kommun telt echt 10-tallen leraren. En dat worden er alleen nog maar meer met alle nieuwe (buitenlandse) mensen die hier in de kommun komen wonen. Als je als modersmålslärare werkt, ben je overigens niet alleen bezig met het onderwijzen van de betreffende moedertaal. Daarnaast kan het ook voorkomen dat je als studiehulp voor studenten optreedt. Dat je studenten helpt bij hun Zweedse studie (van F:an tot aan de hoogste klas van het middelbaar onderwijs) door ze in hun moedertaal dingen uit te kunnen leggen, soort van vertaalwerkzaamheden dus eigenlijk.
Als je in deze rol werkt, dan reis je vaak van school naar school. De studenten die moedertaal onderwijs dan wel studiesteun hebben aangevraagd, zitten niet allemaal bij elkaar op dezelfde school. Dus per termijn wordt er een nieuw schema in elkaar geknutseld zodat het moedertaal onderwijs zowel voor de student(en) als voor de ondersteuner op de meest praktische manier ingericht is.
Na de Fransoos was het mijn beurt. En daarna heb ik nog al mijn vragen kunnen stellen en hebben we nog even wat doorgepraat. Ik leefde namelijk nog in de veronderstelling dat het om een betrekking van max 8 uur per week ging. Begin net handigheid te krijgen in het aan elkaar knutselen van allemaal verschillende extra jobs, dus eentje meer kon er ook nog wel bij.
Maar nee! Het gaat niet om een paar uurtjes in de week. Het gaat om een fulltime positie! Merendeels als Engelse moedertaal onderwijzer en als de huidige Hollandse ondersteuner straks in zijn andere baan gaat beginnen, dan komen die studenten er ook bij. Ik moest mijn best doen om niet meteen op te stijgen. Bye bye hemtjänst! Bye bye rare wisseldiensten!
Al met al was het een heel gezellig gesprek. De Fransoos zei aan het einde van het gesprek tegen zijn collega: "ja maar we kunnen toch nu meteen wel zeggen dat we graag samen aan de slag willen?". Zweedse collega was echter Zweedse collega, dus die lachte heel lief en zei me dat het wel 99% zeker is dat ze graag met me verder willen, maar dat ze wel eerst moeten overleggen. Zonder möte geen voortgang zeg maar. Prima.
Zonder chocolaatje, maar met een heel blij gevoel heb ik afscheid daar genomen. Ik ben benieuwd wanneer ze hun möte gehad hebben en ik weer van ze zal horen.
Oh ja... ken je die mop van die sollicitatie die ik écht vergeten was? Nee? De dag nadat ik gebeld was door de lieve Fransoos, werd ik door een timide Zweedse dame opgebeld. Of ik nog steeds geïnteresseerd was om als Airport officer voor Securitas hier in Östersund te werken. Oeh! Ik moest even heel erg schakelen. Verhip, wat was dat ook alweer. Jawel hoor, 7 maanden geleden - je leest het goed, 7 maanden! - heb ik inderdaad bij hen gesolliciteerd. Nooit meer iets gehoord. Tot deze week dus. Ze was helemaal blij toen ik stralend ja zei. De timide dame zei me toen iets minder timide dat ze me binnenkort een uitnodiging voor een gesprek zal sturen. Je kunt per slot maar beter iets te kiezen hebben, dan helemaal niks toch?
Ben benieuwd wie er eerder is: Securitas met een uitnodiging voor gesprek of de Modersmålsenhet met een baanvoorstel.
Volgens de lieve Fransoos die ik vorige week aan de lijn had, was het nogal ingewikkeld om bij hem te komen omdat hij ergens diep weggestopt in de stad zijn kantoor heeft. Met zijn 3 pagina's tellende routebeschrijving was het echter een koud kunstje.
Eenmaal binnen bleek de lieve Fransoos een hele lange (echt heeeeele lange) lieve Fransoos te zijn die me hartelijk verwelkomde. Hij pakte meteen een doos chocolaatjes en schoof me voor zich uit de kamer in van zijn vrouwelijke Zweedse collega. Natuurlijk heb ik ze uitgebreid gecomplimenteerd voor zo'n duidelijke routebeschrijving. Fransoos dook glunderend zijn iPad in om daarna van wal te steken met het gesprek.
Eerst een heel verhaal over hoe hun eenheid is ingericht. De moedertaal eenheid in Östersunds kommun telt echt 10-tallen leraren. En dat worden er alleen nog maar meer met alle nieuwe (buitenlandse) mensen die hier in de kommun komen wonen. Als je als modersmålslärare werkt, ben je overigens niet alleen bezig met het onderwijzen van de betreffende moedertaal. Daarnaast kan het ook voorkomen dat je als studiehulp voor studenten optreedt. Dat je studenten helpt bij hun Zweedse studie (van F:an tot aan de hoogste klas van het middelbaar onderwijs) door ze in hun moedertaal dingen uit te kunnen leggen, soort van vertaalwerkzaamheden dus eigenlijk.
Als je in deze rol werkt, dan reis je vaak van school naar school. De studenten die moedertaal onderwijs dan wel studiesteun hebben aangevraagd, zitten niet allemaal bij elkaar op dezelfde school. Dus per termijn wordt er een nieuw schema in elkaar geknutseld zodat het moedertaal onderwijs zowel voor de student(en) als voor de ondersteuner op de meest praktische manier ingericht is.
Na de Fransoos was het mijn beurt. En daarna heb ik nog al mijn vragen kunnen stellen en hebben we nog even wat doorgepraat. Ik leefde namelijk nog in de veronderstelling dat het om een betrekking van max 8 uur per week ging. Begin net handigheid te krijgen in het aan elkaar knutselen van allemaal verschillende extra jobs, dus eentje meer kon er ook nog wel bij.
Maar nee! Het gaat niet om een paar uurtjes in de week. Het gaat om een fulltime positie! Merendeels als Engelse moedertaal onderwijzer en als de huidige Hollandse ondersteuner straks in zijn andere baan gaat beginnen, dan komen die studenten er ook bij. Ik moest mijn best doen om niet meteen op te stijgen. Bye bye hemtjänst! Bye bye rare wisseldiensten!
