Nu kör vi!

Nou ja, we körde al een tijdje. Maar nu begint het toch echt wel heel dichtbij te komen: de grote dag van de Vasaloppet.

De spaghetti is een pietsie afgebouwd en we hebben een perzik-bonenschotel in de mix erbij. Winegums doen wonderen voor recupereren weet ik inmiddels en de energierepen zijn niet aan te slepen.

Mik heeft morgen eerst een generale repetitie in Krokom. Daar doet Mik mee aan de Lilla Krokomstur voor alle kinderen van 3-10 jaar. Niemand weet precies hoe lang die is, maar het belangrijkste stond wel op het affiche: alle kinderen krijgen een medaille bij de finish en natúúrlijk is er fika. Volgende week zaterdag is het dan de dag voor Miks Vasaloppet. Na 900 meter ligt er weer een medaille voor Mik klaar en ik geloof dat er hier zelfs hamburgers na de fnish zijn.

Terwijl Marco's Fischers profi gewaxed worden door onze vrienden van Team Sportia (super service!), heeft de bikkel op zijn oude Atomics vanmorgen ruim 25 km op het meer hier gelanglaufd. De rest van de week is het rustig aan, beetje fitness, beetje spaghetti en donderdagochtend vertrekken we maar Mora. Vrijdag alle formaliteiten (nummer ophalen, start verkennen enzo), zaterdag Miks Vasaloppet en zondagochtend heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel vroeg Marco afleveren bij de bus die Marco van Mora naar de start in Sälen brengt.

Mochten jullie inmiddels een onbedaarlijke behoefte hebben gekregen om een beetje mee te kijken en de sfeer te proeven, klik dan hier.

T-4

Nog 4 weken en dan is het bijna zover. Dan eten we alleen nog maar spaghetti en macaroni. Dan is de voorraad energierepen maximaal en dan weten we helemaal alles over hoe dat werkt met waxen.

Over 4 weken en een beetje begeeft mijn geliefde zich tussen minimaal 15.000 nieuwe vrienden om de Vasaloppet te gaan volbrengen. Ook al hebben we vorig jaar pas voor het eerst ooit gelanglaufd, heb ik er geen greintje twijfel over dat mijn lief de 90km gaat volbrengen. En nog in een decent tijd ook.

Tot die tijd, tot het moment dat hij gracieus over de finishlijn glijdt in Mora, tot die tijd praten we echter alleen maar over hoe het spoor is, of er gewaxed moet worden en welke pasta we vanavond weer gaan eten.

Op naar Mora!

Moeilijke benen

Geïnspireerd door Marco's sportieve aspiraties heb ik me vanavond weer eens aan de Rödön gympa geslingerd. En ik kan je zeggen, ondanks mijn moeilijke benen in het begin: het voelt super!

Had voor geen meter zin om te gaan, maar had vanmiddag al tegen Anna (de gympajuf) gezegd dat ik vanavond zou komen. Om 5 voor 7 dus met frisse tegenzin naar de gymzaal gelopen. Maar eenmaal aan de gang voelde het goed. Ik kon de nieuwe routines voor geen meter bijhouden. Ging de groep naar links, marcheerde ik naar rechts. Deden zij hun armen omhoog, ging ik net naar benee. Deed iedereen een dubbele huppel, bleef ik steken op een.

Na een kwartiertje snapte mijn benen het weer. En kon mijn hoofd de nieuwe routines bijhouden. Met een rood hoofd en een lege bidon zit ik nu op de bank.

En het voelt goed! Volgende week weer....

Sportlov

Deze week is het genieten van sportlov. Sport wat? Sport-lov. Wat ik in Nederland kende als de voorjaarsvakantie of de krokusvakantie, kent men hier als sportlov.

Lov heet het als je vakantie hebt van school en sport, ja dat is wat ze hopen dat je doet in deze vakantie. Overigens niet alleen in deze vakantie hoor, maar eerlijk is eerlijk, qua tijd van het jaar leent deze vakantie zich enorm goed voor langlaufen, skiën en schaatsen. Om maar wat te noemen. En ondanks dat ik voorspellingen gezien heb dat er 9 graden (plus welteverstaan!) aan zit te komen, genieten we vandaag van een strakblauwe hemel en verse sneeuw.

Elke dag zie ik op Facebook wel plaatjes voorbijkomen van klasgenootjes van Mik die ergens aan het schaatsen, langlaufen of skiën zijn. Heerlijk! En wij doen mee! Morgen gaan we eerst even zwemmen en donderdag gaan we de hele dag naar Våladalen. Daar de langlaufpaden eens verkennen. Rugzak met lekkere dingetjes mee, camera (natuurlijk) en zonnebrand.

Ik kan er prima aan wennen, aan sportlov!

Ssssst.....

We hebben het er niet over. Het woord komt niet over onze lippen. We zwijgen als het graf. 

Vanavond is het tijd voor de zoveelste voorronde van het Melodifestival. Maar wij gaan niet kijken. Niks tegen Mik zeggen, wij kijken écht niet. Na 3 keer Melodifestival zitten we nu wel even aan onze taks. 

