Zondagavond 10 uur. Het wordt lichter en lichter.

Nou ja. Dat zeg ik nou wel. Maar op deze foto's zie je het niet echt. Einde van het zondagavond 10 uur experiment denk ik. Als we naar bed gaan, dan is het nu vaak ook nog licht. En dat is dan rond een uur of half 11 en soms nog later. 

En vannacht was het om 3 uur gewoon al weer helemaal licht. Denk wel dat we kunnen zeggen dat de lange lichte dagen zijn begonnen. 

Dit was vorige week. 

Dit was gisteravond. 

Zondagavond, 10 uur.

Elke avond blijft het nu lichter en lichter. De eerste foto is van vorige week zondag, de 2e foto is van gisteravond. 

Voor de zondag

Zo'n lang weekend voelt wel heel erg luxe. En zeker nu het weer iedere keer toch weer een beetje meer lenterig wordt, wil je gewoon naar buiten. Vandaag zijn we naar de Bröllopssten geklommen. Op ongeveer 20 minuten rijden ligt een leuk museumpje met allerlei info over de rendier- en elanden jagers die hier vroeger (heeeeel veel vroeger) hebben gewoond. En er is een watervalletje. Paar weken geleden toen we er met Fia en Marianne waren, was het merendeel nog bevroren en nu buldert het water naar benee.

Maar goed, als je daar dus doorloopt, dan kom je op het pad naar de Bröllopssten. Je moet er wel goed bijblijven altijd hier om de paden niet kwijt te raken.

Na zo'n uurtje naar boven klimmen waren we er. Het pad is schijnbaar sinds begin 1800 al een klassieker. Het eerste stuk loop je trouwens over het pad van de Olafsleden. En dan ben je er. Dit is 'm. De steen. 

Wij waren meer verrukt van het uitzicht. 

Gelukkig staan er ook bordjes om te vertellen welke berg je waar ziet. 

Op weg naar beneden hebben we de stand van zaken in de Pokemon wereld doorgenomen. En welke superheld we het liefste zouden willen zijn. En hoe je in Minecraft uit een boot stapt.

Je snapt wel dat we geen wild dier tegengekomen zijn.

Zondagavond 10 uur

Van de winter viel het donkere ons nogal mee. Sure, het wordt rond 3 uur wel donker, maar da's ook eigenlijk best gezellig. En het valt al niet eens meer echt op na een tijdje. Je raakt er heel snel aan gewend. 

Des te meer valt het op dat het nu 's avonds nog best lang licht is. De eerste foto is van vorige week zondagavond, de 2e foto van gisteravond. Je kon om 10 uur 's avonds nog best buiten de krant lezen. Na 10-en is het dan ook wel rap dat het donker is, maar zo tussen 3 en half 4 begint het alweer licht te worden. Hoe ik dat weet? Ben beetje verkouden en was toevallig vannacht wakker. 

De fjäll

Wat een ontdekking zeg, die vår! En dan ook nog een nieuw langlaufgebied ontdekt! Knut en Gunhild van een paar huizen verderop waren er van de week geweest. En toen we eergisteren met ze stonden te kletsen en we vertelden dat we dit weekend weer wilden gaan langlaufen, gaven ze ons deze tip. Waar je in Vålådalen eerst een hele tijd door het bos gaat - ja, ook mooi, maar toch - ben je hier bijna meteen hoog en heb je de meest fantastische uitzichten. 

Met het vooruitzicht van de wafelstuga halverwege heeft Mik ook stoer ver gelanglaufd. Voor een beginner zoals ik waren het soms nog best spannende heuvels, maar oefening baart kunst zullen we maar zeggen.

 

Zondagsrust

Gek is dat. Het voelt niet alsof ik nu een fulltime job heb hier, maar toch ben ik dan weer blij als het weekend is. Uitslapen, beetje pierewieten in huis, beetje pierewieten buiten. Het maakt dat mijn hoofd even uitrust. Mijn lichaam wat minder, want vanavond is het dan eindelijk weer zover: staat heftige gympa op het program!

Zo verhuizen naar een ander land, da's ook wel soort van een fulltime job zo in het begin. Zorgen dat alle formaliteiten geregeld zijn. De taal onder de knie krijgen. Nieuwe mensen leren kennen, Je weg ontdekken in de omgeving. Het is allemaal leuk, nou ja.. bijna allemaal, maar ook best vermoeiend. Nu na onze eerste 3 maanden hier begin ik dat een beetje te voelen. Of misschien mág ik het nu van mezelf voelen.

We kennen de omgeving inmiddels best. De taal gaat elke dag een stukje beter en de meeste formaliteiten zijn wel geregeld. En toch kosten sommige dingen hier gewoon nog wat meer energie.

Ja tuurlijk, da's ook een van de redenen waarom we verhuisd zijn. We wilden met ons 3 iets nieuws opbouwen. En dat doe je nou eenmaal niet in een week. Of twee. Zelfs niet in drie. Daar heb je tijd voor nodig.

En nu ik zo de rust heb in het weekend, voel ik dat ik mezelf die tijd ook moet geven. Niet alles kan al geregeld zijn nu, voor zover je ooit klaar bent met regelen. En elke dag leer ik weer iets.

Vandaag leer ik (nog maar weer een keer) dat ik mezelf de tijd moet gunnen.