Al met al was het een heel gezellig gesprek. De Fransoos zei aan het einde van het gesprek tegen zijn collega: "ja maar we kunnen toch nu meteen wel zeggen dat we graag samen aan de slag willen?". Zweedse collega was echter Zweedse collega, dus die lachte heel lief en zei me dat het wel 99% zeker is dat ze graag met me verder willen, maar dat ze wel eerst moeten overleggen. Zonder möte geen voortgang zeg maar. Prima.
Zonder chocolaatje, maar met een heel blij gevoel heb ik afscheid daar genomen. Ik ben benieuwd wanneer ze hun möte gehad hebben en ik weer van ze zal horen.
Oh ja... ken je die mop van die sollicitatie die ik écht vergeten was? Nee? De dag nadat ik gebeld was door de lieve Fransoos, werd ik door een timide Zweedse dame opgebeld. Of ik nog steeds geïnteresseerd was om als Airport officer voor Securitas hier in Östersund te werken. Oeh! Ik moest even heel erg schakelen. Verhip, wat was dat ook alweer. Jawel hoor, 7 maanden geleden - je leest het goed, 7 maanden! - heb ik inderdaad bij hen gesolliciteerd. Nooit meer iets gehoord. Tot deze week dus. Ze was helemaal blij toen ik stralend ja zei. De timide dame zei me toen iets minder timide dat ze me binnenkort een uitnodiging voor een gesprek zal sturen. Je kunt per slot maar beter iets te kiezen hebben, dan helemaal niks toch?
Ben benieuwd wie er eerder is: Securitas met een uitnodiging voor gesprek of de Modersmålsenhet met een baanvoorstel.
donderdag 22 oktober 2015
Supersub
Ik begin zo langzamerhand de tel kwijt te raken van alle invalplekken waar ik nu op de lijst sta.
En na afgelopen maandag is daar weer een plekje bij gekomen. Het was een heel gezellig gesprek met de coördinator moedertaal onderwijs: een Finse dame die al een heel aantal jaar hier in Jämtland woont. In de afgelopen decennia was er niet zo heel veel behoefte aan moedertaal onderwijs (wordt gratis aangeboden door de Zweedse overheid) hier in de kommun, maar daar is de laatste jaren verandering in gekomen. Van Arabisch tot Italiaans, van Somalisch tot Nederlands. De kommun heeft zo'n 20 moedertaal leraren in dienst. En sinds een paar weken hadden ze na wat zoeken dus ook weer een Nederlandse leraar gevonden. Een jonge jongen die net begonnen is. De coördinator dame gaf aan dat ze het wel heel fijn vindt om in ieder geval een goede vervanger voor deze leraar te hebben, want als hij dan een keer ziek is of op vakantie, dan kan de les in ieder geval doorgaan. Ze zei tot 3 keer toe dat ze het jammer vond dat we elkaar niet een paar weken eerder gesproken hadden.
Nadat ik al in de ouderenzorg hier gewerkt heb (zomerperiode in Nälden), met demente bejaarden (invallen hier in Östersund) ben ik dinsdag begonnen met de introductie in een complex waar jongeren wonen die als diagnose Asperger gekregen hebben. Behalve Asperger hebben ze er vaak nog een aantal afkortingen bij ook. De jongeren wonen ieder in hun eigen appartement. Deze appartementen zijn strategisch verdeeld over het complex (waar ook de demente oudjes wonen waar ik af en toe ook inval).
Het is een wereld van verschil tussen deze zorg en de zorg voor (demente) ouderen. Waar je bij de oudere mensen continue aan de gang bent met uit bed helpen, in bed helpen, aankleden, uitkleden, maaltijden bereiden, helpen met eten om maar een paar dingen te noemen, is het in mijn nieuwe werkomgeving vooral zaak dat je de jongeren stimuleert zoveel mogelijk zelf te doen. Het is de bedoeling dat wij als staf ze helpen met bijvoorbeeld schema houden, boodschappen doen en ook gewoon met een praatje. Het is vooral zaak dat de jongeren een zo 'normaal' mogelijk leven kunnen leiden. Al met al is er veel tijd tussen de diverse geplande afspraken met de respectievelijke jongeren. En de tijd dat je niks te doen hebt, dan ben je in het kantoor. Het kantoor is net een show appartement. Omdat deze zorg 24 uur per dag is (dus ook 's nachts zijn er mensen van de staf in het kantoor), is het kantoor een 3 kamer appartement van alle gemakken voorzien. Behalve dat de staf hier veel tijd doorbrengt, komen er ook geregeld jongeren uit het complex buurten. Gewoon voor een praatje of om computer spelletjes te doen.
Behalve het enorme verschil in de hectiek in het werk, merk je ook dat deze tak van de zorg uit een ander potje betaald wordt. En dit potje is goed gevuld! Op de ouderenzorg wordt meer en meer gekort en hier is er heel veel mogelijk, nieuwe computer spelletjes, een nieuwe televisie in het kantoor.
Morgen nog 1 dagje intro hier en dan ben ik ook hier 'volleerd' vikarier.
En na afgelopen maandag is daar weer een plekje bij gekomen. Het was een heel gezellig gesprek met de coördinator moedertaal onderwijs: een Finse dame die al een heel aantal jaar hier in Jämtland woont. In de afgelopen decennia was er niet zo heel veel behoefte aan moedertaal onderwijs (wordt gratis aangeboden door de Zweedse overheid) hier in de kommun, maar daar is de laatste jaren verandering in gekomen. Van Arabisch tot Italiaans, van Somalisch tot Nederlands. De kommun heeft zo'n 20 moedertaal leraren in dienst. En sinds een paar weken hadden ze na wat zoeken dus ook weer een Nederlandse leraar gevonden. Een jonge jongen die net begonnen is. De coördinator dame gaf aan dat ze het wel heel fijn vindt om in ieder geval een goede vervanger voor deze leraar te hebben, want als hij dan een keer ziek is of op vakantie, dan kan de les in ieder geval doorgaan. Ze zei tot 3 keer toe dat ze het jammer vond dat we elkaar niet een paar weken eerder gesproken hadden.
Nadat ik al in de ouderenzorg hier gewerkt heb (zomerperiode in Nälden), met demente bejaarden (invallen hier in Östersund) ben ik dinsdag begonnen met de introductie in een complex waar jongeren wonen die als diagnose Asperger gekregen hebben. Behalve Asperger hebben ze er vaak nog een aantal afkortingen bij ook. De jongeren wonen ieder in hun eigen appartement. Deze appartementen zijn strategisch verdeeld over het complex (waar ook de demente oudjes wonen waar ik af en toe ook inval).
