Fika

Ik had een heel rustige zondag in de planning. Gewoon ta det lugnt. Na een behoorlijk intensieve week gewoon even relax. En nu is relax meestal met ons 3. Of met ons 2. Of alleen. Alhoewel dat laatste wat minder relax is. Heb wel vaak iemand nodig om me even te stoppen. Even mijn hoofd (en de rest van mijn lijf) stil te laten staan en te genieten. Maar goed, een rustige zondag dus. 

Totdat ik vanmorgen na het opstaan een Facebook berichtje kreeg van Fia, de mama van Amanda (da's weer een heel ander verhaal. Een van de vele vriendinnen van Mik). Of we zin hadden om vanmiddag fika te doen in een cafeetje hier vlakbij. Nou schijnt het een heel ding te zijn als een Zweed of Zweedse je uitnodigt om fika te doen. Wat is nu beter om te integreren dan fika? Dus nadat we eerst met Fia naar de kerk waren gegaan voor een zondagsdienst for the Stora en de Sma, zijn we vanmiddag naar de Bryggstun in Undrom gelopen voor een heerlijke fika. 

Vond het best spannend hoor. Het is nogal wat om hier gewoon van begin af aan weer vriendschappen op te bouwen. Bij Mik gaat dat allemaal toch soort van vanzelf hier op school. Maar ik betrap mezelf er best regelmatig op dat ik dan weer loop te denken "oh maar weet ik wel genoeg te zeggen", "ben ik wel interessant genoeg", "zouden ze me wel aardig vinden". En meer van dat soort tobberijen.Terwijl ik weet dat als ik gewoon ta det lugnt doe, dat het leven dan zo'n stuk makkelijker is. Dus. 

Op weg naar de Bryggstun was het al wandelend af en toe even zoeken naar woorden, maar al met al was het wel heel gezellig. En Fia vond het ook gezellig. En nu ga ik niet denken "dat zei ze vast alleen om van me af te zijn op een elegante manier en ze wil vast nooit meer". Nee. Want Fia stelde zelf voor om volgende week samen even naar de 2e hands ski-markt te gaan. Praktisch en nuttig. En gezellig. 

Ta det lugnt!