Dus...

Het is inmiddels alweer een paar weken geleden dat ik hier geschreven heb. En krijg ik vragen of alles nog wel goed gaat hier. Rest assured: het gaat hier prima. En dan vergeet ik gewoon soms om het blog te updaten. 

Het lijkt wel of we nu langzamerhand in ietwat rustiger vaarwater komen. Of we raken meer gewend aan het onrustige vaarwater, dat kan het ook zijn. Alle eerste keer officiële dingen hebben we allemaal wel zo'n beetje gehad: eerste keer Mik naar school, eerste keer föräldrarmöte, eerste keer Zweedse möte in het algemeen, eerste keer solliciteren, eerste (en tweede en derde en tiende) keer beginnen in een nieuwe job. Massa's eerste keren die we in de afgelopen twee jaar gedaan hebben. En nu we allebei een tamelijk steady job hebben in het onderwijs en ons bedrijf opgezet is en zijn gang gaat, nu lijkt het wel rustiger vaarwater. 

We vinden het nu zelfs warm als het rond de 10 graden is: nee hoor, dan hoef je nog geen jas aan. Dat komt pas als het echt koud is. En beneden de -5 dan komt de winterjas misschien een keer tevoorschijn. Zouden we dan toch stiekem een beetje verzweedsen? 

Maar officieel zijn we nu natuurlijk nog altijd Nederlands. En dat betekent ook dat we mogen stemmen volgend jaar maart. Maar, daar moet wel wat voor gebeuren. Eerst moeten we een lang formulier invullen, kopieën van onze paspoorten bijvoegen en opsturen naar Den Haag. Voor de respectievelijke paspoorten moet het wel zo zijn dat ze minimaal tot en met ergens in januari 2017 geldig moeten zijn. Nou haal ik dat nog net, want mijn paspoort is tot 8 februari geldig. Moet overigens wel zorgen dat ik mijn paspoort voor 8 februari laat verlengen, want anders schijnt het zo te zijn dat je zomaar je Nederlanderschap kan verliezen. No worries, voor die tijd organiseren we nog een paspoort verlengmissie naar Stockholm. Duur grapje zo om een paspoort te verlengen, maar is niet anders. 

En voor diegenen die zich afvragen hoe het hier nu is in de herfst: schitterende kleuren, massa's dagen waarop we denken dat de zomer nog geen zin heeft om hier weg te gaan en de avonden die ons trakteren op schitterende zonsondergangen. Nu begint ook weer de tijd van het Noorderlicht. En überhaupt het vooruitzicht dat we straks weer heerlijk kunnen langlaufen en skiën.... het leven is echt wel goed hier. 

Back in business! En in de ban van de beer....

Zo langzaam maar zeker begint het einde van die eindeloos lijkende zomervakantie in zicht te komen. En daarmee is er ook zicht op een mogelijke periode van werkloosheid.

Tijdens de zomervakantie heb ik absoluut niet te klagen (gehad) over werk. Heb met veel plezier als Engelse tutor gewerkt voor 2 heel leuke families en heb uuuuh ja, hoe zal ik het omschrijven, het avontuur beleefd van werken in de zorg met psychiatrische patiënten. Al met al voldoende om je bezig te houden. En om een beetje te verdienen.

De tutoring klussen houden half augustus op omdat beide families dan weer terug zijn in Saudi Arabië. En ik heb zelf afscheid genomen van mijn avontuur met de psychiatrische patiënten.

So what's next? Het was de vraag of de modersmålsenhet ook komend schooljaar weer een beroep op me zou doen. En gelukkig! Dat hebben ze vandaag gedaan! Volgende week ga ik naar kantoor om te praten over een mogelijke aanstelling voor minimaal 75% en wellicht nog een beetje meer. En als alles goed gaat, dan wordt Krokoms kommun ergens in de komende weken ook weer wakker uit hun zomerslaap en beseffen die dat ze niet zonder Marco kunnen in hun lerarencorps. En dan zijn we weer back in business.

En ondertussen op Rödön worden de gemoederen danig bezig gehouden door het aanwezige wildlife. Er is een weerspannig elandmannetje met een enorm gewei dat geregeld het verkeer ophoudt hier iets verderop. Hij gaat dan midden op de weg staan en wil geen millimeter wijken, behalve op zijn eigen tijd. En kennissen van ons zijn bij het zoeken naar bessen berendrollen in het bos tegen gekomen! Op nog geen kilometer afstand van ons huis!

Never a dull moment.