Het is een wereld van verschil tussen deze zorg en de zorg voor (demente) ouderen. Waar je bij de oudere mensen continue aan de gang bent met uit bed helpen, in bed helpen, aankleden, uitkleden, maaltijden bereiden, helpen met eten om maar een paar dingen te noemen, is het in mijn nieuwe werkomgeving vooral zaak dat je de jongeren stimuleert zoveel mogelijk zelf te doen. Het is de bedoeling dat wij als staf ze helpen met bijvoorbeeld schema houden, boodschappen doen en ook gewoon met een praatje. Het is vooral zaak dat de jongeren een zo 'normaal' mogelijk leven kunnen leiden. Al met al is er veel tijd tussen de diverse geplande afspraken met de respectievelijke jongeren. En de tijd dat je niks te doen hebt, dan ben je in het kantoor. Het kantoor is net een show appartement. Omdat deze zorg 24 uur per dag is (dus ook 's nachts zijn er mensen van de staf in het kantoor), is het kantoor een 3 kamer appartement van alle gemakken voorzien. Behalve dat de staf hier veel tijd doorbrengt, komen er ook geregeld jongeren uit het complex buurten. Gewoon voor een praatje of om computer spelletjes te doen.
Behalve het enorme verschil in de hectiek in het werk, merk je ook dat deze tak van de zorg uit een ander potje betaald wordt. En dit potje is goed gevuld! Op de ouderenzorg wordt meer en meer gekort en hier is er heel veel mogelijk, nieuwe computer spelletjes, een nieuwe televisie in het kantoor.
Morgen nog 1 dagje intro hier en dan ben ik ook hier 'volleerd' vikarier.
woensdag 7 oktober 2015
En zo ging het toch allemaal weer anders dan gedacht....
Zomaar een gewone dinsdag. Een dinsdag waarop ik keurig op tijd wakker en aangekleed was, want in het leven van een timvikarie weet je nooit wanneer je gebeld kan worden om in te vallen. Het enige dat je zeker weet is dat je in ieder geval vanaf 6 uur 's morgens gebeld kan worden.
Ik dacht dat ik dit wel handig zou vinden. Je zet zelf in het systeem op welke dagen je beschikbaar bent om te werken en als er dan timvikarie klussen zijn voor die dag of avond, dan krijg je een sms.
Maar als ik zo 's morgens in alle vroegte aangekleed en wel klaar zit en niet gebeld word, dan krijg ik toch zo mijn twijfel of dit wel zo'n fijne manier van werken is.
Anyway.
Een gewone dinsdag dus waarop ik Mik naar school heb gebracht en daarna aan de slag ben gegaan om nog een heleboel stipendium aanvragen te doen. En ja, ook ik spiek af en toe even op Facebook of er iets interessants staat. En rond een uur of 9 zag ik een post van Marie. Marie heeft 1 dochter in de F:an en nog een dochter hier op de dagopvang. Bij onze buren zeg maar. En bij de buren was het crisis. Want 2 van de 3 frökens konden er vandaag niet zijn in verband met zieke kinderen. Dus Marie had een post op Facebook gezet waarin ze vroeg of iemand nog iemand kende die in kon vallen bij de dagopvang.
Reken maar dat ik iemand kende! Ik! En zo geschiedde.
Ik heb vandaag een halve dag bij de buren gewerkt en heb me maar zelden zo populair gevoeld. Er waren vandaag 14 kinderen in de leeftijd van 1-5 en bijna allemaal wilden ze me van alles laten zien en me vertellen en me bessen laten proeven en meesleuren naar hun hutten in de struiken. Heb me kostelijk geamuseerd. Alle papieren die nodig zijn heb ik ingevuld en daar achter gelaten. De chef vindt het een heerlijk idee dat ze nu iemand zo dichtbij heeft die ze kan bellen om in te vallen als het nodig is.
No one welcomes chaos, but why crave stability and predictability?
Ik dacht dat ik dit wel handig zou vinden. Je zet zelf in het systeem op welke dagen je beschikbaar bent om te werken en als er dan timvikarie klussen zijn voor die dag of avond, dan krijg je een sms.
Maar als ik zo 's morgens in alle vroegte aangekleed en wel klaar zit en niet gebeld word, dan krijg ik toch zo mijn twijfel of dit wel zo'n fijne manier van werken is.
Anyway.
Een gewone dinsdag dus waarop ik Mik naar school heb gebracht en daarna aan de slag ben gegaan om nog een heleboel stipendium aanvragen te doen. En ja, ook ik spiek af en toe even op Facebook of er iets interessants staat. En rond een uur of 9 zag ik een post van Marie. Marie heeft 1 dochter in de F:an en nog een dochter hier op de dagopvang. Bij onze buren zeg maar. En bij de buren was het crisis. Want 2 van de 3 frökens konden er vandaag niet zijn in verband met zieke kinderen. Dus Marie had een post op Facebook gezet waarin ze vroeg of iemand nog iemand kende die in kon vallen bij de dagopvang.
Reken maar dat ik iemand kende! Ik! En zo geschiedde.
Ik heb vandaag een halve dag bij de buren gewerkt en heb me maar zelden zo populair gevoeld. Er waren vandaag 14 kinderen in de leeftijd van 1-5 en bijna allemaal wilden ze me van alles laten zien en me vertellen en me bessen laten proeven en meesleuren naar hun hutten in de struiken. Heb me kostelijk geamuseerd. Alle papieren die nodig zijn heb ik ingevuld en daar achter gelaten. De chef vindt het een heerlijk idee dat ze nu iemand zo dichtbij heeft die ze kan bellen om in te vallen als het nodig is.
No one welcomes chaos, but why crave stability and predictability?
maandag 21 september 2015
Kriebel
No worries. Het gaat niet weer over de beide bazen die hier nog altijd rondsluipen met een kwast.
Ik werd net gebeld door Maria van de Hemtjänsten uit Frösön / Östersund. Ja, ze belde om de introductie op de arbetsplats te plannen. Of ik alsjeblieft morgen, overmorgen en donderdag aan het werk kan. Geloof dat ik deze drie dagen binnen ben want ik moest binnenschoenen meenemen. Ze had het over joggingschoenen, dus wie weet hoe fit ik na deze dagen zal zijn!
