Poeh heh! Dat was flink aanpoten deze ochtend.
Op donderdag was het écht Miks verjaardag. Met veel zingen, slingers, ballonnen en taart en natuurlijk een berg cadeaus hebben we het uitgebreid gevierd. Gisteren vierden we het ook nog een beetje want toen heeft Mik zijn verjaardagsgeld dat hij van buurvrouw Christina heeft gekregen uitgegeven (waaraan? don't ask...).
En vandaag was het dan de dag voor de onvermijdelijke kalas. Het feest voor vrienden en vriendinnen. Natuurlijk hoort dat erbij.
We hadden gezamenlijk bedacht dat het gezellig zou zijn om eerst zelf taart te versieren hier. En dat we dan ook de cadeautjes zouden doen. Op bijna alle feestjes waar Mik hier is geweest, wordt het cadeautje bij de deur aan de jarige afgegeven. En daarna wordt er gefeest. Soms worden de cadeautjes uitgepakt terwijl het feestje nog aan de gang is en soms liggen ze nog ingepakt en wel op tafel als alle kinderen alweer opgehaald worden. Dat leek ons niet gezellig en zo hebben we het in Nederland bij Miks feestjes ook nooit gedaan. Dus hier hebben we eerst aan tafel alle cadeautjes een voor een uitgepakt. Ik had het idee dat de gulle gever zat te stralen aan tafel bij het zien van zoveel enthousiasme over het gegeven cadeau.
Na de taart heeft het hele spul zich in de buitenkleren gehesen. Dat duurt wel even als er in een klein halletje 7 kinderen in buitenbroeken, jassen, regenjassen, handschoenen, mutsen en de rest gehesen moet worden. Ook al zijn ze nu allemaal 8. De mannen in de groep hadden de smaak hier boven al te pakken en speerden weg op zoek naar de aanwijzingen. De meiden waren iets minder enthousiast en tippelden er op hun eigen tempo achteraan. Eentje was een beetje een twijfelgeval, die wilde wel gaan rennen maar wilde eigenlijk ook wel bij haar vriendinnen blijven. Al met al toch nog een hoop geren en gejoel bij het zoeken naar de aanwijzingen.
Na een half uur in de doordringende miezerregen kwam het spul weer binnen en konden we ze uitwringen (onszelf ook trouwens!). De schat was een succes en de worstenbroodjes daarna vielen in goede aarde. Het slotakkoord was Het Regent Gehaktballen, maar dan de Zweedse versie natuurlijk. Het spul zat ademloos te kijken in de woonkamer.
Vond het hard werken. Nu de mannen zo duidelijk hun eigen smaak beginnen te krijgen (Minecraft, Minecraft, Minecraft oh en had ik al verteld dat ze allemaal gek zijn op Minecraft?) en de meiden ook hun eigen gedoetje hebben, is het hard werken om te zorgen dat ze het samen gezelligs hebben. En ook hier begint het langzaam maar zeker te komen dat men een beetje tegen elkaar gaat opbieden met feestjes. Het laatste feestje was een groot feest met alle kinderen van 3 klassen in een gehuurd buurtgebouw met disco en pizza en van alles erop en er aan. Er waren kinderen die dat helemaal geweldig vonden. En er waren kinderen die dat minder vonden.
Voor volgend jaar bedenken we gewoon weer iets nieuws. Geen schattenjacht, maar ook geen disco. Wie weet ligt er volgend jaar wel al een berg sneeuw en kunnen we lekker buiten een sneeuwballengevecht houden. Maar da's volgend jaar.
Nu eerst genieten van de post party bliss.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten