All is fair in love and loppis

Er zijn van die woorden die niet uit te leggen zijn. Dat zíjn niet alleen maar woorden. Achter die woorden gaat een hele wereld schuil.

Vandaag hebben Mik en ik ons begeven in de wereld die loppis heet. Deze loppis was georganiseerd door 2 moeders hier op Rödön. Al weken van te voren was het aangekondigd, dus mensen hadden plenty tijd om al hun oude zooi, pardon, al hun niet-langer-gewenste-enorm-interessante-spullen te verzamelen voor de verkoop. Behalve de loppis, werd er ook een lotterij gehouden. De organiserende dames hadden heel veel bedrijven hier in de omgeving enthousiast gekregen om prijzen te doneren. Van zakjes snoep tot vliegtickets naar Stockholm en weer terug. Na alle enthousiaste verhalen over de voorbereiding en - eerlijk is eerlijk - met al die schitterende prijzen van de loterij in gedachten, hebben Mik en ik ons vol verwachting ook in het loppis- en lotterijgebeuren begeven.

Een krap uurtje na openingstijd kwamen wij aangewandeld bij de Bygdegård. Het weiland naast de locatie stond al helemaal vol met auto's en er waren ook plenty loppis-enthousiasten die de auto gewoon in de berm gekwakt hadden. Massa's mensen met kinderen, hele kleine kinderen en met een blik op 'hebben-hebben-hebben' stonden op de parkeerplaats in de babyspullen te graaien. Omdat de loppis tafels binnen al in een mum van tijd waren uitverkocht, had men ook een kofferbak loppis georganiseerd. De kinderbuggies, de plastic loopfietsen en verschoten rompertjes gingen grif van de hand. En aangezien het een familieloppis was, waren de kinderen de loppiswinst van de verkopende ouders alweer aan het uitgeven bij andere loppistafels.

Eenmaal binnen in de Bygdegård was het helemaal een drukte van jewelste. Bij de tafel voor de loterij kon je geen zinnig gesprek meer voeren. Nou geloof ik ook niet dat een loppis evenement daar nou direct de plaats voor is, maar bijna alle volwassenen die we daar tegen kwamen hadden alleen maar oog voor de prijzentafel en walsten je rustig omver. Mik en ik hebben onze toevlucht gezocht in de hoek waar alle fika stond. Konden we even op adem komen en onze strategie bepalen voor de rest van het evenement. Na de fika was het alleen nog een kwestie van een lot scoren en daarna snel wegwezen. Laten de loten nou net uitverkocht zijn toen wij eenmaal aan de beurt waren.

Een belevenis was het. Dat zeker. Wat een hoop uuuh.. spullen! En wat een hoop mensen! Maar het zal niet als een verrassing komen dat een evenement als dit niet hoog op onze verlanglijst staat om nog een keer te bezoeken.

PS het was wel een heel goed doel waarvoor deze loppis georganiseerd was. Alle winsten van de loppis, de loterij en de fika verkoop gaan naar Hej Framling. Een non-profit organisatie die door 2 dames hier uit de buurt is gestart om asielzoekers afleiding te bezorgen. Zo hebben ze bijvoorbeeld met deze vereniging een oude skiheuvel opgeknapt vlakbij een asielzoekers opvanghuis zodat ze daar ook skiën kunnen leren, is men een koor begonnen en is er ook een loopgroep gestart.

13, 20, Pasen

Driekoningen is het vandaag. Maar hier noemt men dat de trettonde (13e) dag. De 13e dag na Kerstavond. En dit wordt hier gevierd als een feestdag. Nou ja, feest. Het feest is dat men over het algemeen nog vrij is en dat je de avond van te voren vrienden uitnodigt voor een etentje. Is voor velen een soort afsluiting van de kerstvakantie en morgen gaat het merendeel van de mensen dan ook weer gewoon aan de slag.

Maar op 13 januari is het pas écht gedaan met alle kersterigheid. Dan is het julgransplundring ofwel de tjugonde (20e) dag. Dan worden alle kerstbomen en adventssterren en andere kersterigheden weer opgeborgen tot de 1e december. Iedere feestdag hier is volgens mij wel een excuus om extra speciale snoepjes of bonbons te verkopen, dus ook nu.

Volgende feest is dan volgens mij het Paasgebeuren. Dat wordt hier ook groots gevierd. Stay tuned en je leest er alles over. Nou ja, te zijner tijd dan heh.

De lokale gymclub

Mensenlief. Wat een dag. Mooie dag, dat zeker. Maar ben wel kapot nu! Vanmorgen eerst een superleuke photoshoot gedaan bij Fia en Amanda. Fia is de moeder van Amanda en Amanda zit bij Mik op school. Mik zit in jaar 1 en Amanda in jaar 2. Ze spelen op school al vaak met elkaar en we zien elkaar de laatste tijd in de weekenden ook wat vaker. Gaat heel leuk samen.

Mik was vanmorgen mijn assistent bij de shoot. Bloedserieuze zaak hoor, om assistent te zijn. Na de shoot zijn we met ons 4 naar het meer gegaan om fika te doen. Over bloedserieuze zaak gesproken. We hadden ook deeg bij ons voor 'pinbröd' (deeg op een stok), maar het waaide te hard om een vuurtje te maken. Dus we hebben het bij de gewone smörgas gehouden.

En tijdens de fika heeft Fia me overgehaald om vanavond naar de gympa te gaan. Onwetend heb ik ja gezegd. Meeeeensenlief!!!! Dat was heftig! Van 7-8 waren Fia en ik bij de gympa. Met nog zo'n 15 andere dames, variërend in leeftijd van 20-50. Ja hardstikke leuk dat ik er ook bij was en het was ook prima te doen voor beginners. Yeah right! Met coördinatie van lik-me-vestje hebben Fia en ik ons door de 1e 10 minuten heen geslagen (ja en de slappe lach) en daarna ging het even wat rustiger. Toen we eenmaal de matten gingen pakken om te liggen en te rekken dacht ik "yes, dit kan ik". Maar toen begin ze na de mattensessie opnieuw met allemaal ingewikkelde benen en armenzwaai routines! Was een lang uur. Wel veel gelachen.

Of ik zondag weer wil komen. Zei tegen Fia "als jij gaat, ga ik (misschien)". Fia zei "som du går, jag går"... dussss....

Nu eerst slapen! Denk wel dat dat gaat lukken nu!