Morgenochtend om 7 uur begint het feest.
Mooi om dit in ieder geval achter de hand te hebben als extra job, voor zolang het nodig is.
Ik werd net gebeld door Maria van de Hemtjänsten uit Frösön / Östersund. Ja, ze belde om de introductie op de arbetsplats te plannen. Of ik alsjeblieft morgen, overmorgen en donderdag aan het werk kan. Geloof dat ik deze drie dagen binnen ben want ik moest binnenschoenen meenemen. Ze had het over joggingschoenen, dus wie weet hoe fit ik na deze dagen zal zijn!
Morgenochtend om 7 uur begint het feest.
Mooi om dit in ieder geval achter de hand te hebben als extra job, voor zolang het nodig is.
Lou loene to the max
Dus. Vanmorgen was de ganse familie om 7 uur 'al' up and at it. Geheel gekleed, ontbeten en in afwachting van de grote schildersexercitie.
Benny had per slot op zaterdag nog een briefje in onze brievenbus geduwd met de melding dat hij maandag binnen moest zijn bij ons om de raamkozijnen van binnen te schilderen. En als dat niet kon, dan moest het toch want hij had de hoofdsleutel.
Om iets over 8 kwam werd er gedecideerd op de deur geklopt: jonge baas en oude baas stonden te trappelen om naar binnen te komen. Weet overigens nog steeds niet wie van de 2 nou Benny is. Nadat de keukentafel verschoven was, Miks bed aan de andere kant van de kamer gezet en alle planten uit de vensterbank verzameld waren op het aanrecht gingen de mannen aan de slag. Nou ja, slag. Soort van. Wij zijn de boel ontvlucht en hebben onze wekelijkse Östersundsrun gedaan.
Na 1,5 uur waren we weer terug en waren oude en jonge baas verdwenen. Althans, niet verdwenen verdwenen want dat zie ik er de komende maanden nog niet van komen. Ze waren in ieder geval niet meer in ons appartement. Want: het krabben van de vensters was klaar. Stap 1 van het 'wij-komen-binnen-en-verbouwen-uw-appartement-voordat-we-gaan-schilderen' avontuur was gedaan.
En nu komen beide bazen dus nog een keer. Voor stap 2. Heb zo'n donkerbruin vermoeden dat er nog wel een paar stappen daarna zullen volgen ook. Zouden ze echt klaar zijn met al het schilderen voordat de eerste sneeuw gaat vallen?
PS het werkavontuur bij Östersunds kommun is er ook eentje uit het boekje Kalm aan, dan breekt het lijntje niet. Vorige week dinsdag had ik de feestelijke basis introductie cursus. Op die dag heb ik ook maar eens gevraagd "wanneer begint het inwerken op mijn eigen werkplek?". Tja, dat was een lastige vraag. Moest ik de dag daarop maar even vragen bij de Bemanningsenhet. Direct gedaan natuurlijk. En ik heb vanmorgen een mailtje gekregen dat er contact is geweest met de chef van mijn werkplek en dat zij als het goed is deze week contact op gaat nemen met mij. En anders moest ik nog maar een keer contact opnemen met de Bemanningsenhet.
Ik ga maar eens aan de fika denk ik.
Benny had per slot op zaterdag nog een briefje in onze brievenbus geduwd met de melding dat hij maandag binnen moest zijn bij ons om de raamkozijnen van binnen te schilderen. En als dat niet kon, dan moest het toch want hij had de hoofdsleutel.
Om iets over 8 kwam werd er gedecideerd op de deur geklopt: jonge baas en oude baas stonden te trappelen om naar binnen te komen. Weet overigens nog steeds niet wie van de 2 nou Benny is. Nadat de keukentafel verschoven was, Miks bed aan de andere kant van de kamer gezet en alle planten uit de vensterbank verzameld waren op het aanrecht gingen de mannen aan de slag. Nou ja, slag. Soort van. Wij zijn de boel ontvlucht en hebben onze wekelijkse Östersundsrun gedaan.
Na 1,5 uur waren we weer terug en waren oude en jonge baas verdwenen. Althans, niet verdwenen verdwenen want dat zie ik er de komende maanden nog niet van komen. Ze waren in ieder geval niet meer in ons appartement. Want: het krabben van de vensters was klaar. Stap 1 van het 'wij-komen-binnen-en-verbouwen-uw-appartement-voordat-we-gaan-schilderen' avontuur was gedaan.
En nu komen beide bazen dus nog een keer. Voor stap 2. Heb zo'n donkerbruin vermoeden dat er nog wel een paar stappen daarna zullen volgen ook. Zouden ze echt klaar zijn met al het schilderen voordat de eerste sneeuw gaat vallen?
PS het werkavontuur bij Östersunds kommun is er ook eentje uit het boekje Kalm aan, dan breekt het lijntje niet. Vorige week dinsdag had ik de feestelijke basis introductie cursus. Op die dag heb ik ook maar eens gevraagd "wanneer begint het inwerken op mijn eigen werkplek?". Tja, dat was een lastige vraag. Moest ik de dag daarop maar even vragen bij de Bemanningsenhet. Direct gedaan natuurlijk. En ik heb vanmorgen een mailtje gekregen dat er contact is geweest met de chef van mijn werkplek en dat zij als het goed is deze week contact op gaat nemen met mij. En anders moest ik nog maar een keer contact opnemen met de Bemanningsenhet.
Ik ga maar eens aan de fika denk ik.
woensdag 16 september 2015
De open deur
Na een professioneel sollicitatie gesprek, een heuse referentiecheck, een keurige brief met uitnodiging voor de introductietraining en een herinnerings-SMS was het gisteren eindelijk zover: de introductietraining Basiscompetenties / deel 1 voor vikarier die in de zorg aan de slag gaan voor Östersunds kommun. Nog in de blije verwondering over het verschil in bejegening met wat ik gewend was in Krokoms kommun, meldde ik me gisterochtend even voor 8-en voor de training.
