vrijdag 24 juli 2015

No regrets

En nu is het alweer bijna een jaar geleden dat we naar hier gekomen zijn. Vorig jaar om deze tijd zaten we tussen de verhuisdozen. Zat mijn hoofd vol met checklists en 'mag-ik-niet-vergeten' briefjes. Een jaar geleden alweer! En nu?

Een stralende zomer, een kleurrijke herfst, een exotische (exotisch is toch niet alleen warm?) winter en een laat voorjaar verder, zijn we hier nog steeds. Natuurlijk hebben we ons fair share van de nodige perikelen met de Zweedse bureaucratie gehad. En niet te vergeten onze ongoing conversatie met de Nederlandse Belastingdienst.

Natuurlijk vond (en vind) ik het af en toe best lastig. Lastig dat ik de taal niet goed sprak. Niet dat ik nu vloeiend Zweeds spreek, maar ik kan me best OK redden. Lastig dat je helemaal opnieuw moet beginnen met het opbouwen van een netwerk. Zowel op zakelijk niveau, maar ook met vrienden. Ik prijs me gelukkig dat we in een gemeenschap wonen met gezellige mensen. Mensen die niet moeilijk doen en die ons meteen het gevoel hebben gegeven dat we welkom zijn. Maar soms is het best nog even zoeken. Zoeken naar hoe dingen gaan. Want een cultuurverschil is er wel degelijk.

Dat van die schoenen uitdoen, da's appeltje eitje. Maar andere zaken zoals bijvoorbeeld hoe het gaat bij de schoolafsluiting, bij uitnodigingen voor dinner parties of een weekendje weg. Wat is gebruikelijk, hoe kan je op de beste manier nee zeggen (voornamelijk tegen nóg een glas wijn) en hoe vier je alle Zweedse parties. Van dat soort dingen.

Nu komt het. Het lijkt wel op zo'n soppy 'Ik Vertrek' afsluiting: waar men na onnoemelijk veel ellende met vergunningen, kwaaie burgemeesters en boze gasten, kinderen die heimwee hebben en een huis in Nederland dat nog altijd niet verkocht is, altijd zegt... we hebben geen spijt hoor. We hebben het zo fijn hier.

Nou zo is het voor mij ook. Ik heb geen seconde spijt gehad van onze move. In het afgelopen jaar heb ik een hoop nieuwe dingen gedaan, heb mezelf best verbaasd met alle dingen die ik hier in het Zweeds heb kunnen regelen en heerlijk veel buiten geweest. Het voelt eigenlijk nog steeds als een groot avontuur waar ik in zit.

En ja, we wonen nog altijd in ons huurappartement op Rödön. Rödön is een heerlijk plekje, waar we ons alle 3  thuis voelen en waar we na verloop van tijd ook ons eigen huis willen hebben. Dus in de komende tijd doen we ons best zoveel mogelijk te sparen zodat we in het komende jaar de eerste stappen op weg naar ons eigen huis kunnen zetten. Geen idee hoe snel dat allemaal zal gaan. Yep, het blijft een avontuur.

You never know what's around the corner.

Enneh, ik doe mijn best om het blog zo vaak mogelijk te updaten hoor. Maar af en toe schiet het er gewoon een beetje bij in. Heb geduld (of anders, check Facebook), ik kom altijd wel weer terug hier!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Wat leuk, wij zaten zo een jaar geleden ook min of meer maar dan naar Noorwegen.
In sociale situaties zoals een nieuwjaarsbijeenkomst of schoolviering staan wij ook vaak achteraf van ooh, was dat de bedoeling :D
Hier soms ook wel *argh* wegens slome Noren en andere onduidelijkheden maar ik heb toch liever de ergernissen / ergernisjes van hier dan die van NL, haha. Fijn dat je zo op je plek zit dat je je er voorlopig blijvend wil vestigen zeg!

Jo Hamperium zei

Ook herkenbaar hoor, dat van de "aaaargh".... het tempo waarin sommige dingen worden gedaan of overduidelijke efficiënte dingen die niet gedaan worden. Maar with you all the way dat ik dat nu liever heb dan het bekende in Nederland. Wanneer vieren jullie je jaar jubileum?