Uuuuh, tja, mmmmmmh....

Rare jongens die Zweden.

Herinner je je nog dat ik een eeuwigheid geleden (10 maanden of zo) gesolliciteerd had op een functie als controllant op het vliegveld hier? Ik was het eerlijk gezegd allang weer vergeten.

Totdat de mina van het bedrijf me 3 maanden geleden belde. Of ik nog in de markt was. Ach, in de markt ben ik altijd. En toen was het modersmålsverhaal nog net niet rond. Ik dacht al (enigszins hebberig): misschien kan ik ze wel tegen elkaar uitspelen. Little did I know!

Goed. Ik was dus nog in de markt. Toen kreeg ik, vrij snel na het telefoontje eigenlijk, allemaal testen gemaild die ik moest gaan doen. Vragen over mijn mensenkennis, mijn technische kennis (ik moest ook lachen toen ik die test opende) en over mijn taalkennis. Niet gezegend met veel geduld, heb ik alles meteen ingevuld en teruggestuurd.

En toen bleef het stil. Zal vast aan die testen hebben gelegen dacht ik al. Ze hebben zeker heel technische mensen nodig.

Tot deze week! Werd ik gisterochtend ineens gebeld door de mina van het bedrijf! Of ik morgen (vandaag dus)  op gesprek kon komen. Uuuuh, tja, mmmmmmmmh... zonde eigenlijk om nee te zeggen. Dus in het kader van je weet nooit heb ik ja gezegd en had ik voor vandaag om 1 uur afgesproken. Precies tussen mijn 2 jobs door.

En nu heeft mina afgebeld. Tja, ze moest ineens naar Stenstavik. Sure. En of we het even konden verschuiven.

Nu is het klaar. Nu heb ik wel geduld genoeg gehad. En ik heb het ook veel te leuk met mijn modersmålskinderen. Vanmorgen kwam de 3-jarige Engels Zweedse me al stralend tegemoet rennen. Heeft ze hiervoor nog nooit gedaan, toen dook ze alsmaar weg bij haar vader. Vanmorgen niet hoor. "Jooooo!" en we hebben het reuze gezellig gehad met The Wheels on the Bus (krijg je dan de hele dag niet meer uit je hoofd, dat wijsje) en met de andere liedjes van Fun English. En daarna bij de Amerikaans Zweedse zusjes was het een hele club kids die zich om me heen en op me installeerde. We hebben Engelse spelletjes gedaan en liedjes gezongen en waar de zusjes eerst pertinent weigerden om iets Engels te zeggen, beginnen ze nu langzaam maar zeker ook in het Engels te antwoorden.

Die mina kan lekker in haar sop gaar koken.

Ik blijf bij mijn kids!

Een shock!

Ik moet gewoon even bijkomen. Even bijkomen van de shock.

We hebben inmiddels een jaar ons persoonsnummer, dus een jaar geleden zijn we begonnen met solliciteren. Eerst wat aarzelend, niet teveel tegelijk. Maar al snel werd het bij mij een soort van massa productie. Minimaal 5 sollicitaties per week de deur uit. Ok, dat telt als massa productie in this neck of the woods.

Behalve op de sollicitaties voor de thuiszorg, heb ik eigenlijk op geen enkele van de inmiddels tientallen sollicitaties gehoord. Schijnt ook weer een cultuur dingetje te zijn. Alhoewel, ik weet eerlijk gezegd niet eens (meer) hoe dat nu in Nederland is. Hoor je daar nog wel iets als je het niet geworden bent?

Anyway. Vanmorgen werd ik gebeld. Een meneer die overduidelijk niet Zweeds was, maar wel in het Zweeds sprak. Moest even omschakelen en toen snapte ik hem. Deze meneer belde mij over een sollicitatie die ik ruim 3 maanden geleden gedaan heb! Nou, als ze beginnen met bellen, dan gaat het de goeie kant op zou ik zeggen!

Ja hoor, toen ik eenmaal van de schrik bekomen was, hebben we mijn sollicitatiegesprek kunnen plannen. Aanstaande donderdagochtend om kwart over 8 ga ik bij Marc op gesprek voor de positie van modersmålslärare. Ja, want het is zo handig dat ik meerdere talen spreek en toen ratelde hij er nog wat in het vlot Frans achteraan. Poeh! Gelukkig kon ik hem vlot in het Frans antwoorden dat ik het nu fijner vond om aan de telefoon in ieder geval Zweeds te praten.

Ga straks mijn sollicitatie brief er nog maar eens bij zoeken. En deze dagen heel veel naar Patrick Bruel luisteren. Kan nooit kwaad.