In een nondescript gebouw aan de rand van het centrum was een vergaderzaal geboekt. Als een van de eersten binnen, had ik een goed plaatsje om de andere 20 deelnemers binnen te zien sluipen. Vooral niks zeggen, ook niet naar andere mensen kijken en dan een plaatsje achterin de zaal zoeken waar je zover mogelijk in je jas kunt duiken. Om 10 over 8 kwam de laatste binnen sluipen. Wel met een stralende glimlach, dat dan weer wel. Een oudere dame en een jonge blom van de Kompetensenhet (what's in a name) waren de sprekers van de ochtend.
Guess what er als eerste werd vermeld? Natuurlijk: de fikatijden. Met die info op zak, stak men van wal met - I kid you not - 14 powerpoint presentaties. En geen presentaties van een slide of 8 of zo. Nee, minimaal 25 slides in iedere presentatie. De Kompetensenhet had wel zijn best gedaan om er bewegende plaatjes in te zetten. Het nam niet weg dat de sluipende goegemeente niet enorm enthousiast reageerde bij weer een volgende presentatie.
Om de monotonie van Powerpoint lawine enigszins te doorbreken werden er vlak voor de eerste fikapauze nog een paar filmpjes getoond. Filmpjes van de Universiteit in Uppsala over hoe het vooral níet moet wanneer je in de zorg werkt. Dat laatste werd er niet bij verteld door de Kompetensenhet. Na de hele obvious filmpjes werd ons verteld: zo, nu gaan jullie discussiëren met degene die naast je zit. Het eerste filmpje toonde bijvoorbeeld een jongen die als vikarier bij een oudere dame naar binnen stormde, niet naar haar luisterde en haar met grof geweld onder de douche wilde zetten. Omdat dat nou eenmaal op het schema stond. Varsågod, diskutera.... Right.
De eerste fika was meteen een heel stevige: grote bruine hompen brood lagen klaar waar we kaas of worst op konden doen, al naar gelang behoefte. Voor de sjeuigheid kon je er dan ook nog een schijfje komkommer tussen priegelen. Na de fika was het weer terug naar de obvious filmpjes, het 'discussiëren' en de rest van de 14 powerpoint presentaties.
Het is me (weer) opgevallen dat er zo vaak hetzelfde gezegd wordt, op 4 of 5 verschillende manieren. En gisteren leek de Kompetensenhet zelf iedere keer weer blij verbaasd dat ze nóg een manier hadden gevonden om iets überlogisch te vertellen.
Na de lunchpauze kwam er een nieuwe ster van de Kompetensenhet om ons te vertellen over hoe je eigenlijk je handen moet wassen en waar je het beste kunt gaan staan om te praten met je klant. De middagfika om half 3 was heel welkom, niet alleen bij mij. Nog een uurtje later was het gedaan met de Basiscompetentie training.
Natuurlijk, ik had het kunnen weten, de training heette niet voor niks introductie training basiscompetenties. Dan gaat het dus over handen wassen, hoe is je lichaamstaal, dat je moet luisteren naar de klant en welke 23 wetten, 37 policies, 62 formulieren en 100-en brochures er zijn over werken in de zorg.
De intentie is hartstikke goed. En de middagfika was ook heerlijk. Maar ben in 1 dag nog nooit zoveel open deuren door gegaan.
zondag 30 augustus 2015
Weemoed
Je zou toch denken dat ik er nu wel eens aan gewend ben. Afscheid nemen bij een werkgever, op weg naar een nieuwe klus. Seen it, been there and done it many many times before. Ik kan me niet eens herinneren hoeveel keren ik al afscheidcadeaus gekregen heb bij KPN en Telfort. En dan was het vaak zo dat ik de maand daarop (of soms zelfs de week daarop...) alweer op de stoep stond.
Maar goed. Vandaag was het dus mijn laatste dag bij Hemtjänsten Nälden. Een zondagsdienst die al vroeg begon. Het was een beetje frisjes, maar wat een schitterende vergezichten en kleuren! Het is lastig om zo vroeg je warme bedje uit te komen. Maar als je er dan toch uit bent, dan is het niet moeilijk om te genieten van de schoonheid hier om je heen!
Vandaag werkte ik weer met het team waar ik gisteren ook mee gewerkt heb. En lieve Ronja had een heerlijke kladdkaka voor ons gebakken. Voor mijn afscheid. Chocolade kladdkaka met slagroom en met verse aardbeien. Gelukkig maar dat we een uur pauze hadden vanmorgen! Heb zitten genieten!
Natuurlijk ga ik een heleboel mensen missen. Al was het soms best een beetje jobbigt en niet direct mijn grootste wens om dit werk te doen - and at the risk of sounding corny - ik heb mijn werk deze zomer als enorm waardevol ervaren. Het is een fantastisch team dat in de thuiszorg werkt in Nälden (and beyond). Zo verschillend, maar allemaal gedreven en betrokken collega's. We hebben ons samen verwonderd over dingen, kwaad gemaakt over zaken en vooral ook enorm veel gelachen. En ik kan nu havregrynsgröt koken als de beste.
Afscheid nemen op je hoogtepunt zeggen ze toch vaak? Zo voelt het wel een beetje. En een beetje weemoedig. Je weet natuurlijk nooit precies wat je ervoor terug krijgt. Then again:
“Be wise enough not to be reckless, but brave enough to take great risks.”
Op naar mijn nieuwe klus!
vrijdag 28 augustus 2015
Change
Het waren 3 mooie dagen.. uuuuuh maanden.
Dit weekend is het laatste weekend dat ik bij de Hemtjänst in Nälden (Krokoms kommun) werk. Ergens in de komende week start ik mijn introductie in Östersunds kommun.
Ik ga als invaller (vikarie) aan de slag voor de Bemanningsenheten van Östersund. In plaats van een dedicated invaller voor de Hemtjänst in Nälden ga ik nu werken voor een soort van uitzendbureau voor mensen in de zorg. Behalve als invaller in de thuiszorg, kan het ook dat ze vragen om in te springen als werkbegeleider bij gehandicapten of als persoonlijk assistent van iemand die zorg nodig heeft. Meer mogelijkheden en beter betaald. Bring it on!
maandag 29 juni 2015
Heh, heh!
Eieieieindelijk, tussen alle bedrijven door, weer even een teken van leven. Het werkende leven is nu echt in volle vaart begonnen. En het zelfde geldt voor de zomer en de vakantie. Na weken - wat zeg ik, maaaaanden! - aftellen is het nu bijna zover dat Mik zijn allerbeste vriend in zijn armen kan sluiten (en wij ook de rest van de family).
