Chaos achter de coulissen

Deze hele week zinderde het al op Rödön. Dinsdagavond bij de voetbaltraining sprak men niet over baltechniek, passes en voorzetten. Nee, het was de skolavslutning, in welke werkgroep zit jij en aardbeientaarten die de klok sloegen. 

Nu wisten we al van vorig jaar dat we na het school (leuke!) deel geacht werden naar de Bygdegård te gaan om fika te doen. En dus niet zomaar een fika, nee: aardbeientaarten in alle soorten en maten die met bloed, zweet en tranen door de ouders van de kinderen in jaar 2 en 3 zijn gebakken (of gekocht). Als je kind in jaar 2 of 3 zit, dan ben je echt aan de beurt. Dan word je allereerst geacht een taart te kopen, liefst 2, daarna word je ingedeeld in een werkgroep en je moet vooral niet vergeten om de entree voor de fika te betalen (I know). En dan als je eenmaal in die verhipte Bygdegård bent, dan heb je geen moment tijd om ook maar even iets van een aardbeientaart te proeven of om een kopje thee of koffie te drinken! Behalve als je in werkgroep 1 of 5 zit, maar dat komt later.... 

Ik had onze aardbeientaart vorige week al besteld en kon deze gisterochtend ophalen. Het snertding was nog zo vers, dat het bovenste stuk scheefgezakt was toen ik eenmaal thuis kwam met de taart! "Ach, de smaak wordt er niet minder van", zei Marco laconiek. Gisteravond heb ik de scheefgezakte aardbeienbeweging afgeleverd bij de Bygdegård. Werkgroepen 1 en 5 waren daar bezig om de Bygdegård te versieren en de tafels te dekken. Achteraf gezien een easy job, vergeleken met wat de rest van de groepen geacht werd te doen! 

Wij hadden in ieder geval wel geluk met welke ouders we in werkgroep 2 zaten. Onze groep was verantwoordelijk voor het opdienen van de aardbeientaarten, het uitserveren van de koffie / thee en sap en het weer opruimen van de lege kopjes en schoteltjes. Klonk nog wel okej dacht ik toen ik het berichtje een paar weken geleden kreeg. Máár, dat betekent dus in ieder geval dat je eerder van het leuke deel van de skolavslutning weg moet, omdat je al die verhipte taarten op de respectievelijke tafels moet zetten en de koffie en de rest. Daarbij slaat dan toch de schrik je om het hart als je ziet dat er 1 taart te weinig is want voor 1 tafel hadden we geen taart meer. Hebben we wel genoeg? Tja, het is zoals het is, zeiden we toen maar tegen elkaar. 

Vanmorgen was er al een groep vroeg gekomen om de koffiekannen te vullen en het sap te maken. De lieverds hadden ook zo'n megapercolator klaargezet om de lege thermoskannen weer bij te vullen. Laat het nou net vandaag mis zijn gegaan met die percolator. Het onding had wel braaf het water verhit, maar alleen maar een klein beetje omhoog gepompt (of hoe zo'n ding ook werkt) langs de koffie. Mega slappe koffie dus! En als je beetje weet dat de Zweden heel erg van de koffie zijn, waren er wat stressige momenten achter de coulissen om te zorgen dat er nieuwe koffie kwam. Wat lastig werd omdat er niet genoeg koffie gekocht was en we dus met de drab uit die percolator in een ouderwetse koffiemachien zoveel mogelijk thermosflessen moesten zien te vullen. 

En net toen de koffiecrisis bezworen leek, toen moesten we als de wiedeweerga alle lege schoteltjes en kopjes ophalen want er moest opgeruimd worden. Waar we vorig jaar nog best gecharmeerd waren van het gedoe tijdens zo'n fika moment, weten we nu wel beter. Wat een gedoe! 