Vanavond is het laat-op-blijf-avond voor Mik. Met een film. Een gezellige film. En we maken een bioscoop binnen met de fatboys en hopen dekentjes. En kaarsjes aan. I know, speciale bioscoop. Kunnen we weer even warm worden na onze rally escapade van vanmorgen. We zijn 'even' bij de Östersund Winter Rally gaan kijken. Gaaf om te zien hoor, maar na een uurtje voorbij racende auto's hadden we het wel gehad. Maar ja, omdat we langs het parcours stonden, konden we niet over de weg rustig terug tippelen naar de auto. 

Dus wachten. Nog een beetje wachten. Even in de sneeuw spelen, rennen, springen om warm te worden. En uiteindelijk zijn we - zo'n 3 uur nadat we aangekomen waren - weer naar de auto gelopen. Was wel leuk om gezien te hebben. 

Nu dichtbij de kachel warm worden! Enneh, niks zeggen heh, over het M-woord! 

Men neme mee

Men gaat hier naar school, men neme mee:
- 1 paar schaatsen
- 1 helm
- extra paar sokken
- extra paar handschoenen
- evt. ijshockeystick
- evt. ijshockeybescherming

Oh en een appeltje voor de pauze natuurlijk.

Deze week begint het grote schaatsfeest op school. Tot aan de volgende vakantie wordt er in ieder geval elke gymles op woensdag geschaatst. En de meeste kinderen laten hun schaatsen gedurende de week op school zodat ze als ze op de opvang zijn ook lekker kunnen schaatsen. Mik is net met de F-an en de 1-an aan het schaatsen geweest. Juf heeft eerst een half uur besteed aan de veiligheid als je aan het schaatsen bent, toen moest het hele spul natuurlijk in de schaatsen gehesen worden en daarna kwamen ze als pinguins naar buiten op weg naar het hockeyplan (=ijsbaan). Kostelijk gezicht hoor, het hele spulletje zo op het ijs. Om 5 voor 11 werd het kluppie door juf weer bijeengedreven om van het ijs af te gaan, want om 11 uur staat de kok met het eten klaar in de eetzaal.

Maandagmiddag gaat het hele spul langlaufen. Staat ook op het program tot de volgende vakantie (week 10).

Ik zou het helemaal niet erg vinden om hier naar school te gaan!

Coming together

Eindelijk. Eindelijk heb ik dit weekend het gevoel van 'it's coming together'. Tuurlijk, de afgelopen weken heb ik al echt genoten van al het moois dat Rödön te bieden heeft. En niet alleen Rödön, maar het leven hier in Zweden. Mik vindt het geweldig op school, ik leer steeds meer mensen kennen, mijn Zweeds gaat iedere keer weer een stukje beter (gaat alleen natuurlijk lang niet hard genoeg naar mijn zin), maar nu - dit weekend - voelt het echt alsof dingen gaan lukken.

Gek is dat. Toen we nog gewoon in Amstelveen woonden en het leven in Zweden nog maar een plan was, toen kon ik me al verheugen op de stap dat de verhuisdozen zouden komen. En daarna dat alle verhuisdozen ingepakt zouden zijn en daarna.. nou ja, you get the picture... toch? En nu, nu zitten we in die final step (voorlopig althans) dat ons bedrijf gaat groeien, dat we voldoende geld gaan verdienen om volgend jaar rond deze tijd een leuk huis te kunnen kopen. En dan verhuizen we (voorlopig in ieder geval...) voor de laatste keer hoor!

Vrijdagmiddag was het al goed om Gunhild en Knut te spreken. Gunhild is een van de leading ladies hier in de Rödöns Kyrka. Ze organiseren op 1 november een loterij op de grote Allerheiligen markt hier in Rödön en ze vroegen vorige zondag in de kerk of er nog mensen ideeën hadden voor prijzen. Nou, dat hadden wij wel! Gunhild en Knut vinden het helemaal geweldig en heb vrijdagmiddag wel 20 minuten bij ze in het gangetje staan kletsen omdat ze het zo tof vinden dat we meedoen. Ze wonen trouwens in een supermooi huis. Is vroeger een bejaardenhuis geweest maar wordt nu alleen door Gunhild en Knut bewoond. Ze zijn uit Skåne hierheen gekomen omdat hun dochter met een Jämtlander is getrouwd en kinderen heeft gekregen. Ze wilden niet zover bij hun (klein)kinderen vandaan wonen. Anyway, dat was dus al heel gezellig.

En zaterdag zijn we met Fia de hort op geweest om bij 2 wintersportmarkten op zoek te gaan naar goeie 2e hands ski- en langlaufspullen voor ons. Was hardstikke gezellig! En nog goed geslaagd ook. En vandaag zijn we weer naar Lolo geweest. Lolo heeft hier op ongeveer een 20 minuten lopen vandaan een leuk cafeetje wat op zaterdag- en zondagmiddag van 1-4 open is en Lolo bakt de meest fantastische taartjes! En Lolo blijkt een zoon te hebben die fotograaf is. Woont niet meer hier, maar in Bolivia met zijn Boliviaanse vrouw. Anders (zo heet de zoon) maakt hele mooie foto's! We hebben elkaar al gevonden op Facebook en Flickr.

Morgenmiddag naar een netwerk meeting. Een of andere juf van een PR bureau gaat praten over hoe belangrijk het is dat je je als bedrijf op de juiste wijze profileert op sociale media. Goed voor mijn Zweeds zullen we maar zeggen.