Wel eerst nog een paar dagen werken. Hoe is het nou, zo bij de Hemtjänsten? Mmmh.. laat ik zeggen dat het een ervaring is. Ik vind het fijn als klanten blij zijn als ik kom. Ik vind het een uitdaging om boodschappen te doen en alle juiste dingen te vinden die op de respectievelijke handgeschreven lijstjes staan. Ik vind de meeste stofzuigers die bij klanten thuis staan ondingen en geregeld vliegt de slang me om de oren omdat het snertding te oud en gammel is en aan vervanging toe. Ik vind het knap dat ik bijna alle wasmachines aan de gang weet te krijgen en vooral ook weer open weet te krijgen nadat de was klaar is. Klinkt simpel, maar geloof me, bij deze - door de kommun aangeschafte - megamachines is het vinden van de Open-knop vaak nog een hele toer. En ik vind het ook altijd weer heerlijk als mijn dienst erop zit. Vooral avonddiensten zijn niet mijn favoriet. Ben meer een morgenpersoon en werk veel lekkerder als ik gewoon om 7 uur 's morgens kan beginnen. En dan bestaat er hier ook nog zoiets als 'gedeelde diensten'. Klinkt wel gezellig misschien, zo van 'je deelt je dienst met iemand anders'. Nope. That's not the case. Een gedeelde dienst houdt in dat je 's morgens van 7-11 werkt, daarna een paar uur niet en dat je dan om half 4 weer begint tot 10 uur. Feestelijk niewaar?
De mannen hebben het prima in mijn afwezigheid. De mannendagen worden gevierd met heel veel voetbal, nog wat Nederlands (en Zweeds) oefenen, veel lezen, disco maken en het huishouden doen. Zo'n ongelofelijk luxe dat mijn 2 mannen nu alles in het huishouden regelen: schoonmaken, boodschappen doen, de was. You name it!
Komende zaterdag heb ik trouwens het eerste contact met 'mijn' expat family. En vanaf komende week werk ik elke maandag en elke vrijdag bij hen. Om Julia, Alva en Isac te helpen met hun Engels. Vind het ook best weer spannend hoor, maar heb daar wel heel veel zin in!
Wel eerst nog een paar dagen werken. Hoe is het nou, zo bij de Hemtjänsten? Mmmh.. laat ik zeggen dat het een ervaring is. Ik vind het fijn als klanten blij zijn als ik kom. Ik vind het een uitdaging om boodschappen te doen en alle juiste dingen te vinden die op de respectievelijke handgeschreven lijstjes staan. Ik vind de meeste stofzuigers die bij klanten thuis staan ondingen en geregeld vliegt de slang me om de oren omdat het snertding te oud en gammel is en aan vervanging toe. Ik vind het knap dat ik bijna alle wasmachines aan de gang weet te krijgen en vooral ook weer open weet te krijgen nadat de was klaar is. Klinkt simpel, maar geloof me, bij deze - door de kommun aangeschafte - megamachines is het vinden van de Open-knop vaak nog een hele toer. En ik vind het ook altijd weer heerlijk als mijn dienst erop zit. Vooral avonddiensten zijn niet mijn favoriet. Ben meer een morgenpersoon en werk veel lekkerder als ik gewoon om 7 uur 's morgens kan beginnen. En dan bestaat er hier ook nog zoiets als 'gedeelde diensten'. Klinkt wel gezellig misschien, zo van 'je deelt je dienst met iemand anders'. Nope. That's not the case. Een gedeelde dienst houdt in dat je 's morgens van 7-11 werkt, daarna een paar uur niet en dat je dan om half 4 weer begint tot 10 uur. Feestelijk niewaar?
De mannen hebben het prima in mijn afwezigheid. De mannendagen worden gevierd met heel veel voetbal, nog wat Nederlands (en Zweeds) oefenen, veel lezen, disco maken en het huishouden doen. Zo'n ongelofelijk luxe dat mijn 2 mannen nu alles in het huishouden regelen: schoonmaken, boodschappen doen, de was. You name it!
Komende zaterdag heb ik trouwens het eerste contact met 'mijn' expat family. En vanaf komende week werk ik elke maandag en elke vrijdag bij hen. Om Julia, Alva en Isac te helpen met hun Engels. Vind het ook best weer spannend hoor, maar heb daar wel heel veel zin in!
maandag 15 juni 2015
Hoppakee! Aan de slag!
Hehe! Eindelijk heb ik de benodigde delegering in de pocket. Ik heb vanmiddag uitvoerig met de hoofdverpleegkundige gesproken over de toets die ik had gemaakt. Een toets over wat is een delegering, hoe dien je verschillende medicijnen toe, wat doe je als (vul een dramatische situatie in). Overigen is het bij dat laatste altijd: contact opnemen met de sjuksköterska. Als je het niet meer weet, als je twijfelt, als er iets is gebeurt waar je geen verklaring voor hebt: altijd contact opnemen met de sjuksköterska.
Is trouwens wel een lieverd hoor. Ze had vanmiddag een stuk of 6 delegeringen uit te delen, dus leek wel lopende band werk. Nu kan iedereen eindelijk écht aan het werk.
Ik heb van Lena van de Planering ook mijn schema gekregen. Heb nu een schema tot 12 juli en een week voordat dit schema is afgelopen, krijg ik mijn nieuwe schema. Nou ja, krijg. Ik vermoed dat ik ook daar wel weer een aantal keer achteraan zal moeten vragen, maar goed, ik zit nu in ieder geval in het systeem.
Deze week werk ik morgen, overmorgen en donderdag. Volgende week van maandag t/m vrijdag. En daarna is het in ieder geval zo goed gepland dat ik het weekend dat Niels en co hierheen komen in ieder geval naar Åre kan om het met zijn allen te vieren.
Ze hebben hier ook zoiets feestelijks als een gedeelde dienst. Dan moet je eerst 's morgens van 7-11 of zo en dan daarna de avonddienst van 15.30-22. Gelukkig staat er daarvan nu maar 1 gepland op mijn schema.
Nu weer aan het werk voor ons eigen bedrijf!
