Eigenlijk heb ik daar niet eens echt bij stil gestaan in Miks eerste jaar hier op school. Totdat ik een vriendin in Nederland hoorde praten over de rapporten van haar kinders. Verhip ja! Rapporten. Zouden ze die hier op school ook doen. Nee dus. Typisch Zweeds schijnt. In de verschillende utvecklingssamtal die we met ons 3 met de juf hebben gehad, krijgen we uitgebreide updates over de vorderingen van Mik.
Nu ik hier in het onderwijs aan de gang ben, hoor ik meer en meer over hoe dingen gaan. En dat er zoiets bestaat als een Omdöme. Een soort van rapport maar toch ook weer niet. Lekker duidelijk. Letterlijk vertaald betekent het zoiets als een mening of recensie.
Dit jaar hebben mijn vrienden van de modersmålsenhet bedacht dat we allemaal Omdömes gaan schrijven voor al onze leerlingen die we taalonderwijs geven. Nou ja, voor alle leerlingen van de 1e t/m de 9e. Niet voor mijn Nederlandse, mijn Congolees en mijn Nigeriaan dus, maar wel voor mijn Amerikanen, Australiërs en Engelsen. Ze hebben er avonden aan gewijd om ons te vertellen hoe we deze formulieren in moeten vullen. Wat we wel maar vooral ook wat we niet in de Omdöme mogen schrijven. Uren hebben ze volgepraat met wat Skolverket vindt en wat we met de Omdömes moeten doen als we ze geschreven hebben.
Na al die bijeenkomsten was het een heel ding geworden, het invullen van zo'n formulier. Maar het viel me reuze mee! In nog geen uur had ik voor mijn tiental de formulieren ingevuld. Wat hebben we gedaan, waar zijn we goed in, waar gaan we volgend jaar aan werken om er nog beter in te worden. Yep, in dat ene uurtje per week.
Maar nou komt het. Deze Omdömes moeten we bij de administrateur van de school inleveren. Die gaat ze dan filen zodat ze in de herfst gebruikt kunnen worden bij het volgende utvecklingssamtal. Ja, je leest het goed, in de herfst!? Sure, dan is het logisch dat je de deadline op eind april legt. Ben stralend met mijn eerste formulieren naar de administrateur van mijn dinsdagse scholen gegaan. Die keken me stuk voor stuk aan alsof ze water zagen branden en hadden geen idee wat ze met het formulier moesten doen. Heb ze toen keurig het riedeltje van mijn werkgever gegeven. Oh ja, nou ja, dat was misschien wel een idee.
Tuurlijk is het goed om inzicht te hebben in wat de kinderen leren, wat we gedaan hebben en wat er voor het volgend jaar op de planning staat. Maar voor mij is het volstrekt logisch dat je natuurlijk nauw contact hebt met de respectievelijke leraren van de kinderen en/of de ouders. Wat je daar vertelt, kan je nooit in zo'n formulier kwijt. En van een heel aantal van mijn collega's weet ik dat ze dat ook doen. Daarbij, niet iedereen is even bedreven in het Zweeds schrijven, dus is het een hele bevalling om soms wel 20 of meer van deze formulieren in te vullen. Heb de afgelopen week al een aantal van mijn Bengaalse, Eritrese en Syrische collega's geholpen bij het schrijven van hun Omdömes.
Tja. Een leven zonder formulieren is geen leven als je in kommunale dienst bent. Gelukkig hebben we het Omdöme feest weer voor een jaar gehad!
Dit jaar hebben mijn vrienden van de modersmålsenhet bedacht dat we allemaal Omdömes gaan schrijven voor al onze leerlingen die we taalonderwijs geven. Nou ja, voor alle leerlingen van de 1e t/m de 9e. Niet voor mijn Nederlandse, mijn Congolees en mijn Nigeriaan dus, maar wel voor mijn Amerikanen, Australiërs en Engelsen. Ze hebben er avonden aan gewijd om ons te vertellen hoe we deze formulieren in moeten vullen. Wat we wel maar vooral ook wat we niet in de Omdöme mogen schrijven. Uren hebben ze volgepraat met wat Skolverket vindt en wat we met de Omdömes moeten doen als we ze geschreven hebben.
Na al die bijeenkomsten was het een heel ding geworden, het invullen van zo'n formulier. Maar het viel me reuze mee! In nog geen uur had ik voor mijn tiental de formulieren ingevuld. Wat hebben we gedaan, waar zijn we goed in, waar gaan we volgend jaar aan werken om er nog beter in te worden. Yep, in dat ene uurtje per week.
Maar nou komt het. Deze Omdömes moeten we bij de administrateur van de school inleveren. Die gaat ze dan filen zodat ze in de herfst gebruikt kunnen worden bij het volgende utvecklingssamtal. Ja, je leest het goed, in de herfst!? Sure, dan is het logisch dat je de deadline op eind april legt. Ben stralend met mijn eerste formulieren naar de administrateur van mijn dinsdagse scholen gegaan. Die keken me stuk voor stuk aan alsof ze water zagen branden en hadden geen idee wat ze met het formulier moesten doen. Heb ze toen keurig het riedeltje van mijn werkgever gegeven. Oh ja, nou ja, dat was misschien wel een idee.
Tuurlijk is het goed om inzicht te hebben in wat de kinderen leren, wat we gedaan hebben en wat er voor het volgend jaar op de planning staat. Maar voor mij is het volstrekt logisch dat je natuurlijk nauw contact hebt met de respectievelijke leraren van de kinderen en/of de ouders. Wat je daar vertelt, kan je nooit in zo'n formulier kwijt. En van een heel aantal van mijn collega's weet ik dat ze dat ook doen. Daarbij, niet iedereen is even bedreven in het Zweeds schrijven, dus is het een hele bevalling om soms wel 20 of meer van deze formulieren in te vullen. Heb de afgelopen week al een aantal van mijn Bengaalse, Eritrese en Syrische collega's geholpen bij het schrijven van hun Omdömes.
Tja. Een leven zonder formulieren is geen leven als je in kommunale dienst bent. Gelukkig hebben we het Omdöme feest weer voor een jaar gehad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten