Voor mijn gevoel is de school pas net weer begonnen. Na een lange zomervakantie zit het spul pas weer een paar weken op school. Desondanks was het vandaag alweer tijd voor het herfst utvecklingssamtal. Met Mik als voorzitter.
Een week of wat geleden had Mik al het vragenblad voor het gesprek mee naar huis genomen. Het is de bedoeling om samen het blad te lezen en dat Mik het dan daarna invult. Op dit vragenblad staan een stuk of 20 beweringen waar Mik dan vaak, soms of bijna nooit moet aankruisen. Dus bijvoorbeeld: ik vind het leuk op school / ik heb altijd vrienden om mee te spelen in de pauzes / als ik zie dat iemand niet goed behandeld wordt, dan zeg ik er wat van en zo nog een heel aantal.
En onderaan stonden 2 vragen om te beantwoorden:
- waar ben ik goed in
- waar wil ik beter in worden
Al met al genoeg voer voor een gesprek.
Behalve dit vragenblad, had Mik op school ook nog een papier ingevuld. Het officiële voorzittersblad met daarop hoe je het gesprek begint en dan daarna een hele riedel over Svenska: hier zijn we nu mee bezig en dan ging Mik vertellen. Of liever; proberen te ontcijferen wat Mik daar had opgeschreven. Engelska en alle andere vakken. Voordat Mik helemaal van wal stak, werd ons door de voorzitter nog een glaasje perensap en fikabröd aangeboden. Heel echt allemaal.
Al met al een heel gezellig gesprek. Vond juf Ingrid ook wel geloof ik. Belangrijkste is dat meneer de voorzitter nogal haast heeft met zijn werk. Wil altijd als eerste klaar zijn en dan weer nieuwe dingen doen. Nou kunnen we dat Mik niet echt kwalijk nemen. Zit soort van in de genen zeg maar.
Mik vindt het heerlijk op school. Alleen dat walsen, dat mogen ze van Mik wel overslaan. Het Nobelfeest in december kan toch ook gezellig worden zonder dat gewals? Tja, als voorzitter mag je veel bepalen in zo'n gesprek. Maar als het op walsen aankomt, dan is het toch echt fröken die de baas is.
Posts tonen met het label fika. Alle posts tonen
Posts tonen met het label fika. Alle posts tonen
donderdag 1 oktober 2015
vrijdag 11 september 2015
Men neme een kwast...
De steigers staan inmiddels ruim een week rondom ons appartementengebouw. En van Bo mogen ze wel altijd blijven staan. De diva ziet het als haar persoonlijke catwalk.
Oude baas en jonge baas zijn sinds dinsdag hier bezig. Nou ja, af en toe hier aan het appartementengebouw en dan weer even bij de dagopvang. Of bij de veranda van Kristine. En nu zijn ze net weer vertrokken. Waarheen? Geen idee. Ach, het is vrijdag. Soort van bijna weekend toch.
dinsdag 8 september 2015
Op een dag....
Krokoms Bostäder heeft het op zijn heupen. We hebben onze huurbaas hoog zitten. Voor Jämtse, of liever Krokomse begrippen, reageren ze snel. Zijn ze behulpzaam en doen moeite om dingen te regelen. Zo ook het onderhoud van de appartementen hier op Rödön. Onze oude(re) buurvrouw Kristine vertelde dat ze in alle 20 jaar dat ze hier woont nog nooit een schilder hier gezien heeft. En Kristine mag dan oud zijn, er ontgaat haar niks!
Dit wordt nu ruimschoots goedgemaakt. De schilders zijn hier al een maand en het ziet er naar uit dat ze hier ook nog wel even zullen zijn. Wat is de logica van een Zweedse / Jämtse / Krokomse schilder?
Zo'n 5 weken geleden kregen we een brief. Als er iets gedaan wordt of moet worden hier, dan krijg je altijd een brief. Zijn ze gek op hier. Een brief dus over het schilderen. Met een geplande begindatum. Of we alsjeblieft al onze troepies van het balkon en de deur en de muur wilden halen zodat de schilders lekker snel aan de gang konden. Nou hebben wij niet zoveel troepies, dus dat was 5 weken geleden zo gepiept.