PS Marco en Mik zijn lekker aan het voetballen. Mik komt niks tekort hoor, in de zomervakantie. Vanmorgen hebben we al uitgebreid gestept en gerend en tafelvoetbal gespeeld en tekeningen gemaakt voor buurvrouw Christine die binnenkort uit het ziekenhuis komt (met pacemaker).
Is trouwens wel een lieverd hoor. Ze had vanmiddag een stuk of 6 delegeringen uit te delen, dus leek wel lopende band werk. Nu kan iedereen eindelijk écht aan het werk.
Ik heb van Lena van de Planering ook mijn schema gekregen. Heb nu een schema tot 12 juli en een week voordat dit schema is afgelopen, krijg ik mijn nieuwe schema. Nou ja, krijg. Ik vermoed dat ik ook daar wel weer een aantal keer achteraan zal moeten vragen, maar goed, ik zit nu in ieder geval in het systeem.
Deze week werk ik morgen, overmorgen en donderdag. Volgende week van maandag t/m vrijdag. En daarna is het in ieder geval zo goed gepland dat ik het weekend dat Niels en co hierheen komen in ieder geval naar Åre kan om het met zijn allen te vieren.
Ze hebben hier ook zoiets feestelijks als een gedeelde dienst. Dan moet je eerst 's morgens van 7-11 of zo en dan daarna de avonddienst van 15.30-22. Gelukkig staat er daarvan nu maar 1 gepland op mijn schema.
Nu weer aan het werk voor ons eigen bedrijf!
PS Marco en Mik zijn lekker aan het voetballen. Mik komt niks tekort hoor, in de zomervakantie. Vanmorgen hebben we al uitgebreid gestept en gerend en tafelvoetbal gespeeld en tekeningen gemaakt voor buurvrouw Christine die binnenkort uit het ziekenhuis komt (met pacemaker).
maandag 1 juni 2015
Efficiëncy is zoooooo 2014
Ik heb mijn introductie bij de Hemtjänsten inmiddels zo'n week geleden afgesloten. Het was interessant, leuk, boeiend en allemaal compleet nieuw voor mij. Dus je zou zeggen: laat het werk nu maar beginnen.
Dat dacht men bij de planning ook. Dus ik kreeg en krijg al regelmatig smsjes of ik vanavond of morgenochtend in kan vallen voor een dienst. Vlak nadat ik enthousiast op ja had gedrukt, bedacht ik me ineens: maar verhip, ja... in mijn introductie had men nog iets gezegd over een delegering. Juistem. Een delegering. Ik heb er tijdens de introductie niet veel aandacht aan besteed. Het viel bij mij in de categorie: 'zij weten vast waar ze het over hebben, en dat zal nog geregeld worden'.
Maar niet dus.
Een delegering is een officiële toekenning dat je medicijnen mag toedienen. Dus dat je de door de apotheek voorverpakte en gelabelde medicijnen aan de klanten van de Hemtjänsten mag geven. En dat je oogdruppels mag toedienen. Afgelopen vrijdag had ik al een ietwat onthikte chef van de Hemtjänsten aan de lijn: of ik de delegering nou al geregeld had. Huh? Hoe dan? Waar? Wat is het nou precies? Dat moest ik maar met de districtverpleegkundige opnemen. Prima. Zo gezegd, zo gedaan. Vanmorgen kreeg ik haar eindelijk te pakken. Een heel aimabele competente dame die niet blij was met mijn telefoontje. Niet om mij persoonlijk, maar omdat een heel aantal zaken al door de chef van de Hemtjänsten aan mij uitgelegd en gegeven zou moeten zijn. Dus bijvoorbeeld een inlog in het systeem om de klant rapportages te lezen, een heel formulier over wat delegering is, nog een heel formulier met vragen die ik na het doorlezen moet beantwoorden. Tja en dat kon ze allemaal niet meer voor vanavond voor me regelen (daar stond een dienst open die ik wel had willen werken), maar ik mocht wel de papieren bij haar dan op komen halen. Bij wijze van uitzondering.
En hoe dan verder? Tja, nu ga ik de vragen beantwoorden en dan ga ik de papieren maar weer naar de aimabele dame terugbrengen. En dan moet er toch wel ergens een keer een delegering inzitten? Om aan het werk te kunnen?
Je zou zeggen: dat soort dingen regel je allemaal als chef of als vaste kracht van de Hemtjänsten voor de mensen die nieuw zijn. Je legt de formulieren klaar bij hun introductie, gaat even met de mensen zitten en dan ondertekend en wel kan men direct na de introductie ook zelf aan de slag. Hier niet dus. Ach. Ik heb het geregeld. Althans, de eerste stappen voor het verkrijgen van een delegering. En de rest? Zal ook wel goedkomen. Denk ik. En anders bel ik gewoon maar weer.
Dat zeg maar 'minder efficiënte', zou dat nou aan de werkgever liggen? Of aan deze regio? Of aan de landsaard? Of gewoon aan mij? Laat ik het maar op het laatste houden.
PS oh ja, ik heb inmiddels ook geregeld dat als er bij de Swedbank geld wordt gestort met ergens in de aanwijzingen mijn naam en/of persoonsnummer, dat het dan direct naar mijn rekening bij de Handelsbanken wordt overgeschreven. Nadat ik onze contactpersoon bij de Handelsbanken gesproken had, kreeg ik een link naar de - lijkt wel geheime - site van de Swedbank waar je dit soort dingen allemaal kan regelen. Piece of cake. Als je het eenmaal weet.
Dat dacht men bij de planning ook. Dus ik kreeg en krijg al regelmatig smsjes of ik vanavond of morgenochtend in kan vallen voor een dienst. Vlak nadat ik enthousiast op ja had gedrukt, bedacht ik me ineens: maar verhip, ja... in mijn introductie had men nog iets gezegd over een delegering. Juistem. Een delegering. Ik heb er tijdens de introductie niet veel aandacht aan besteed. Het viel bij mij in de categorie: 'zij weten vast waar ze het over hebben, en dat zal nog geregeld worden'.
Maar niet dus.
