Nu. En daarna.

Dit is de tijd heh, de tijd voor beschouwelijk wezen. Zo bij de kerstboom een beetje terugkijken op het afgelopen jaar en vooruitkijken.

No worries, ik ga niet het hele jaar herhalen. Jullie lezen niet voor niks iedere keer trouw dit blog. We hebben een massa gedaan en geleerd. Eigenlijk is het maar goed dat ik het af en toe opschrijf omdat ik soms gewoon vergeet wat we allemaal gedaan hebben. En yep, natuurlijk hebben we behalve een hoop ups ook zeker downs gehad. Gaat het wel lukken met het bedrijf, kunnen we hier wel geld verdienen, noem maar op.

Ik prijs me immens gelukkig met mijn 2 mannen. Met ons 3 kunnen we trots terugkijken op dit jaar waarin we een hoop geleerd hebben en waarin we ons nog meer een plekje verworven hebben in het Rödönse.

En we hebben zo'n hoop om naar uit te kijken! Net een superleuk gesprek gehad met een dame hier uit de buurt over samenwerking. Ze heeft een magnifieke locatie voor photoshoots en is ook geïnteresseerd in het afnemen van foto's van ons. Eind februari hebben we de volgende walk-in photoshoot gepland waar al een heel aantal mensen zich voor heeft aangemeld en we praten zelfs al over het inrichten van een volgende tentoonstelling. Er staat een hoop op stapel!

Voor nu: dank jullie voor het trouw lezen van dit blog. Ik wens jullie en allen die jullie lief zijn een heel gezellige kerst en een magnifiek mooi, gezond en liefdevol nieuw jaar!

Promotie

Vanmorgen was het weer tijd voor mijn 3-maandelijkse chat met läkare Bengt.

En ook al voel ik me zo gezond als een vis, stralend van top tot teen, toch sluipt er altijd zo vlak voor de afspraak met läkare Bengt een onbestemd gevoel in me. Het zal toch allemaal echt wel goed zijn? Ik zal mezelf toch niet voor de gek gehouden hebben?

Voordat je eenmaal bij läkare Bengt aanbeland bent, moet je wel even wat tijd nemen. Het begint al bij het binnenkomen in het ziekenhuis: nummertje trekken om naar een receptiedame te mogen. Daar moet je je aanmelden met alle nodige papieren én betalen. Blijf het wonderlijk vinden dat je bij een eerste bezoek aan een arts 'maar' 100 kroon hoeft te betalen en voor vervolgbezoeken meer dan dubbel zoveel.

Nadat je met 3 extra bonnetjes aangemeld bent, mag je door naar de wachtgang van läkare Bengt. De gemiddelde leeftijd lag vandaag ook weer ver boven de 70. Eens in de zoveel tijd komt er dan een sjuksköterska uit een van de kamertjes naar buiten stuiven (of schuifelen) en die roept dan een naam. Als er iemand opstaat, blijft het kamertje daarna voor een minuut of 10 dicht. Als er niemand opstaat, druipt de sjuksköterska ietwat beteuterd af om na ongeveer 5 minuten weer naar buiten te komen om weer te roepen. Ook al is mijn naam niet extreem ingewikkeld, voor de dienstdoende sjuksköterska was het alsof ze Chinees moest praten. Ok, toegegeven... is wel iets anders dan Nilsson, Andersson, Bengtsson of Persson. Veel verder dan Kraa kwam ze niet. Heb haar meteen gerustgesteld dat Kraa indeed in the building was en dat ik haar graag naar läkare Bengt wilde volgen.

Läkare Bengt liet nog even op zich wachten. Na een minuut of 10 in een heel saaie spreekkamer kwam läkare Bengt binnen stenderen. Al foeterend op het nieuwe computer systeem. Want het duurde zo lang om in te loggen. En als je dan ingelogd was, dan kon je nog niet alle informatie vinden. Of zeg maar liever: helemaal geen. Bij mij stond helemaal niks. ('s werelds beste software tester is beschikbaar om hier zijn licht over te laten schijnen!) Via het oude systeem was de geschiedenis toch nog tevoorschijn te toveren.

Het gedoe met de computer duurde langer dan zijn gesprek met mij. Hoe gaat het? Goed. Heel goed. Heb je ergens last? Nee. Voel me kiplekker. Ok, dan ga ik nog even voelen. Mijn favo onderdeel van de chat. Not. Läkare Bengt was toen ook zelf tevreden met alles. En wilde alleen voor het protocol nog dat er röntgenfoto's gemaakt worden. Leek hem leuk als ik dan de nieuwe Nederlandse röntgenverpleegkundige zou treffen. Gelukkig krijg ik daar weer een nieuwe brief voor. En moet ik me weer opnieuw aanmelden bij de juffen van de receptie. Maar pas nadat ik een nummertje getrokken heb natuurlijk.