Begin augustus werd er toen een keet neergezet. Zonder fikaplaats gebeurt er helemáál niks. Op 10 augustus was het eindelijk zover en zagen we de schilders voor de eerste keer live. Niet dat ze meteen aan de gang gingen hoor. Eerst moeten de appartementen allemaal bekeken worden. We wisten niet dat dit een routine zou worden die elke ochtend herhaald wordt. Er zou per slot zomaar iets kunnen veranderen overnight! Jonge baas en oude baas haalden op dag 2 een schuurpapiertje tevoorschijn. De een begon bij de dagopvang links van ons huis. De jonge baas begon bij de schuurtjes aan de andere kant. Ettelijke fikapauzes verder (om over de tripjes naar Krokom nog maar te zwijgen om een ander kwastje te halen) was deze schuuretappe klaar en begon jonge baas met rood schilderen van de schuurtjes. Oude baas is toen een heel aantal dagen zoek geweest. Jonge baas was niet helemaal eentig, want zijn vriendin (althans, dat nemen we aan) kwam rond het middaguur in haar nieuwe Audi voorrijden om zijn lunch te bezorgen.
Na het rood van de schuurtjes, was het tijd voor het wit van de dagopvang. Logisch. En als ie het wit van de dagopvang zat was, schuurde jonge baas er lustig op los bij een van de lage appartementengebouwtjes. Halverwege vorige week dook ineens oude baas weer op. En ook de steigerbouwers. Enthousiaste jongens die ons appartementengebouw sinds vorige week donderdag in de steigers hebben gezet.
Nou dan gaat nu opschieten zou je denken. Dan beginnen ze toch snel met ons gebouw en zijn ze daarna snel weer vertrokken. Nee joh! Er wordt nog lustig rood en wit geverfd bij de andere lage appartementengebouwtjes en bij de dagopvang. En gisteren is men ook aan het schuren en beitsen van de deuren begonnen. Inderdaad, tussen de fikapauzes door.
Vanmiddag maar weer eens gevraagd wanneer ze denken aan ons gebouw te gaan beginnen. De oude baas moest er een beetje peinzend van kijken. "Nou... misschien morgen".
Ben benieuwd.
Op een dag, dan is het allemaal geschilderd. Hoop dat de sneeuw nog even wacht met vallen.
Dit wordt nu ruimschoots goedgemaakt. De schilders zijn hier al een maand en het ziet er naar uit dat ze hier ook nog wel even zullen zijn. Wat is de logica van een Zweedse / Jämtse / Krokomse schilder?
Zo'n 5 weken geleden kregen we een brief. Als er iets gedaan wordt of moet worden hier, dan krijg je altijd een brief. Zijn ze gek op hier. Een brief dus over het schilderen. Met een geplande begindatum. Of we alsjeblieft al onze troepies van het balkon en de deur en de muur wilden halen zodat de schilders lekker snel aan de gang konden. Nou hebben wij niet zoveel troepies, dus dat was 5 weken geleden zo gepiept.
Begin augustus werd er toen een keet neergezet. Zonder fikaplaats gebeurt er helemáál niks. Op 10 augustus was het eindelijk zover en zagen we de schilders voor de eerste keer live. Niet dat ze meteen aan de gang gingen hoor. Eerst moeten de appartementen allemaal bekeken worden. We wisten niet dat dit een routine zou worden die elke ochtend herhaald wordt. Er zou per slot zomaar iets kunnen veranderen overnight! Jonge baas en oude baas haalden op dag 2 een schuurpapiertje tevoorschijn. De een begon bij de dagopvang links van ons huis. De jonge baas begon bij de schuurtjes aan de andere kant. Ettelijke fikapauzes verder (om over de tripjes naar Krokom nog maar te zwijgen om een ander kwastje te halen) was deze schuuretappe klaar en begon jonge baas met rood schilderen van de schuurtjes. Oude baas is toen een heel aantal dagen zoek geweest. Jonge baas was niet helemaal eentig, want zijn vriendin (althans, dat nemen we aan) kwam rond het middaguur in haar nieuwe Audi voorrijden om zijn lunch te bezorgen.