Een delegering is een officiële toekenning dat je medicijnen mag toedienen. Dus dat je de door de apotheek voorverpakte en gelabelde medicijnen aan de klanten van de Hemtjänsten mag geven. En dat je oogdruppels mag toedienen. Afgelopen vrijdag had ik al een ietwat onthikte chef van de Hemtjänsten aan de lijn: of ik de delegering nou al geregeld had. Huh? Hoe dan? Waar? Wat is het nou precies? Dat moest ik maar met de districtverpleegkundige opnemen. Prima. Zo gezegd, zo gedaan. Vanmorgen kreeg ik haar eindelijk te pakken. Een heel aimabele competente dame die niet blij was met mijn telefoontje. Niet om mij persoonlijk, maar omdat een heel aantal zaken al door de chef van de Hemtjänsten aan mij uitgelegd en gegeven zou moeten zijn. Dus bijvoorbeeld een inlog in het systeem om de klant rapportages te lezen, een heel formulier over wat delegering is, nog een heel formulier met vragen die ik na het doorlezen moet beantwoorden. Tja en dat kon ze allemaal niet meer voor vanavond voor me regelen (daar stond een dienst open die ik wel had willen werken), maar ik mocht wel de papieren bij haar dan op komen halen. Bij wijze van uitzondering.
En hoe dan verder? Tja, nu ga ik de vragen beantwoorden en dan ga ik de papieren maar weer naar de aimabele dame terugbrengen. En dan moet er toch wel ergens een keer een delegering inzitten? Om aan het werk te kunnen?
Je zou zeggen: dat soort dingen regel je allemaal als chef of als vaste kracht van de Hemtjänsten voor de mensen die nieuw zijn. Je legt de formulieren klaar bij hun introductie, gaat even met de mensen zitten en dan ondertekend en wel kan men direct na de introductie ook zelf aan de slag. Hier niet dus. Ach. Ik heb het geregeld. Althans, de eerste stappen voor het verkrijgen van een delegering. En de rest? Zal ook wel goedkomen. Denk ik. En anders bel ik gewoon maar weer.
Dat zeg maar 'minder efficiënte', zou dat nou aan de werkgever liggen? Of aan deze regio? Of aan de landsaard? Of gewoon aan mij? Laat ik het maar op het laatste houden.
PS oh ja, ik heb inmiddels ook geregeld dat als er bij de Swedbank geld wordt gestort met ergens in de aanwijzingen mijn naam en/of persoonsnummer, dat het dan direct naar mijn rekening bij de Handelsbanken wordt overgeschreven. Nadat ik onze contactpersoon bij de Handelsbanken gesproken had, kreeg ik een link naar de - lijkt wel geheime - site van de Swedbank waar je dit soort dingen allemaal kan regelen. Piece of cake. Als je het eenmaal weet.
zondag 31 mei 2015
Van de ene bank naar de andere bank
Toen ik het introductieboekje van de Hemtjänsten nog eens goed doorlas, viel me iets op. De uitbetaling van het loon doet de kommun naar de Swedbank. Right. Maar wat nou als je geen Swedbank account hebt? Staat het dan gewoon in een potje 'unclaimed' bij de Swedbank te wachten?
Daar heeft men (natuurlijk) iets op verzonnen.
1. Je wacht tot je bericht van de Swedbank krijgt per post. Dan ga je met dat papiertje naar je eigen bank. Dan krijg je het daar en dan uitbetaald.
2. Of je neemt nu al contact op met je eigen bank. Zegt daar dat je loon bij de Swedbank binnenkomt en of je eigen bank alsjeblieft even wil zorgen dat het van de Swedbank maandelijks op mijn eigen rekening bij de Handelsbanken gestort wordt.
Het komt op mij ietwat omslachtig over, maar ach. Zolang het geld uiteindelijk maar op mijn rekening staat, toch?
Daar heeft men (natuurlijk) iets op verzonnen.
1. Je wacht tot je bericht van de Swedbank krijgt per post. Dan ga je met dat papiertje naar je eigen bank. Dan krijg je het daar en dan uitbetaald.
2. Of je neemt nu al contact op met je eigen bank. Zegt daar dat je loon bij de Swedbank binnenkomt en of je eigen bank alsjeblieft even wil zorgen dat het van de Swedbank maandelijks op mijn eigen rekening bij de Handelsbanken gestort wordt.
Het komt op mij ietwat omslachtig over, maar ach. Zolang het geld uiteindelijk maar op mijn rekening staat, toch?
woensdag 20 mei 2015
Hotel California
Vandaag was het net echt! Ik werkte in de vroege dienst met Anna Lena en die had er zoveel vertrouwen in dat ze me vanmorgen meteen de autosleutels gaf.
Jij rijdt vandaag. En hier is de telefoon en hier zijn alle andere sleutels. Leuk om zo met een andere collega te werken, weer nieuwe klanten te ontmoeten en me te blijven verwonderen over de schitterende werkomgeving (met uitzicht op Åreskutan!).
Krijg wel meer en meer het idee, door wat collega's zeggen en wat de chef zegt, dat het hier niet alleen om een zomer vervanging gaat. Men wil mensen die een beetje kunnen werken volgens mij het liefst langer houden. Wat zeg ik: zo lang mogelijk. Vandaag sprak men zelfs al over training volgen tot undersköterska. Lief, maar dat is echt niet mijn ding.
Vrijdag nog 1 dag introductie en dan is de volgende officieel geplande dag vrijdag 12 juni. Dan is het de officiële introductie dag voor alle sommar vikarier. Dan krijg ik ook het schema uitgereikt voor de zomer.
Benieuwd of de Fransman voordien van zich laat horen.
Jij rijdt vandaag. En hier is de telefoon en hier zijn alle andere sleutels. Leuk om zo met een andere collega te werken, weer nieuwe klanten te ontmoeten en me te blijven verwonderen over de schitterende werkomgeving (met uitzicht op Åreskutan!).
Krijg wel meer en meer het idee, door wat collega's zeggen en wat de chef zegt, dat het hier niet alleen om een zomer vervanging gaat. Men wil mensen die een beetje kunnen werken volgens mij het liefst langer houden. Wat zeg ik: zo lang mogelijk. Vandaag sprak men zelfs al over training volgen tot undersköterska. Lief, maar dat is echt niet mijn ding.
Vrijdag nog 1 dag introductie en dan is de volgende officieel geplande dag vrijdag 12 juni. Dan is het de officiële introductie dag voor alle sommar vikarier. Dan krijg ik ook het schema uitgereikt voor de zomer.
Benieuwd of de Fransman voordien van zich laat horen.
Abonneren op:
Posts (Atom)