Weer geschoten...

Omdat je niet alle zondagen in Åre kunt langlaufen (nou ja, waarom niet eigenlijk....), hadden we vandaag weer een keer een walk-in photoshoot gepland.

De vorige keer was de locatie voor de shoot buiten op het voetbalveld van Rödön. Met de 50+cm sneeuw die er nu ligt, leek het geen goed idee om het weer buiten te doen. Met Byhuset op Rödön hadden we vandaag een super locatie voor onze eerste indoor walk-in photoshoot. Aangekondigd op Facebook, via Instagram en geflyerd in de buurt hadden we al een heel aantal boekingen voordat we vandaag daarheen reden. En omdat Byhuset vandaag - bij hoge uitzondering zo midden in de winter - ook open was voor fika, kwamen er nog een heel aantal nieuwe klanten bij.

Bijna alle locals waren de vorige keer al op de foto geweest. Nu kwamen onze klanten uit Östersund, Ås en zelfs een familie uit het zuiden van Zweden! Die waren overigens toevallig hier op bezoek en dachten lekker rustig fika te kunnen komen doen. Nee, ik heb ze niet gedwongen hoor! Slechts vriendelijk gemeld dat we vandaag op de bovenverdieping van Byhuset onze fotostudio hadden en dat ze daar meer dan welkom waren.

Al met al een goeie dag waarop we weer een hoop nieuwe mensen hebben leren kennen. Meer en meer mensen weten van ons bestaan. En meer en meer mensen weten dat Marco volgende week om deze tijd (bijna) gefinished is in Mora.

Weemoed

Je zou toch denken dat ik er nu wel eens aan gewend ben. Afscheid nemen bij een werkgever, op weg naar een nieuwe klus. Seen it, been there and done it many many times before. Ik kan me niet eens herinneren hoeveel keren ik al afscheidcadeaus gekregen heb bij KPN en Telfort. En dan was het vaak zo dat ik de maand daarop (of soms zelfs de week daarop...) alweer op de stoep stond. 

Maar goed. Vandaag was het dus mijn laatste dag bij Hemtjänsten Nälden. Een zondagsdienst die al vroeg begon. Het was een beetje frisjes, maar wat een schitterende vergezichten en kleuren! Het is lastig om zo vroeg je warme bedje uit te komen. Maar als je er dan toch uit bent, dan is het niet moeilijk om te genieten van de schoonheid hier om je heen! 

Vandaag werkte ik weer met het team waar ik gisteren ook mee gewerkt heb. En lieve Ronja had een heerlijke kladdkaka voor ons gebakken. Voor mijn afscheid. Chocolade kladdkaka met slagroom en met verse aardbeien. Gelukkig maar dat we een uur pauze hadden vanmorgen! Heb zitten genieten! 

Natuurlijk ga ik een heleboel mensen missen. Al was het soms best een beetje jobbigt en niet direct mijn grootste wens om dit werk te doen - and at the risk of sounding corny - ik heb mijn werk deze zomer als enorm waardevol ervaren. Het is een fantastisch team dat in de thuiszorg werkt in Nälden (and beyond). Zo verschillend, maar allemaal gedreven en betrokken collega's. We hebben ons samen verwonderd over dingen, kwaad gemaakt over zaken en vooral ook enorm veel gelachen. En ik kan nu havregrynsgröt koken als de beste. 

Afscheid nemen op je hoogtepunt zeggen ze toch vaak? Zo voelt het wel een beetje. En een beetje weemoedig. Je weet natuurlijk nooit precies wat je ervoor terug krijgt. Then again: 

“Be wise enough not to be reckless, but brave enough to take great risks.” 

Op naar mijn nieuwe klus! 

Gezelligheid

Wat een heerlijke avond! We zijn net terug van een (maandag)avond bij Fia en Thomas. Fia kennen we al langer. Fia is de mama van Amanda die bij Mik op school zit. Thomas hebben we ook al eerder gezien, maar dat is een tijd geleden. In onze 1e of 2e week hier was Thomas de voetbal trainer in de voetbaltraining van dede Rödön Sport Klub. Direct daarna is Thomas naar Congo vertrokken (geen causaal verband) voor een uitzending voor de UN. En nu is hij weer even 2 weken terug. Fia stond erop dat we kwamen eten in deze 2 weken.

We werden weer meer dan allerhartelijkst ontvangen. Het enorm mooie huis is bijna helemaal in kerstsfeer en er stond een gezellig maal voor ons klaar. Mik en Amanda habben het gezellig en wij hadden het ook gezellig. We hebben het over van alles gehad. Van hoe het bier in Congo smaakt tot hoe Zweden zijn integratie politiek aanpakt. En we hebben een indrukwekkende film gezien van Thomas' 2e keer in Afghanistan als uitgezonden UN militair.

Voor a.s. zaterdag zijn we ook weer uitgenodigd. Dan zijn er een aantal vrienden van hen over de vloer en vinden ze het leuk als wij ook komen.

Razend goed voor ons Zweeds. Met een wijntje op spreek ik nog vloeiender Zweeds dan ik al deed!

Hoezo afstandelijk

We wonen hier nu ruim drie maanden. Voordat we vertrokken, hoorden we van best aardig wat mensen: joh die Zweden, zo afstandelijk, moeilijk om te leren kennen, ze houden zich afzijdig, moeten niet veel hebben van nieuwkomers.

Hoe anders is onze ervaring hier in Rödön! De fika uitnodigingen vliegen ons om de oren, in de eerste week hebben we heerlijk en uitgebreid gelunchd bij Johanna en nu zijn we net terug van een heel gezellig etentje bij Fia.

We komen hier veel mensen tegen die hartelijk zijn. Nieuwsgierig. Belangstellend en hulpvaardig.

En mensen met het uithoudingsvermogen van een renpaard. Wordt aan gewerkt, morgen weer gympa.