Een shock!

Ik moet gewoon even bijkomen. Even bijkomen van de shock.

We hebben inmiddels een jaar ons persoonsnummer, dus een jaar geleden zijn we begonnen met solliciteren. Eerst wat aarzelend, niet teveel tegelijk. Maar al snel werd het bij mij een soort van massa productie. Minimaal 5 sollicitaties per week de deur uit. Ok, dat telt als massa productie in this neck of the woods.

Behalve op de sollicitaties voor de thuiszorg, heb ik eigenlijk op geen enkele van de inmiddels tientallen sollicitaties gehoord. Schijnt ook weer een cultuur dingetje te zijn. Alhoewel, ik weet eerlijk gezegd niet eens (meer) hoe dat nu in Nederland is. Hoor je daar nog wel iets als je het niet geworden bent?

Anyway. Vanmorgen werd ik gebeld. Een meneer die overduidelijk niet Zweeds was, maar wel in het Zweeds sprak. Moest even omschakelen en toen snapte ik hem. Deze meneer belde mij over een sollicitatie die ik ruim 3 maanden geleden gedaan heb! Nou, als ze beginnen met bellen, dan gaat het de goeie kant op zou ik zeggen!

Ja hoor, toen ik eenmaal van de schrik bekomen was, hebben we mijn sollicitatiegesprek kunnen plannen. Aanstaande donderdagochtend om kwart over 8 ga ik bij Marc op gesprek voor de positie van modersmålslärare. Ja, want het is zo handig dat ik meerdere talen spreek en toen ratelde hij er nog wat in het vlot Frans achteraan. Poeh! Gelukkig kon ik hem vlot in het Frans antwoorden dat ik het nu fijner vond om aan de telefoon in ieder geval Zweeds te praten.

Ga straks mijn sollicitatie brief er nog maar eens bij zoeken. En deze dagen heel veel naar Patrick Bruel luisteren. Kan nooit kwaad.

PS nog niks van PostNord gehoord. Stelletje achterbakse doedels!