One down...

... and many more to go hopefully!

We zijn langzaam weer een beetje warm geworden na onze allereerste walk-in photoshoot hier op Rödön. De hele week had ik de weersvoorspelling met een schuin oog in de gaten gehouden. Vond de Noorse weermannen over het algemeen positiever dan de Zweedse. En laat de Noren nou gelijk hebben gekregen vandaag! Een enorm kleurige zonsopgang was het voorspel voor een koude en zonnige dag.

We hadden ruim de tijd genomen voor de boekingen, maar volgende keer gaan we ze zeker dichter op elkaar boeken. In no-time hadden we mooie beelden van de respectievelijke kids en families. En als je dan tussen de shoots door staat te wachten op het voetbalveld, dan word je best een beetje koud. Maar ja, het was een walk-in photoshoot, dus je moet er wel zijn voor eventueel langswapperende loslopende klanten.

De mensen die vandaag zijn geweest waren zonder uitzondering heel enthousiast. Over het initiatief, over de locatie en over het gemak van het geheel. En behalve dat we koude tenen hadden (heeeel koude tenen!), was het voor ons ook eigenlijk best heel makkelijk: locatie dichtbij, makkelijke set-up en gezellige mensen.

En morgen mogen we weer!

Ik leg mijn extra dikke sokken vast klaar.

Woohooo!

Jaaahaaaa! Hier heb ik naar uitgekeken. Naar het moment dat ik de presentatie gehad heb. Genieten van het feit dat de zenuwen over zijn en dat ik het gehad heb. En nagenieten van de positieve reacties die ik kreeg.

En weet je wat: nu wil ik weer!

Cecilia (our next door neighbour van 10 km verderop) en ik waren er ruim op tijd. Ik heb alles 5 x getest. Doet het geluid het, is het beeld overal goed te zien, je kent het wel. En toen kwamen langzaam maar zeker de mensen binnendruppelen. Iedereen heeft me een hand gegeven en vertelt wie ze zijn, maar ik heb het maar van een paar mensen onthouden. Best een heel gemêleerd gezelschap. Oudere mensen die vroeger voor PWC of Deloitte hebben gewerkt en die nu als business advisors werken voor het Nyföretagarcentrum, jonge mensen die net hun eigen bedrijf gestart zijn, mannen van de Danske Bank en van Swedbank. De bankmannen waren overigens de enigen die helemaal in pak waren. Voor de rest was het allemaal vrij informeel.

We begonnen met een Zweeds julbord. Bij Lolo vorige week vond ik het best lekker, maar dit keer had ik midden op de dag (en vlak voordat ik de presentatie ging houden) niet zo'n trek in allemaal visserigheden en piepers enzo. Heb een beetje gesnoept van wat dingetjes en vooral zitten kletsen en luisteren naar tafelgenoten.

En toen mocht ik. Toen deed de beamer het niet meer. En toen de beamer het eenmaal weer deed, toen was het geluid uit. Gelukkig waren er lieve behulpzame technische mannetjes die dat voor me gefixed hebben. Ik hoorde achteraf dat ik er helemaal niet zenuwachtig uitzag, terwijl ik op dat moment toch wel het zweet op mijn voorhoofd voelde! Toen het filmpje eenmaal speelde, was het leuk om de groep rond te kijken. Bij het stukje over Amsterdam 219 km2 en Jämtland 34.000 km2 hoorde je "ooooooh". En er werd gegrinnikt bij het plaatje van alle formulieren die ingevuld moesten worden en over hoe lang het duurde om een Zweeds persoonsnummer te krijgen.

Ik heb veel positieve reacties gekregen en ook met een aantal mensen over mogelijke opdrachten gepraat.

Dus. Dank voor al jullie duimen en goede vibes! Het heeft zeker heel erg geholpen!

Op naar de volgende presentatie!