Blauw, rood, diep donker rood!

Een weekend niet geskied, is een weekend niet geleefd. Of zoiets. Zou zomaar een Jämts gezegde kunnen zijn. Of misschien wel een Rödöns gezegde. En gelijk hebben ze, want het was een heerlijke dag in Bydalen! Waar ik skiën geleerd heb in Spaarnwoude (seems ages ago!) en daarna voor het eggie in Åre, is hier skiën toch wel heel erg lekker. 

De vårvinter liet zich ook vandaag weer van zijn (haar?) vriendelijke kant zien. Na de eerste afdaling voelde het al alsof we daarna in tshirt naar beneden konden! Dankzij Fia en Marianne hebben we vandaag nog meer pistes in Bydalen ontdekt. En geleerd hoe grappig het is om op de transportband van de ene backen naar de andere backen te gaan. 

Nu ben ik wel blij om weer thuis te zijn, want die nieuwe kekke K2 boots moeten nog even aan mijn voeten wennen. Of mijn voeten aan de K2 boots, is maar net hoe je het zien wilt. 

Als het meezit gaan we woensdag misschien nog wel een keer skiën. Doe ik dinsdagavond de boots vast aan... dan zitten ze woensdag helemaal als gegoten, toch? 

PS de buren zijn weer thuis. We hoopten dat ze de hele Paas weg zouden zijn, maar nee dus. Ze gluurden naar ons vanuit hun keuken toen we terug kwamen, maar toen wij terug keken waren ze - floeps! - zo uit de keuken verdwenen! De auto's staan inmiddels niet meer voor de deur, maar er wordt nog altijd gerend, gedraafd en gedrumd. Ach. We tellen af. Kan nooit langer dan 2 maanden en een beetje duren voordat ze definitief weg zijn! 

Een Epiotisch feest

Na de hectiek van de Andra Chansen finale van het Melodifestival gisteravond, was het vandaag rustig wakker worden met de Vasalöppet. Om 8 uur vanmorgen gingen ze van start. Schijnbaar een beetje een chaotische start omdat het net waarachter de langlaufers moesten wachten niet omhoog ging. En daarbij was het ook nog eens een tropische 7 graden, dus het was een natte bedoening. In totaal deden er dit jaar ruim 15.000 mensen mee. 15.000 langlaufers die de 90 km van Sälen naar Mora wilden overbruggen. De winnaar (uit Noorwegen, grrrrrr....) heeft er zo rond de 4 uur over gedaan. En de laatsten? Die zijn nu nog bezig. 

Ik heb de mannen om half 11 met de Vasalöppet alleen gelaten omdat ik had afgesproken met Fia en Marianne om bij het meer te gaan grillen. Een serieuze beweging, grillen op zijn Zweeds. Ik vroeg me al af waarom Fia zo'n grote rugzak bij zich had. Wat bleek, ze had een boomstam aan houtblokken mee. En daarnaast nog allemaal andere handige grill dingetjes. Een oranje plastic doosje, speciaal voor lucifers. Mét een handig waterbestendig afstrijklaagje. Of hoe noem je zo'n zijkant van een luciferdoosje eigenlijk? Noedels, hamburgers, uitjes, sausjes, boter, deeg voor pinnbröd, deeg voor krabbelurer en thee. Natuurlijk ontbrak de thermos thee niet in de standaard grill uitrusting. We hadden een heerlijk plekje bij het meer: windstil, prachtig uitzicht met weerspiegeling van de besneeuwde bergen in het langzaam smeltende ijs van het meer. 

Om half 1 heb ik me teruggehaast naar huis want ik werd vanmiddag opgehaald door Mimi om naar Nälden te gaan. Da's een dorp zo'n 15 km verderop waar ik vanmiddag foto's moest maken van Mhret en Elsa. Mhret (23) komt uit Eritrea en Elsa (18) komt uit Zweden en ze zijn vrienden geworden in het project Vänner Utan Gränser. Mimi is de projectleider van dit project en heeft mij gevraagd om foto's te maken voor bij het stuk wat komende maand in de lokale krant komt. Mhret en haar tante hadden zich al vanaf vanmorgen vroeg ingespannen om een enorm Eritrees feestmaal op tafel te zetten. Het bescheiden 1 persoonsappartement stond helemaal vol met allemaal Eritrese feestelijkheden. Er werd geen foto gemaakt voordat we gegeten hadden. 