PS nog niks van PostNord gehoord. Stelletje achterbakse doedels!

Solliciteren

Ik heb inmiddels al weer een stuk of 5 nieuwe sollicitaties de deur uitgedaan. En bij 3 van de 5 heb ik zowaar meteen iets gehoord!

Bij twee kreeg ik een autoresponse dat ze mijn sollicitatie ontvangen hadden en dat ze ermee aan de slag gingen. Over een paar weken komen ze bij me terug om me te laten weten of ik door ben in de selectie.
Bij een andere ontving ik een uitgebreid epistel om me te bedanken voor mijn interesse en daarna volgde de uitleg van het recruitment proces. Bij de eerste zin viel mijn mond wel open: het recruitment proces duurt 4-6 maanden. Yep, je leest het goed: 4-6 maanden! En nee, het gaat niet om een vertrouwenspositie op de ambassade of een spionnenpost aan de Botnische Golf. Het gaat om een verkoopplek in een van de grootste (dat dan weer wel) buitensportzaken hier in Jämtland.

Ach ja. Haastige spoed is zelden goed and all that. Maar een beetje spoed is soms zo gek nog niet.

Dat was dan dat

Die vän med en bil heeft me geholpen. Ik vond het leuk om de afsluitingstest van SFI vandaag te doen!

Het ging typisch op z'n SFI's. Elke dinsdag beginnen we om 10 uur. Zo ook vandaag. Ik zat er met 2 extreem geslepen potloden en een gum helemaal klaar voor. Meer mensen gingen vandaag testen schrijven, en natuurlijk allemaal verschillende testen, dus voordat de voorbereidingen klaar waren, was het inmiddels iets voor 11-en. Ach ja, hoort allemaal bij de integratie, geduld oefenen!

Ik begon met het Leesgedeelte. Stond 80 minuten voor het eerste deel van het lezen. Daarmee was ik in 15 minuten klaar. En voor het tweede deel van het lezen stond 50 minuten. De surveillerende leraar keek ietwat verwilderd op dat ik na 10 minuten al klaar was. Toen een hele lange pauze omdat ik op 1 jongen moest wachten die tegelijk met mij de afsluitingstest deed. Na de lunch was het tijd voor het Schrijf deel. Daarin moesten we 2 mailtjes schrijven: 1 naar een vriend met studietips en 1 naar een winkel waar je regelmatig shopt om ze te vertellen wat je goed en minder goed aan ze vindt en welke aanbevelingen je hebt. Was blij toen ik het schrijfdeel klaar had.

Na het schrijven was het Luisteren en als laatste Praten. Het enige wat nog ontbrak bij het praten was een lekker kopje thee erbij. Heb echt gezellig zitten kletsen met de juf.

En nu is het wachten tot eind volgende week. Dan komt de officiële uitslag. Heb wel het gevoel dat het goed gegaan is. Maar ja, je weet het nooit heh......

Dat vertellen ze er niet bij!

Het lag al een paar dagen in huis: de doos met daarin Anna's Pepparkakshus. De muren, het dak en de schoorsteen van pepparkakar. De icing sugar en de snoepjes moet je er zelf bij regelen. So far so good.

Vanmiddag vol goede moed de keuken ingedoken om een gezellig huisje te fabrieken. Maar toen het doosje openging, bleek het dak en 2 muren in gruzelementen te liggen!! Het is dus meer een soort van renovatieproject geworden.

Met heeeeeeeeeel veel geduld hebben we 200 gram suiker gesmolten. Geen idee wat de Zweedse truc is om de overgeschoten gesmolten suiker ooit weer uit het pannetje te krijgen. Maar goed, we hadden dus plaksuiker om de gruzelementen weer tot een muur en een dak te maken. Met veel geduld (en verbrande vingers) hebben we de onderdelen weer aan elkaar gelijmd. En toen begon het bouwen.

Gelukkig hadden we genoeg icing sugar om nog een beetje van de breuken te verhullen en met een hoop leuke snoepjes erop en een leuk lintje uit de schoorsteen is het nog best leuk geworden al zeg ik zelf!

Niet slecht voor een eerste keer!

Spannend!

Vanmorgen heel vroeg schijnen al massa's Zweedse kinderen naast hun ouders bed te hebben staan trappelen. Trappelen van ongeduld om eindelijk met de Adventskalender te mogen beginnen.

Dit jaar is de Lego Adventskalender volgens mij dé grote hit bij de Zweedse kinderen. Er is er ook eentje van Playmobil. En van Barbie en nog hopen andere speelgoed Adventskalenders.

