Hoppis naar de Loppis!

Voor alles is een eerste keer. Of althans... voor veel is een eerste keer en vandaag was mijn eerste keer als verkoper op een heuse Zweedse loppis. 

Vriendin A, die net met de familie verhuisd is naar hun nieuw gebouwde huis, had de afgelopen weken grote opruiming gehouden. Kinderkleren die inmiddels veel te klein geworden waren, speelgoed waar niet meer mee gespeeld werd en andersoortig spul wat al jaren niet gebruikt was: alles stond in hun nieuw gebouwde garage klaar om verkocht te worden. Nu hadden we voordat we hierheen verhuisden al grote opruim gehouden, maar in 2 jaar hier verzamel je zo toch best weer aardig wat spullen. Speelgoed waar Mik inmiddels veel te groot voor is, kinderkleren die dan weer veel te klein zijn en wat ander gerommel. Kortom: op naar de loppis met een paar tassen vol! 

In de zomertijd schieten de loppissen hier als paddestoelen uit de grond. Er zijn in Östersund geloof ik ook permanente loppissen, maar er zijn nog veel meer loppissen her en der en overal in het land waar men allemaal niet-meer-nodige dingen verkoopt. 

Een buurman van A vond het een geslaagd idee om van zijn spul af te komen, dus die kwam 5 minuten voor tijd ook met een kar vol 'spul' aanrijden. Al met al hadden we het reuze gezellig met ons 3. Al is het best lastig om te bepalen wat je nou voor welk item vraagt. Je wilt niet overvragen, maar ik wilde het ook zeker niet te goedkoop de deur uit doen. Buurman had een massa kleine autootjes en ander klein spul voor 1 kroon per stuk. Hij was gewoon blij dat ie ervan af was. Maar dat vond ik toch te gortig. Vanaf 10 kroon tot 100 kroon waren er prima dingen te vinden en heb ik gelukkig ook een heel aantal dingen verkocht. Het overschot gaat denk ik naar de winkel van het Rode Kruis hier in Krokom. 

Overigens is zo'n loppis wel een bloedserieus gebeuren hier. Kostelijk om te zien hoe de ervaren loppis-ganger gedecideerd op de waren afloopt, minstens een kwartier rond drentelt en ook het onderste van iedere stapel wil zien. En als er dan wat gekocht wordt, dan moet er het liefst geswisht worden. Als je swisht, dan stuur je via je mobiele nummer geld naar het mobiele nummer (met daaraan gekoppeld bank ID) van de verkoper. En liefst natuurlijk ook nog fika erbij. 

Ik heb lol gehad vandaag. We boften met het weer, we zijn een aantal van die sta-in-de-weg dingen kwijt en al is het niet veel, toch weer lekker wat extra verdiend! 

Maar om nou te zeggen dat ik dit volgend weekend weer ga doen. Naaaaaaaaaah, zo verzweedst ben ik nou ook weer niet. 

Nope. Ze kunnen het gewoon niet.

De trouwe lezer weet vast ons avontuur met zenuwachtige Simon nog wel.

Vandaag heb ik de vrienden van Elgiganten weer bezocht. Mijn trouwe Samsung begon deze week ineens een geheel eigen leven te leiden. Herstarten wanneer ie dat zelf een geschikt moment vond. Ook al was het midden in een gesprek. Reuze onhandig. Natuurlijk eerst even gegoogled (lang leve het Telfort forum!) en daar las ik hele verhandelingen over terugzetten naar de fabrieksinstellingen en dat het wellicht wel eens aan de batterij zou kunnen liggen.

De truc met de fabrieksinstellingen werkte niet. Dus dan zou het de batterij wel eens kunnen zijn, dacht ik. Met goede moed ben ik vanmiddag naar mijn vrienden van Elgiganten gegaan. Je kon een kanon afschieten in de zaak, behalve bij de computers van de medewerkers. Daar stonden ze gezellig op een klutje eens te bezien wat er zoal de winkel in kwam lopen. Heb vaker met dit bijltje gehakt, dus ben met gezwinde spoed en een heel aanminnige glimlach naar het klutje gelopen. Klutje stoof uiteen. Eentje bleef er over. Zonder naambordje. En met een enigszins achterdochtige blik.

Heb de naamloze Viking stralend uitgelegd dat mijn telefoon sinds deze week een eigen leven is gaan leiden. Oh, dan moest ik maar even naar het batterijdepot een paar kilometer verderop. Jaha, ok. En wat moest ik daar dan gaan doen? Even testen of het met een nieuwe batterij verholpen is. Ok, en als dat dan zo is? Dan moet je die kopen voor 400 kroon. Toen ik vroeg of dit een probleem was wat ze wel vaker gehoord hadden bij een telefoon van net 1,5 jaar oud, schoot hem ineens te binnen dat hij misschien wel eens iets zou kunnen verkopen. Na zijn persoonlijk relaas over hoe hij precies hetzelfde had gehad met zijn Samsung en dat het na 1,5 a 2 jaar toch wel eens tijd werd voor een nieuw toestel. Oh ja joh? Na 1,5 jaar een nieuw toestel? En welke had je dan in gedachten? De Viking stormde naar de uitstalling met mobieltjes. Hij had een hele mooie Huawei voor me en anders de allernieuwste Samsung. Oh en een abonnementje erbij, mevrouwtje?

Mevrouwtje had inmiddels flink haar buik vol van de onkunde en onwil om te helpen. Nee, me een nieuw toestel in de maag splitsen of me naar een paar kilometer verderop sturen vind ik geen helpen.

Dankzij mijn persoonlijke mobielguru in Nederland (dank je wel WR!) weet ik helemaal dat ik níet meer terug ga naar Elgiganten. Zenuwachtige Simon was al geen succes en de naamloze Viking was wel aardig maar niet veel beter.

Ik ga mijn Samsung nog maar even liefdevol opladen. Wellicht dat ie dan wel weer gewoon gaat doen.