Het leek läkare Bengt een prima idee om onze chat frequentie bij te stellen naar om de 6 maanden. Dat voelde als een promotie toen hij dat zei! Probeerde meteen of er ook te sleutelen viel aan de medicijnen. Ik zit per slot nu al op de helft van mijn 5 jaar Tamoxifen. Daar moest läkare Bengt even over nadenken. Dat ik op de helft van de 5 jaar ben, dat kon en wilde hij wel beamen. Maar sommige mensen moeten tegenwoordig al 10 jaar Tamoxifen nemen, aldus Bengt. Hij moest beetje grinniken toen ik hem bezwoor dat ik toch echt niet 'sommig' ben.

Dat zien we wel tegen die tijd Jojanneke.

Ok läkare Bengt. Maar voor nu alvast gelukkig nieuwjaar!

We zien elkaar pas weer in het nieuwe jaar!

De fjäll

Wat een ontdekking zeg, die vår! En dan ook nog een nieuw langlaufgebied ontdekt! Knut en Gunhild van een paar huizen verderop waren er van de week geweest. En toen we eergisteren met ze stonden te kletsen en we vertelden dat we dit weekend weer wilden gaan langlaufen, gaven ze ons deze tip. Waar je in Vålådalen eerst een hele tijd door het bos gaat - ja, ook mooi, maar toch - ben je hier bijna meteen hoog en heb je de meest fantastische uitzichten. 

Met het vooruitzicht van de wafelstuga halverwege heeft Mik ook stoer ver gelanglaufd. Voor een beginner zoals ik waren het soms nog best spannende heuvels, maar oefening baart kunst zullen we maar zeggen.

 

Läkare Måns

Ah ja, zou het bijna vergeten maar ben vanmorgen eerst nog naar de dokter geweest. Naar dokter Måns in de Hälsocentral in Krokom. Was beetje glibberdeglats omdat ik vroeg op de weg was en er nog weinig auto's voor me hadden gereden. Dikke code rood als dit op een doordeweekse dag in Amstelveen was denk ik zo. Maar met 40-50 km/uur ben ik veilig in Krokom aangekomen hoor.

Gezellige bedoening daar bij de Hälsocentral. Om te zorgen dat je niet alle sneeuwzooi binnen krijgt, wordt iedereen verondersteld óf zijn schoenen bij de deur uit te doen, óf er van die zwembadhoesjes over te doen. En het is niet gewoon als je je jas aanhoudt als je binnen bent. Uitkleden en ophangen op een van de vele kapstokken die er staan. Lijkt net een beetje een huiskamer zo, die wachtkamer. Meeste mensen schuiven er op sokken rond en bladeren wat in de laatste roddelbladen. (wisten jullie al dat Prinses Madeleine en haar Amerikaanse man naar London verhuizen?)

Dokter Måns is ergens in de 40 en vond het best gezellig om eens een utländsk patiënt te hebben. Behalve dat we even gewoon gezellig gekletst hebben over waar woon je en wat doe je, kwam natuurlijk ook het ziekteverhaal aan de orde van de afgelopen 2 jaar. Tja, dat leer je (nog) niet op SFI hoe je uitlegt dat je borstkanker hebt gehad, wat er allemaal gedaan is en wat het verdere protocol is in Nederland. Is me grotendeels verbaal maar ook beetje met handen en voeten in het Zweeds gelukt om het hem uit te leggen. Hij meldde me dat het protocol voor behandeling hier in Zweden in grote lijnen gelijk is aan het protocol in Nederland (jammer genoeg dus ook die 5 jaar Tamoxifen). Maar dat hij een doorverwijsbrief voor me zou maken voor de chirurg in Östersund. Daar zit namelijk een (borst)kanker unit in het ziekenhuis dus daar hebben ze alle specialistische kennis vergaard. Met een kopietje van de samenvatting van mijn medisch dossier is dus nu het prevelement van Måns onderweg naar de chirurg in Östersund.

Te zijner tijd zal die dan contact met mij opnemen voor het maken van verdere afspraken voor checkups enzo.

Was best gezellig hoor met Måns vandaag, maar weet je, ik had het ook niet erg gevonden om gewoon helemaal níet meer naar een dokter te gaan. Ik weet het, het is goed om gecheckt te worden op regelmatige basis. En het is verstandig. En het hoort bij het protocol enzo. Maar tot vandaag voelde alles echt zo helemaal nieuw en vers en wijds en open en nou ja, gewoon nieuw. En met dit hele medische verhaal er weer bij, komt er iets van wat ik graag achter me wil laten toch hier in mijn nieuwe leven. Moet ik gewoon even aan wennen. Het is goed, maar toch. Ik moet er gewoon even aan wennen.