Het trekken van een kies

Vanmorgen was het dan zover. Om 9 uur moesten we bij de tandarts zijn.

Nou ja, wé. Mik had een afspraak bij de tandarts om zijn laatste melkkies eruit te laten trekken. Niet omdat de tandarts dat nou zo leuk vond, maar de grotemensenkies zit er al zo dicht achter dat die anders heel vreemd scheef gaat groeien als de melkkies er niet snel uit gaat. En die melkkies maakte nog geen aanstalten om eruit te gaan. We wisten het al een maand of 2, dat vandaag de kies getrokken zou worden. Dus Mik had al extra gepoetst, gejutterd, noem maar op. Maar die kies dacht "bekijk het maar, ik blijf zitten!".

Met een kriebel in zijn buik (en ik een kriebel in de mijne, maar ik heb niiiiiks gezegd), liepen we vanmorgen op kousenvoeten de tandartskamer in. Het was weer bij de lieve assistente van de vorige keer. De tandarts is ook een lieverd hoor, maar wel van het praterige soort. Dus die ging eerst uitgebreid vertellen dat de tand er echt uit moest - ja, daarom zijn we toch hier - en dat de andere tand er al zo dicht achter zit - ja kom maar op nu, aan de slag - en toen gingen bij Mik de sluizen open. Het kriebeltje in zijn buik werd een kriebel overal en toen kwamen er ook tranen.

Gelukkig beschikten zowel de tandarts als de assistente over een engelengeduld en hebben ze het zo lief gedaan. Ik zat inmiddels in een onmogelijke positie zo ongeveer bij Miks heup op mijn knieën en mijn hand is helemaal frut geknepen. Maar de kies is eruit.

En nu zit meneer alweer stralend binnen. Zijn wang slaapt nog wel een beetje, maar het eerste waterijsje is al verorberd. Dat mocht ik vroeger ook altijd als er een tand getrokken was. Vind wel dat ik nu ook een waterijsje verdiend heb.

Spannend!

Vind het best een beetje spannend, deze week. Of althans, er staan 2 nieuwe echt nieuwe dingen op het program. Eerst morgen met Mik naar de tandarts omdat er een melktand getrokken moet worden. En woensdag begin ik in mijn job bij de hemtjänst.

De tandarts is een lieverd hoor. En fan van Ajax, dus kan bijna niet anders dan een goeie tandarts zijn. Maar Mik en ik schrokken de vorige keer wel toen hij over het trekken van een tand begon! Zit namelijk zo: er zit nog 1 melkkies bij Mik die geen aanstalten maakt om eruit te gaan. Maar de grote mensentand zit er al vlak achter. Om nou te voorkomen dat die grote mensentand schots en scheef gaat staan, wil de tandarts de melkkies eruit halen. Klinkt plausibel. Maar toch. Zal blij zijn als het gebeurd is.

En woensdagochtend om 7 uur begin ik dan eindelijk met werken. Met Sandra. Vind het best spannend. Leuk spannend, maar ook wel beetje spannend spannend. Kan ik het wel, vinden ze me wel aardig, op die manier spannend.

En dan hebben we donderdag lekker alle 3 alweer vrij.

Ach, wat zou het leven zijn zonder wat nieuwe avonturen op zijn tijd, toch?

PS hou lang duurt zo'n franse slag?? Heb nog altijd niks van hem gehoord.

Van röntgenfoto tot sneeuwhol

Toen we vanmorgen wakker werden, sneeuwde het nog steeds. Gelukkig waren de bulldozerboys vannacht al wel langs geweest, dus tussen de sneeuwwallen ligt er nu een keurig pad. 

Mik had vandaag maar een kort dagje op school, want om 11 uur heb ik Mik van school opgehaald om naar de tandarts te gaan. Natuurlijk eerst nog even een keertje extra poetsen en daarna op naar de Folktandvård in Krokom. Op de eerste verdieping van het ziekenhuis zit een hypermoderne tandartsenpraktijk met ik denk wel een stuk of 10 behandelkamers. Mik vond de wachtkamer al helemaal prima omdat daar een televisie hing en de afstandsbediening erbij lag. 

Blijf het toch een grappige gewoonte vinden dat veel mensen op kousenvoeten door de gang schuifelen in het ziekenhuis, bij de tandarts en in de huisartsenpraktijk. Voor alle sneeuwlaarzen, sneeuwpakken en andere sneeuwkleren die men dezer dagen aan heeft, is bijna overal een grote garderobe gemaakt. 

De tandarts is een aardige meneer van in de 50 die het gezellig vond om Mik in de stoel te hebben. Mik vond het ook allemaal wel prima en 3 röntgenfoto's en wat gepunnik later stonden we weer buiten. Voor een feestelijk lunchbroodje zijn we nog even bij ICA naar binnen gewandeld en daarna terug naar ons eigen Rödön.  

Onze oprijlaan ziet er nu wel OK uit, maar aan het eind ligt een berg sneeuw waar je als een soort van giraf omheen moet kijken iedere keer als je van Rödön weg wilt rijden. Ach ja, de uitdagingen van het hier wonen zullen we maar zeggen. 

Vanmiddag uitgebreid met Mik in de sneeuw gerotzooid. Sneeuwholen gegraven, glijbanen gemaakt, gesleed en sneeuwballen geprobeerd te maken. Op sommige stukken was het lastig om weer uit de sneeuw weg te komen omdat het best diep is, wel poeder maar diepe poeder! 

Hieronder staat een auto. Is de 3e auto van een van de buren hier. Geen idee of die nog van zijn plek gaat komen tegen de tijd dat alle sneeuw weer weg is! 

Gezonde zorg

Er is al veel geschreven over de gezondheidszorg in Zweden; over de wachtlijsten, over de kwaliteit van de zorg en over de arbeidsmogelijkheden in de zorg.

Onze ervaring met de gezondheidszorg hier in Krokoms kommun is in ieder geval tot vandaag heel positief. Met mijn dikke medisch dossier onder de arm, ben ik hier na de huisarts direct bij een specialist in het ziekenhuis van Östersund geweest. En omdat ze de Nederlandse foto's en verhalen wel heel leuk vonden, maar ook graag zelf wat beelden aan mijn toch al aanzienlijke dossier wilden toevoegen, werd ik binnen no-time opgeroepen voor een ultrasound. Behalve dat de respectievelijke artsen en verpleegkundigen heel vriendelijk waren, was het ook heel plezierig om te merken dat ze niet óver me praten maar mét mij. Met de ultrasound mocht ik ook helemaal meekijken en ging de arts me van alles uitleggen over wat hij zag.

Vandaag ontvingen we een brief van de Folktandvården, voor Mik. Of Mik asjeblieft zich op 2 februari om 11.40 wil melden bij de tandarts voor controle. Niks geen gedoe met uitzoeken waar een goeie tandarts zit, je in laten schrijven enzo.

Met al onze persoonsnummers in het systeem, weet men alles. En weet men dus ook wanneer het weer tijd is voor een tandartscontrole. Je kunt er zo je ideeën over hebben, ik ervaar het nu in ieder geval als heel praktisch!