Heilig

Bijna is het zover, bijna begint de hele lange Zweedse schoolvakantie. Over 2 weken vieren we morgen de afsluiting van Miks schooljaar. En dat heeft nogal wat voeten in aarde. Het is namelijk traditie dat de ouders van de kinderen uit klas 2 en 3 een groot deel van de afsluiting organiseren.

Niet het eerste deel, dat is in de kerk. De kinderen hebben daar in hun klassen al weken op geoefend met de juffen en meester. Na de optredens van alle klassen en nog een paar van die verplichte prevelementen door de rector en door de oudercommissie verplaatst het hele circus zich naar de dichtbij gelegen Bygdegård waar er - hoe kan het ook anders - fika gedaan wordt.

Het fika deel moet altijd worden georganiseerd door de ouders van de kinderen in klas 2 en 3. Nou is het al jaaaaaaaren zo dat er een aantal groepen zijn die dan verschillende dingen doen. Groep 1 heeft het makkelijk, die dekken de avond van te voren de tafels in de Bygdegård. Groep 2 maakt op de dag zelf de koffie en de limonade en hijst de vlag, Groep 3 int het entreegeld op de dag zelf en serveert de fika en ruimt de lege schoteltjes op. Groep 4 wast af en groep 5 doet de versiering. Vorig jaar konden we nog van alle 'romantiek' van zo'n gezellige Zweedse schoolafsluiting genieten. Dit jaar worden we verondersteld mee te werken achter de schermen en ook ervoor: wij zijn ingedeeld in groep 3.

Behalve de activiteiten op de dag zelf, is het ook aan de ouders van groep 2 en 3 om te zorgen voor de fika. Er is een strikt protocol want de fika op dag van de afsluiting van het schooljaar is speciaal. Dat móet iets met aardbeien zijn. Vorig jaar was er een aardbeiencrisis omdat het lousy weer was geweest en er waren aardbeiendieven (echt waar!) geweest die een aantal vrachten aardbeien voor het noorden hadden gepikt. Dit jaar lijkt het allemaal wel goed te komen met de aardbeien fika. Althans, als ouders worden wij verondersteld iets aardbeierigs te bakken of te kopen. En er staat ook in het protocol dat je de aangeleverde taart in minstens 12 stukken moet kunnen snijden. De maat van de stukken staat er nog net niet bij.

Tradities kunnen best heel leuk zijn.

Denk dat er nog jaren over gesproken zal worden als wij met een chocoladetaart zouden aankomen.

It's here

De laatste, allerlaatste dag van Miks eerste Zweedse schooljaar is morgen. De hele week al loopt iedereen met tasjes en rugzakken en overgeschoten buitenbroeken en die ene teruggevonden handschoen en kapotte binnenschoenen heen en weer te hollen.

Mik heeft een hele rugzak vol met werkjes mee naar huis gekregen (waar laat je alles?) en het rekenboek en al zijn schrijfschriften. De bak met extra kleren in de garderobe is nu helemaal leeg. De kleren waren trouwens inmiddels allang te klein geworden. Maar goed dat hij ze niet nodig heeft gehad in dit schooljaar. En zelfs de binnenschoenen zijn vandaag mee naar huis gekomen. Denk niet dat we daar mensen in Afrika nog blij mee kunnen maken.

Vandaag heeft de hele school geoefend in de kerk. Het afsluitingsgebeuren gebeurt morgenochtend - met ouders - in het kerkje van Rödön. De F:an en 1:an gaat in ieder geval het welbekende Sommarlov zingen (zo bekend dat ik er geen enkele fatsoenlijke versie van op Youtube heb kunnen vinden) en de Varm Korv Boogie. De 2:an en de 3:an gaan iets met een ukelele doen terwijl de oudsten nog gaan zingen. Groot feest dus. En daarna aan de fika in de Bygdegård hier. Met aardbeientaart, want zo is de traditie. Niet alleen hier schijnt het, maar in heel Zweden gaat men bij de skolavslutning aan de aardbeientaart.

En morgenmiddag ga ik dan door naar de introductiedag van de Hemtjänsten. I know. Ik heb al 4 introductiedagen gehad, maar morgen is het de verzameling van alle vikarier (zomerkrachten) en dan krijgen we ook ons schema voor de zomer uitgereikt. En waarschijnlijk komt dan ook eindelijk de delegering er, zodat ik echt aan de slag kan.

We gaan het zien. Eerst hebben we nog wat te vieren morgenochtend!

Sportlov

Deze week is het genieten van sportlov. Sport wat? Sport-lov. Wat ik in Nederland kende als de voorjaarsvakantie of de krokusvakantie, kent men hier als sportlov.

Lov heet het als je vakantie hebt van school en sport, ja dat is wat ze hopen dat je doet in deze vakantie. Overigens niet alleen in deze vakantie hoor, maar eerlijk is eerlijk, qua tijd van het jaar leent deze vakantie zich enorm goed voor langlaufen, skiën en schaatsen. Om maar wat te noemen. En ondanks dat ik voorspellingen gezien heb dat er 9 graden (plus welteverstaan!) aan zit te komen, genieten we vandaag van een strakblauwe hemel en verse sneeuw.

Elke dag zie ik op Facebook wel plaatjes voorbijkomen van klasgenootjes van Mik die ergens aan het schaatsen, langlaufen of skiën zijn. Heerlijk! En wij doen mee! Morgen gaan we eerst even zwemmen en donderdag gaan we de hele dag naar Våladalen. Daar de langlaufpaden eens verkennen. Rugzak met lekkere dingetjes mee, camera (natuurlijk) en zonnebrand.

Ik kan er prima aan wennen, aan sportlov!

Lekker lang

En zo is het nog lang geen tijd voor school. Mik heeft tot volgende week donderdag vakantie. Da's bijna zo lang dat we de weg naar school zouden kunnen vergeten. De weg naar zijn vrienden vergeten we niet hoor, Melker woont dichtbij, Amanda ook en we komen Erik, Elias en Nathalie ook geregeld tegen hier.

Voor de komende dagen hebben we geen specta plannen. Behalve iedere dag het weerbericht inspecteren (en nog 4 verschillende vädret apps) om te zien wanneer het nou eindelijk weer eens gaat sneeuwen. Het weer is nu echt dåligt met een hoofdletter D. We hebben de zon vanmorgen wel op zien komen, maar daarna is het rap bewolkt geworden. Wie weet ook wel weer goed, want om het te laten sneeuwen heb je per slot wel wolken nodig. Paar overijverige papa's hebben eergisteren nog de sneeuw van de ijsbaan gehaald. Volgens mij gewoon omdat ze zo op het machientje kicken, niet omdat het nou zo nodig was want de sneeuw is nu echt bijna overal verdwenen.

Gaan nu even naar het meer. Even kijken of we Åreskutan kunnen zien. No matter hoe dåligt het weer, het licht blijft hier heel speciaal!