Arme Mik heeft niet eens een stukje aardbeientaart kunnen eten, want ja, wij liepen alsmaar te rennen en te regelen en Mik gaat natuurlijk niet in zijn eentje zitten. Toen we eenmaal 'bevrijd' waren uit de Bygdegård zijn we heel feestelijk met ons 3 naar Stocketitt gegaan om daar zelf onze fika uit te kiezen. Géén aardbeientaart. En ook geen koffie. Wel verrukkullukkuh chocoladetaart en wafels. Met Zingo. 

Nu is het echt vakantie! 

Heilig

Bijna is het zover, bijna begint de hele lange Zweedse schoolvakantie. Over 2 weken vieren we morgen de afsluiting van Miks schooljaar. En dat heeft nogal wat voeten in aarde. Het is namelijk traditie dat de ouders van de kinderen uit klas 2 en 3 een groot deel van de afsluiting organiseren.

Niet het eerste deel, dat is in de kerk. De kinderen hebben daar in hun klassen al weken op geoefend met de juffen en meester. Na de optredens van alle klassen en nog een paar van die verplichte prevelementen door de rector en door de oudercommissie verplaatst het hele circus zich naar de dichtbij gelegen Bygdegård waar er - hoe kan het ook anders - fika gedaan wordt.

Het fika deel moet altijd worden georganiseerd door de ouders van de kinderen in klas 2 en 3. Nou is het al jaaaaaaaren zo dat er een aantal groepen zijn die dan verschillende dingen doen. Groep 1 heeft het makkelijk, die dekken de avond van te voren de tafels in de Bygdegård. Groep 2 maakt op de dag zelf de koffie en de limonade en hijst de vlag, Groep 3 int het entreegeld op de dag zelf en serveert de fika en ruimt de lege schoteltjes op. Groep 4 wast af en groep 5 doet de versiering. Vorig jaar konden we nog van alle 'romantiek' van zo'n gezellige Zweedse schoolafsluiting genieten. Dit jaar worden we verondersteld mee te werken achter de schermen en ook ervoor: wij zijn ingedeeld in groep 3.

Behalve de activiteiten op de dag zelf, is het ook aan de ouders van groep 2 en 3 om te zorgen voor de fika. Er is een strikt protocol want de fika op dag van de afsluiting van het schooljaar is speciaal. Dat móet iets met aardbeien zijn. Vorig jaar was er een aardbeiencrisis omdat het lousy weer was geweest en er waren aardbeiendieven (echt waar!) geweest die een aantal vrachten aardbeien voor het noorden hadden gepikt. Dit jaar lijkt het allemaal wel goed te komen met de aardbeien fika. Althans, als ouders worden wij verondersteld iets aardbeierigs te bakken of te kopen. En er staat ook in het protocol dat je de aangeleverde taart in minstens 12 stukken moet kunnen snijden. De maat van de stukken staat er nog net niet bij.

Tradities kunnen best heel leuk zijn.

Denk dat er nog jaren over gesproken zal worden als wij met een chocoladetaart zouden aankomen.

The end

Het einde van de kerstvakantie komt nu echt met rasse schreden naderbij. 

Morgenochtend graaf ik eerst UFU uit de sneeuw en dan is het op naar de studiedag van alle modersmålspedagoger. Na 3 luxueuze weken vakantie begint morgen het werkende leven weer. Nou ja, in de vakantie heb ik ook nog een paar dagen gewerkt in de stad, maar dat was een leuk extraatje. Nu is het weer voor het eggie. 

Een paar kerstmarkten, verjaardagsfeesten, skitrips naar Åre en ijswandelingen verder is het nu wel weer eens tijd om aan het werk te gaan. Mik vroeg vanmiddag: "wanneer is de volgende grote vakantie?"

Duurt overigens niet eens zo heel lang. Sportlov (de sportvakantie) is in week 10. En dan komt snel daarna ook de schoolreis, met zijn allen de bergen in om te skiën. 

Het is een mooi leven hier. En ik ben zelfs al een beetje gewend aan de steady -20. 

Op naar school weer!