Na het rood van de schuurtjes, was het tijd voor het wit van de dagopvang. Logisch. En als ie het wit van de dagopvang zat was, schuurde jonge baas er lustig op los bij een van de lage appartementengebouwtjes. Halverwege vorige week dook ineens oude baas weer op. En ook de steigerbouwers. Enthousiaste jongens die ons appartementengebouw sinds vorige week donderdag in de steigers hebben gezet.
Nou dan gaat nu opschieten zou je denken. Dan beginnen ze toch snel met ons gebouw en zijn ze daarna snel weer vertrokken. Nee joh! Er wordt nog lustig rood en wit geverfd bij de andere lage appartementengebouwtjes en bij de dagopvang. En gisteren is men ook aan het schuren en beitsen van de deuren begonnen. Inderdaad, tussen de fikapauzes door.
Vanmiddag maar weer eens gevraagd wanneer ze denken aan ons gebouw te gaan beginnen. De oude baas moest er een beetje peinzend van kijken. "Nou... misschien morgen".
Ben benieuwd.
Op een dag, dan is het allemaal geschilderd. Hoop dat de sneeuw nog even wacht met vallen.
dinsdag 6 januari 2015
Fika etiquette
Net terug van een winderig fika avontuur. Fika is niet zomaar iets. Fika is fika en heeft geen correcte vertaling in welke andere taal dan ook. Fika is koffie, thee, met lekkere dingetjes, zoet, zuur, van alles en gezelligheid. Fika kan buiten zijn maar ook binnen.
Nu raken we hier meer en meer gewend aan lekker buiten zijn en raken de mannen enigszins van slag als ze een dag niet buiten zijn geweest. Dus, de fika vandaag stond gepland voor buiten. So much for planning: we werden wakker met een grijze sneeuwlucht en ja hoor, de much longed for sneeuw viel. Nou ja, víel... de sneeuw werd horizontaal geblazen door de windkracht 9. Prima fika weertje. Ahem. Fia smste dan ook al, zullen we lekker fika binnen doen. Soit.
Totdat we op pad gingen richting Fia. Toen was de sneeuwbui klaar, ging de wind liggen en was het gewoon warm. Dus allemaal in de kleren gehesen. (ik laat me niet nog een keer neppen en ga in dit jaargetij niet met minder dan 3 lagen kleren naar buiten) En naar de windshelter bij het meer. Natuurlijk ook even op het ijs geweest, maar man wat een verschil met gisteren! We hadden vandaag geen schaatsen nodig om vooruit te gaan op het ijs. Gewoon gaan staan met je rug in de wind en je werd zo vooruit geblazen! We zagen nog wel een paar dappere schaatsers gaan, maar ik heb sterk het vermoeden dat ze alleen maar voor de wind hun tochtje maakten en iemand gecharterd hadden om hen van hun eindpunt weer op te halen.
En toen dus in de windshelter: de fika. Tunnbröd, bullar, thee, koffie, koekjes. En iets om op te zitten. Want je gaat als je hier buiten gaat zitten niet zomaar in het wild zitten. Nee, je hebt altijd een sittunderlag mee. Vorige keer had Fia een heel schapenvel mee. Lekker hoor, maar waar haal je die zo snel vandaan. We hebben het een uur buiten uitgehouden. Toen werden we wel een beetje rillerig en zijn we terug gemarcheerd voor nog een kleine fika binnen.
Morgen nog een dagje stad en dan begint het echte leven weer. En die sneeuw? Laten we zeggen: het begin is er. Is niet zo dat de langlaufsporen meteen weer ready to go zijn, maar het zou van de week nog meer gaan sneeuwen.
Kom maar op zeg ik!
Nu raken we hier meer en meer gewend aan lekker buiten zijn en raken de mannen enigszins van slag als ze een dag niet buiten zijn geweest. Dus, de fika vandaag stond gepland voor buiten. So much for planning: we werden wakker met een grijze sneeuwlucht en ja hoor, de much longed for sneeuw viel. Nou ja, víel... de sneeuw werd horizontaal geblazen door de windkracht 9. Prima fika weertje. Ahem. Fia smste dan ook al, zullen we lekker fika binnen doen. Soit.
