Een shock!

Ik moet gewoon even bijkomen. Even bijkomen van de shock.

We hebben inmiddels een jaar ons persoonsnummer, dus een jaar geleden zijn we begonnen met solliciteren. Eerst wat aarzelend, niet teveel tegelijk. Maar al snel werd het bij mij een soort van massa productie. Minimaal 5 sollicitaties per week de deur uit. Ok, dat telt als massa productie in this neck of the woods.

Behalve op de sollicitaties voor de thuiszorg, heb ik eigenlijk op geen enkele van de inmiddels tientallen sollicitaties gehoord. Schijnt ook weer een cultuur dingetje te zijn. Alhoewel, ik weet eerlijk gezegd niet eens (meer) hoe dat nu in Nederland is. Hoor je daar nog wel iets als je het niet geworden bent?

Anyway. Vanmorgen werd ik gebeld. Een meneer die overduidelijk niet Zweeds was, maar wel in het Zweeds sprak. Moest even omschakelen en toen snapte ik hem. Deze meneer belde mij over een sollicitatie die ik ruim 3 maanden geleden gedaan heb! Nou, als ze beginnen met bellen, dan gaat het de goeie kant op zou ik zeggen!

Ja hoor, toen ik eenmaal van de schrik bekomen was, hebben we mijn sollicitatiegesprek kunnen plannen. Aanstaande donderdagochtend om kwart over 8 ga ik bij Marc op gesprek voor de positie van modersmålslärare. Ja, want het is zo handig dat ik meerdere talen spreek en toen ratelde hij er nog wat in het vlot Frans achteraan. Poeh! Gelukkig kon ik hem vlot in het Frans antwoorden dat ik het nu fijner vond om aan de telefoon in ieder geval Zweeds te praten.

Ga straks mijn sollicitatie brief er nog maar eens bij zoeken. En deze dagen heel veel naar Patrick Bruel luisteren. Kan nooit kwaad.

PS nog niks van PostNord gehoord. Stelletje achterbakse doedels!

Solliciteren

Ik heb inmiddels al weer een stuk of 5 nieuwe sollicitaties de deur uitgedaan. En bij 3 van de 5 heb ik zowaar meteen iets gehoord!

Bij twee kreeg ik een autoresponse dat ze mijn sollicitatie ontvangen hadden en dat ze ermee aan de slag gingen. Over een paar weken komen ze bij me terug om me te laten weten of ik door ben in de selectie.
Bij een andere ontving ik een uitgebreid epistel om me te bedanken voor mijn interesse en daarna volgde de uitleg van het recruitment proces. Bij de eerste zin viel mijn mond wel open: het recruitment proces duurt 4-6 maanden. Yep, je leest het goed: 4-6 maanden! En nee, het gaat niet om een vertrouwenspositie op de ambassade of een spionnenpost aan de Botnische Golf. Het gaat om een verkoopplek in een van de grootste (dat dan weer wel) buitensportzaken hier in Jämtland.

Ach ja. Haastige spoed is zelden goed and all that. Maar een beetje spoed is soms zo gek nog niet.

Dat vertellen ze er niet bij!

Het lag al een paar dagen in huis: de doos met daarin Anna's Pepparkakshus. De muren, het dak en de schoorsteen van pepparkakar. De icing sugar en de snoepjes moet je er zelf bij regelen. So far so good.

Vanmiddag vol goede moed de keuken ingedoken om een gezellig huisje te fabrieken. Maar toen het doosje openging, bleek het dak en 2 muren in gruzelementen te liggen!! Het is dus meer een soort van renovatieproject geworden.

Met heeeeeeeeeel veel geduld hebben we 200 gram suiker gesmolten. Geen idee wat de Zweedse truc is om de overgeschoten gesmolten suiker ooit weer uit het pannetje te krijgen. Maar goed, we hadden dus plaksuiker om de gruzelementen weer tot een muur en een dak te maken. Met veel geduld (en verbrande vingers) hebben we de onderdelen weer aan elkaar gelijmd. En toen begon het bouwen.

Gelukkig hadden we genoeg icing sugar om nog een beetje van de breuken te verhullen en met een hoop leuke snoepjes erop en een leuk lintje uit de schoorsteen is het nog best leuk geworden al zeg ik zelf!

Niet slecht voor een eerste keer!