Weemoed

Je zou toch denken dat ik er nu wel eens aan gewend ben. Afscheid nemen bij een werkgever, op weg naar een nieuwe klus. Seen it, been there and done it many many times before. Ik kan me niet eens herinneren hoeveel keren ik al afscheidcadeaus gekregen heb bij KPN en Telfort. En dan was het vaak zo dat ik de maand daarop (of soms zelfs de week daarop...) alweer op de stoep stond. 

Maar goed. Vandaag was het dus mijn laatste dag bij Hemtjänsten Nälden. Een zondagsdienst die al vroeg begon. Het was een beetje frisjes, maar wat een schitterende vergezichten en kleuren! Het is lastig om zo vroeg je warme bedje uit te komen. Maar als je er dan toch uit bent, dan is het niet moeilijk om te genieten van de schoonheid hier om je heen! 

Vandaag werkte ik weer met het team waar ik gisteren ook mee gewerkt heb. En lieve Ronja had een heerlijke kladdkaka voor ons gebakken. Voor mijn afscheid. Chocolade kladdkaka met slagroom en met verse aardbeien. Gelukkig maar dat we een uur pauze hadden vanmorgen! Heb zitten genieten! 

Natuurlijk ga ik een heleboel mensen missen. Al was het soms best een beetje jobbigt en niet direct mijn grootste wens om dit werk te doen - and at the risk of sounding corny - ik heb mijn werk deze zomer als enorm waardevol ervaren. Het is een fantastisch team dat in de thuiszorg werkt in Nälden (and beyond). Zo verschillend, maar allemaal gedreven en betrokken collega's. We hebben ons samen verwonderd over dingen, kwaad gemaakt over zaken en vooral ook enorm veel gelachen. En ik kan nu havregrynsgröt koken als de beste. 

Afscheid nemen op je hoogtepunt zeggen ze toch vaak? Zo voelt het wel een beetje. En een beetje weemoedig. Je weet natuurlijk nooit precies wat je ervoor terug krijgt. Then again: 

“Be wise enough not to be reckless, but brave enough to take great risks.” 

Op naar mijn nieuwe klus!