Totdat we op pad gingen richting Fia. Toen was de sneeuwbui klaar, ging de wind liggen en was het gewoon warm. Dus allemaal in de kleren gehesen. (ik laat me niet nog een keer neppen en ga in dit jaargetij niet met minder dan 3 lagen kleren naar buiten) En naar de windshelter bij het meer. Natuurlijk ook even op het ijs geweest, maar man wat een verschil met gisteren! We hadden vandaag geen schaatsen nodig om vooruit te gaan op het ijs. Gewoon gaan staan met je rug in de wind en je werd zo vooruit geblazen! We zagen nog wel een paar dappere schaatsers gaan, maar ik heb sterk het vermoeden dat ze alleen maar voor de wind hun tochtje maakten en iemand gecharterd hadden om hen van hun eindpunt weer op te halen.
En toen dus in de windshelter: de fika. Tunnbröd, bullar, thee, koffie, koekjes. En iets om op te zitten. Want je gaat als je hier buiten gaat zitten niet zomaar in het wild zitten. Nee, je hebt altijd een sittunderlag mee. Vorige keer had Fia een heel schapenvel mee. Lekker hoor, maar waar haal je die zo snel vandaan. We hebben het een uur buiten uitgehouden. Toen werden we wel een beetje rillerig en zijn we terug gemarcheerd voor nog een kleine fika binnen.
Morgen nog een dagje stad en dan begint het echte leven weer. En die sneeuw? Laten we zeggen: het begin is er. Is niet zo dat de langlaufsporen meteen weer ready to go zijn, maar het zou van de week nog meer gaan sneeuwen.
Kom maar op zeg ik!
woensdag 19 november 2014
Fika
Een van de allerbelangrijkste woorden in het Zweeds. Als je uitgenodigd wordt voor fika, dan zit je goed.
Vandaag heb ik in weer een nieuw huis van heerlijke fika genoten. Svantes moeder wilde graag portretfoto's van haar jongste zoon. Via ons contact op school en bij de gympa, is het tot een foto opdracht gekomen. Svante had er niet bijster veel zin in. Helemaal omdat Mik er niet bij was. Maar we hebben er toch nog wat gezelligs van kunnen maken.
En dus heerlijke fika. Alles gehoord over de twee Noorse boskatten. Nog meer nieuwtjes uit de buurt gehoord. En nog een huis toegevoegd aan onze almaar langer wordende lijst van hele mooie huizen hier op Rödön.
Vandaag heb ik in weer een nieuw huis van heerlijke fika genoten. Svantes moeder wilde graag portretfoto's van haar jongste zoon. Via ons contact op school en bij de gympa, is het tot een foto opdracht gekomen. Svante had er niet bijster veel zin in. Helemaal omdat Mik er niet bij was. Maar we hebben er toch nog wat gezelligs van kunnen maken.
En dus heerlijke fika. Alles gehoord over de twee Noorse boskatten. Nog meer nieuwtjes uit de buurt gehoord. En nog een huis toegevoegd aan onze almaar langer wordende lijst van hele mooie huizen hier op Rödön.
zaterdag 15 november 2014
Hoezo afstandelijk
We wonen hier nu ruim drie maanden. Voordat we vertrokken, hoorden we van best aardig wat mensen: joh die Zweden, zo afstandelijk, moeilijk om te leren kennen, ze houden zich afzijdig, moeten niet veel hebben van nieuwkomers.
Hoe anders is onze ervaring hier in Rödön! De fika uitnodigingen vliegen ons om de oren, in de eerste week hebben we heerlijk en uitgebreid gelunchd bij Johanna en nu zijn we net terug van een heel gezellig etentje bij Fia.
We komen hier veel mensen tegen die hartelijk zijn. Nieuwsgierig. Belangstellend en hulpvaardig.
En mensen met het uithoudingsvermogen van een renpaard. Wordt aan gewerkt, morgen weer gympa.
Hoe anders is onze ervaring hier in Rödön! De fika uitnodigingen vliegen ons om de oren, in de eerste week hebben we heerlijk en uitgebreid gelunchd bij Johanna en nu zijn we net terug van een heel gezellig etentje bij Fia.