Bij ons stonden ook al 3 Adventskalenders geduldig te wachten tot 1 december. Eentje die Mik bij zijn Kalle Anka gekregen heeft, eentje van de SVT en de Zweedse radio en een hele mooie die Mik van Yolanda en Peter gekregen heeft.

Mik was wel vroeg wakker vanmorgen, maar de Adventskalender zit nog niet zo in het systeem. Bij mij ook nog niet zo trouwens. Maar vanmiddag na school was het wel hoog tijd vond Mik. Eerst de SVT kalender, mooi plaatje, maar daar moeten we de echte lol nog van ontdekken. Schijnt ook nog een dagelijks televisie- en radioprogramma bij te horen. Een soort van Sinterklaasjournaal maar dan voor de kerst. Toen de Kalle Anka kalender en daarna de grootste en mooiste: de kalender met het chocolaatje erin! Marco zat er smachtend naast, want het ziet eruit als echt wel heel lekkere chocola.

Denk dat Mik na vanmiddag de smaak wel te pakken heeft. Ik verwacht dat we morgenochtend na het Sinterklaasjournaal aan de Adventskalenders zijn!

Onze vrienden van Bahnhof

Even kijken, hoe lang wonen we hier nu? Zit toch al dicht tegen de 3 maanden aan. 2 maanden en een beetje geleden zijn we met onze vrienden van Bahnhof begonnen. De internet mensen van Bahnhof zijn ever so patient. Het heeft ons een fortuin gekost met het bellen naar hun customer service (er zijn nog 23 wachtenden voor u... say what?), maar ze konden precies uitleggen dat we nog een wit kastje aan de muur moesten hebben en dat we daarna via een mooi schermpje in de browser een provider konden kiezen. Dat het toch allemaal iets gecompliceerder lag, dat neem ik Bahnhof niet kwalijk.

Anyway, we hebben internet en het is echt heel snel en stabiel. Zijn we heel blij mee.

Nu hebben we op dezelfde tijd als we internet hebben aangevraagd bij Bahnhof ook IP TV aangevraagd. Leek een slimme zet. Keurige uitleg gekregen aan de telefoon dat het Serverado is die de setup boxen verstuurd. Maar dat de Serverado mensen er een heel duidelijke instructie bij zouden stoppen in de box en dat het aansluiten een fluitje van een cent zou zijn.

Je voelt 'm vast al aankomen.

Ruim 3 weken geleden ging ik stralend in Krokom ons pakketje van Serverado ophalen. Setup box: check. Instructie: check. Aan de slag! Tja. En toen bleek dus dat het niet zo eenvoudig was. En is. Na aansluiten zouden er 5 lampjes groen moeten gaan branden. Bij ons komt ie alsmaar niet verder dan 2. Dus weer braaf gebeld met de vrienden. Was dit keer nummer 18 in de rij. En na laaaaaaaaang wachten, ben ik samen met een Bahnhof jongen nog een keer alle stappen nagegaan en kwam hij er na 10 minuten achter dat er geen IP adres geconfigureerd is voor deze setup box. Dan ga je niet ver komen zei hij. Maar, de goeie jongen zou het wel even fixen met de 2nd line support en we zouden snel teruggebeld worden.

Niks, noppes, nada. Geen zin om weer zoveel geld kwijt te zijn aan de telefoon, zijn we toen gaan tweeten en Facebooken. Twitter vindt Bahnhof (@BahnhofAB) maar eng. En Facebook daar moet je verhipte goed zoeken wil je hun pagina kunnen vinden. Maar goed, na een paar dagen social media gebruikt te hebben, kwam er reactie. Of we alsjeblieft even ons verhaal naar ze konden sturen op hun Facebook pagina zodat ze ernaar konden kijken! Huuuuh?? So much for 2nd line support.

En nu vandaag kregen we van onze vrienden een SMS of we alsjeblieft maar even de andere 2 poorten in het beroemde witte kastje willen proberen, want dat zou vast wel werken. Uuuh NEE DUS, want dat hebben we 3,5 week geleden allemaal al 5 keer gedaan. Voor de zekerheid natuurlijk toch nog even geprobeerd en nee, het werkt inderdaad gewoon nog steeds niet.

Dus, 's kijken wat de kracht van social media is. Wij twitteren ze alvast onze welgemeende wensen voor een goed weekend en dat we genieten van het kijken van films via Popcorn. Want die televisie van Bahnhof, ik heb er een hard hoofd in.