Na het eten was het tijd voor een Eritrese koffie procedure. Dat is niet even het knopje van de koffiemachine op Aan zetten. Nee joh! Da's een hele procedure. Eerst worden de bonen geroosterd. Als de kamer voldoende blauw staat, dan zijn de bonen goed. Dan worden ze gemalen en moet het even drogen op een kunstig gevlochten rieten onderzettertje. Daarna gaat de koffie in een mooi kruikje en wordt het kruikje op het vuur gezet, met een beetje water. Zodra dat bijna overkookt, dan wordt het in een ander potje gegoten en weer terug in het kruikje met wat meer water. En zo gaat dat nog een paar keer door. Enfin, je snapt dat het even duurde voordat we de geurige koffie in het goudgerande kopje gepresenteerd kregen. Maar lekker was het! Tussendoor en uiteindelijk ook na de koffie kreeg ik de kans om ook nog wat foto's te maken. Toen we na 2 uur aangaven dat we toch echt naar huis moesten, mochten we niet vertrekken voordat we een tas vol met Eritrese peuzels in onze handen hadden.

Toen ik thuis kwam, was Mik reuze nieuwsgierig waar ik geweest was. Eritree-wat? En wat zat er in de tas? Oh mam, mag ik asjeblieft de epiothische pannenkoekjes proeven? Groot feest. Mik wil de volgende keer dat ik naar Epiothische mensen ga graag mee. Voor de pannenkoekjes.

Morgen ga ik naar Lars. Lars woont hier zo'n 12 km verderop en heeft een volgens mij Ethiopische vriend, Abdu Shah. Het plan is dat ze gaan ijsvissen en dat ik daarvan foto's maak. Met het huidige weer, neem ik mijn zoomobjectief wel mee. Mogen zij het ijs op, ik blijf aan de kant!

Bahnhof, immer gerade aus

Had ik al eerder geschreven over onze vrienden van Bahnhof? Geloof het wel heh. Heel prevelement toen over de schitterende service bij het krijgen van internet naar ons appartement.

Nou is dat internet er en ik moet zeggen dat het massa's beter is dan we in Nederland ooit gehad hebben. Supersnel en stabiel! Daar kunnen KPN, XS4all en Ziggo nog een puntje aan zuigen!

Maarreh.. daar was ons Bahnhof verhaal nog niet af. Wánt...

We hebben bij Bahnhof ook IPTV besteld. Zo gezegd, zo gedaan. In een adem tegelijk met internet besteld. So far het gemakkelijke deel van IPTV van Bahnhof. Twee weken na de bestelling kregen we de setup box thuisgestuurd met 'oh zulke makkelijke instructies'. Daar zijn ze hier in Zweden trouwens goed in, in 'oh zulke makkelijke instructies'. En als het dan niet lukt, dan ligt het natuurlijk niet aan degene van de instructies, maar dan blijkt er ineens nog een 3e of 4e of 12e bedrijf in het spel te zijn. Maar dit terzijde.

Dus, de setup box. Met die 'oh zulke makkelijke instructies' hebben we het ding geïnstalleerd en toen blij afgewacht (dat stond ook in de instructies: wacht blij af, maar dan in het Zweeds) totdat alle 5 de bolletjes groen zouden gaan branden. Maar niks hoor. Geen 5 groene bolletjes, maar 2 groene en een rode. En daarna begon het hele knippercircus weer opnieuw. Van 1 geel naar 2 groene en een rode. Net als bij Lingo is de rode bal ook hier geen goed teken.

Het nummer van de klantenservice van Bahnhof wist ik 6 weken geleden al uit mijn hoofd door het hele internet verhaal, dus maar weer gebeld. Oh nee mevrouw, wat vervelend. Nog even wat checks gedaan. Wat blijkt nou: er wordt geen IP adres ontvangen door onze setup box. Dat hebben we 6 weken geleden met support knul van Bahnhof ontdekt. Maar daar zouden ze aan gaan werken hoor! En we zouden van ze horen.

Niet dus. Helemaal niks, noppes, nada gehoord voor 1,5 week. Nou vind ik nog dat we toen heel geduldig zijn geweest om niet al eerder aan de bel te trekken. Maar goed, na 1,5 week geen geluid van Bahnhof zijn we gaan twitteren (@BahnhofAB) en Facebooken met ze. Die klantenservice lijn duurt eindeloos (er zijn nog 23 wachten voor u, I kid you not!) en kost handenvol geld. Na het getwitter kwam er voorzichtig een reactie. Oh ja, uuuuh.. error ticket aanmaken. Iemand gaat u bellen. Nou je begrijpt het vast al. Duurde allemaal nog veel langer. Veel vingerwijzen naar andere bedrijven en vooral nog veel stiller blijven omdat ze ondertussen nog steeds niet weten hoe het kan dat onze setup box geen IP adres ontvangt.

Vanavond net weer brave Jonas van Bahnhof gesproken. Wéér alles geunplugged en ingeplugged. Wéér alles in LAN poort 3 en nog een keer hetzelfde in LAN poort 4 geprobeerd. En nog steeds geen verandering. Nog steeds van gele bal naar 2 groene en een rode.

Dus. Lang leve Popcorn Time. En we hebben al onze boeken nog een 2e en een 3e keer gelezen. En als we zondag nog geen televisie hebben, dan ga ik misschien gewoon nog wel een keer naar de gympa!