Coming together

Eindelijk. Eindelijk heb ik dit weekend het gevoel van 'it's coming together'. Tuurlijk, de afgelopen weken heb ik al echt genoten van al het moois dat Rödön te bieden heeft. En niet alleen Rödön, maar het leven hier in Zweden. Mik vindt het geweldig op school, ik leer steeds meer mensen kennen, mijn Zweeds gaat iedere keer weer een stukje beter (gaat alleen natuurlijk lang niet hard genoeg naar mijn zin), maar nu - dit weekend - voelt het echt alsof dingen gaan lukken.

Gek is dat. Toen we nog gewoon in Amstelveen woonden en het leven in Zweden nog maar een plan was, toen kon ik me al verheugen op de stap dat de verhuisdozen zouden komen. En daarna dat alle verhuisdozen ingepakt zouden zijn en daarna.. nou ja, you get the picture... toch? En nu, nu zitten we in die final step (voorlopig althans) dat ons bedrijf gaat groeien, dat we voldoende geld gaan verdienen om volgend jaar rond deze tijd een leuk huis te kunnen kopen. En dan verhuizen we (voorlopig in ieder geval...) voor de laatste keer hoor!

Vrijdagmiddag was het al goed om Gunhild en Knut te spreken. Gunhild is een van de leading ladies hier in de Rödöns Kyrka. Ze organiseren op 1 november een loterij op de grote Allerheiligen markt hier in Rödön en ze vroegen vorige zondag in de kerk of er nog mensen ideeën hadden voor prijzen. Nou, dat hadden wij wel! Gunhild en Knut vinden het helemaal geweldig en heb vrijdagmiddag wel 20 minuten bij ze in het gangetje staan kletsen omdat ze het zo tof vinden dat we meedoen. Ze wonen trouwens in een supermooi huis. Is vroeger een bejaardenhuis geweest maar wordt nu alleen door Gunhild en Knut bewoond. Ze zijn uit Skåne hierheen gekomen omdat hun dochter met een Jämtlander is getrouwd en kinderen heeft gekregen. Ze wilden niet zover bij hun (klein)kinderen vandaan wonen. Anyway, dat was dus al heel gezellig.

En zaterdag zijn we met Fia de hort op geweest om bij 2 wintersportmarkten op zoek te gaan naar goeie 2e hands ski- en langlaufspullen voor ons. Was hardstikke gezellig! En nog goed geslaagd ook. En vandaag zijn we weer naar Lolo geweest. Lolo heeft hier op ongeveer een 20 minuten lopen vandaan een leuk cafeetje wat op zaterdag- en zondagmiddag van 1-4 open is en Lolo bakt de meest fantastische taartjes! En Lolo blijkt een zoon te hebben die fotograaf is. Woont niet meer hier, maar in Bolivia met zijn Boliviaanse vrouw. Anders (zo heet de zoon) maakt hele mooie foto's! We hebben elkaar al gevonden op Facebook en Flickr.

Morgenmiddag naar een netwerk meeting. Een of andere juf van een PR bureau gaat praten over hoe belangrijk het is dat je je als bedrijf op de juiste wijze profileert op sociale media. Goed voor mijn Zweeds zullen we maar zeggen.