Dus...

Het is inmiddels alweer een paar weken geleden dat ik hier geschreven heb. En krijg ik vragen of alles nog wel goed gaat hier. Rest assured: het gaat hier prima. En dan vergeet ik gewoon soms om het blog te updaten. 

Het lijkt wel of we nu langzamerhand in ietwat rustiger vaarwater komen. Of we raken meer gewend aan het onrustige vaarwater, dat kan het ook zijn. Alle eerste keer officiële dingen hebben we allemaal wel zo'n beetje gehad: eerste keer Mik naar school, eerste keer föräldrarmöte, eerste keer Zweedse möte in het algemeen, eerste keer solliciteren, eerste (en tweede en derde en tiende) keer beginnen in een nieuwe job. Massa's eerste keren die we in de afgelopen twee jaar gedaan hebben. En nu we allebei een tamelijk steady job hebben in het onderwijs en ons bedrijf opgezet is en zijn gang gaat, nu lijkt het wel rustiger vaarwater. 

We vinden het nu zelfs warm als het rond de 10 graden is: nee hoor, dan hoef je nog geen jas aan. Dat komt pas als het echt koud is. En beneden de -5 dan komt de winterjas misschien een keer tevoorschijn. Zouden we dan toch stiekem een beetje verzweedsen? 

Maar officieel zijn we nu natuurlijk nog altijd Nederlands. En dat betekent ook dat we mogen stemmen volgend jaar maart. Maar, daar moet wel wat voor gebeuren. Eerst moeten we een lang formulier invullen, kopieën van onze paspoorten bijvoegen en opsturen naar Den Haag. Voor de respectievelijke paspoorten moet het wel zo zijn dat ze minimaal tot en met ergens in januari 2017 geldig moeten zijn. Nou haal ik dat nog net, want mijn paspoort is tot 8 februari geldig. Moet overigens wel zorgen dat ik mijn paspoort voor 8 februari laat verlengen, want anders schijnt het zo te zijn dat je zomaar je Nederlanderschap kan verliezen. No worries, voor die tijd organiseren we nog een paspoort verlengmissie naar Stockholm. Duur grapje zo om een paspoort te verlengen, maar is niet anders. 

En voor diegenen die zich afvragen hoe het hier nu is in de herfst: schitterende kleuren, massa's dagen waarop we denken dat de zomer nog geen zin heeft om hier weg te gaan en de avonden die ons trakteren op schitterende zonsondergangen. Nu begint ook weer de tijd van het Noorderlicht. En überhaupt het vooruitzicht dat we straks weer heerlijk kunnen langlaufen en skiën.... het leven is echt wel goed hier. 

Van alles een beetje is bij elkaar een hele hoop

Alweer een mijlpaal vandaag! Marco is vanmorgen vroeg gaan hardlopen op het langlaufspoor aan de overkant en ja hoor, eieieieieieindelijk heeft Marco een eland gezien hier! Twee nog wel, een moeder met een kalfje. Ze zitten dus wel degelijk hier vlakbij ons huis. Misschien zochten ze Bo wel, was ze hun vriendinnetje de afgelopen maanden. Bo ligt trouwens uitgevloerd op mijn schoot terwijl ik dit schrijf, maar dit terzijde.

Na zo'n begin van de dag, kon het alleen maar een goeie dag zijn niewaar? Vol goede moed naar onze vrienden van SFI. En het is echt: sinds we vorige week een boek hebben gekregen en er ook testen gepland staan, is het leuker. Tuurlijk, je leert voor jezelf maar om ergens naartoe te werken is toch wel fijn. Zo werkt het in ieder geval voor ons. Marco had afgelopen vrijdag al een test gemaakt. Ik heb er vandaag 2 gemaakt. En over 2 weken staat er een nationale proef op het program. Alleen komt voor ons niet zo goed uit omdat we dan hoog bezoek uit Nederland hebben. Dus we hopen dat we de nationale proef een weekje later mogen schrijven. Was overigens wel verbijsterend snel dat we aan de proef deel mogen nemen aldus juf Gabriela. We aim to amaze!

Toen we de deur van ons appartement open deden, was het alsof Bo nooit was weggeweest. De diva lag uitgevloerd in de gang te wachten totdat we haar kwamen aaien. Hebben ons daarna nog danig ingespannen om een leuke foto van ons 3 te maken. Morgen komt namelijk Birgitta van de kommun om ons te interviewen en natuurlijk wil ze daar ook een foto bij zetten in het krantje. Nu maken we natuurlijk het liefst de foto zelf. Kost wel even wat moeite, want als je een ruime zolder gewend bent waar je de hele rataplan aan lichten en alles kan opzetten en je moet het nu op 12 vierkante meter zien te priegelen dan is dat een aanslag op ieders geduld. Maar het is gelukt.

En net ook nog gemaild met een projectleider van een bouwproject. Sommigen van jullie zullen misschien nog wel weten dat ik vertelde over het nieuwbouw project achter ons appartementje. Nu ben ik via via in contact gekomen met de projectleider. Blijkt dat men het project graag in Nederland wil gaan marketen. Nu hebben wij zo onze vraagtekens. Waarom in Nederland? Eerst jullie maar eens vragen: wat vinden jullie van dit project? Locatie, prijs, huis? Ben heel benieuwd te horen wat jullie vinden. Spreek de projectleider waarschijnlijk morgenavond nog even op het open huis (als ik de gympa heb gehad). En anders heb ik een afspraak met hem staan op 3 december. Let me know wat jullie ervan vinden. Ben heel benieuwd!

En vanavond natuurlijk de eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal. Spannend man! Gewoon een gat in de boot!

Niks gelogen heh, is van alles wat in dit stukje.

Nu gaan we genieten van een enorm grote pot thee met een hele grote schaal pepernoten! Met grote dank aan onze Haagse Sint connectie Yo en Peter!