We komen hier veel mensen tegen die hartelijk zijn. Nieuwsgierig. Belangstellend en hulpvaardig.
En mensen met het uithoudingsvermogen van een renpaard. Wordt aan gewerkt, morgen weer gympa.
zondag 9 november 2014
Lolo
Gistermiddag hebben we het 'grote mensen feestje' voor Miks verjaardag gevierd. Niet in ons oh zo gezellige, maar ook oh zo kleine apartementje. Nee, we zijn naar Lolo gegaan. Lolo is een hartelijke dame met grijs haar die heeeeeeeeeerlijk kan bakken. Lolo heeft op zo'n 20 minuten lopen bij ons vandaan een oergezellig cafeetje wat in de weekenden van 13.00 - 16.00 open is.
Nou wil het toeval, of misschien is het helemaal geen toeval, dat Lolo een zoon heeft die fotograaf is. Zoonlief woont met Boliviaanse vrouw en dochtertje in La Paz. Via Facebook en via mail heb ik inmiddels al uitgebreid gekletst met Anders en dat was heel gezellig. Anders verlangt best een beetje naar hier dus was eigenlijk blij met onze foto's van Rödön, maar ook eigenlijk helemaal niet want dan werd zijn heimwee alleen maar aangewakkerd.
Toen we gisteren net aangekomen waren bij Bryggstun, heb ik nog even met Lolo gekletst. Ook over Anders en over haar kleindochter. Lolo was er eigenlijk wel blij om, om over Anders en Valentina te kletsen, maar ook eigenlijk niet want dan werd haar verlangen naar haar zoon en zijn familie alleen maar aangewakkerd.
Ik heb mijn arm om Lolo heengeslagen. En daarna heeft ze me al snuffend alle taartjes en al het lekkers laten zien wat ze voor gisteren gemaakt had.
Het was een mooi grote mensen feest.
Nou wil het toeval, of misschien is het helemaal geen toeval, dat Lolo een zoon heeft die fotograaf is. Zoonlief woont met Boliviaanse vrouw en dochtertje in La Paz. Via Facebook en via mail heb ik inmiddels al uitgebreid gekletst met Anders en dat was heel gezellig. Anders verlangt best een beetje naar hier dus was eigenlijk blij met onze foto's van Rödön, maar ook eigenlijk helemaal niet want dan werd zijn heimwee alleen maar aangewakkerd.
Toen we gisteren net aangekomen waren bij Bryggstun, heb ik nog even met Lolo gekletst. Ook over Anders en over haar kleindochter. Lolo was er eigenlijk wel blij om, om over Anders en Valentina te kletsen, maar ook eigenlijk niet want dan werd haar verlangen naar haar zoon en zijn familie alleen maar aangewakkerd.
Ik heb mijn arm om Lolo heengeslagen. En daarna heeft ze me al snuffend alle taartjes en al het lekkers laten zien wat ze voor gisteren gemaakt had.
Het was een mooi grote mensen feest.
Gefeliciteerd!
In Nederland heb ik er nooit zo bij stilgestaan. Als je op verjaarsbezoek bent, dan feliciteer je zo ongeveer iedereen met de jarige. Gefeliciteerd oma met uw kleinzoon, gefeliciteerd met je buurjongen, gefeliciteerd met uuuuh de jarige.
In Zweden doen ze daar niet aan. Je feliciteert de jarige en daarmee is het klaar. Niks van harte met je zoon, nee gewoon: grattis Mik en dat is het dan. Wel praktisch. Is niet zo dat we genegeerd werden of zo. Maar men kent hier niet het gebruik dat men iedereen in dezelfde ruimte feliciteert met de jarige.
Het schijnt dat men in Zweden meer belang hecht aan zijn of haar naamdag. Aan iedere dag van het jaar is een naam gekoppeld. Meestal zelfs 2, de vrouwelijke en de mannelijke vorm. En tegenwoordig kom je ook al Mohammed en Amina op de kalender tegen, dus het is niet een puur Zweeds gebeuren meer. De naamdagen schijnen wel iets uitgebreider gevierd te worden (dan wel met traktaties) dan de verjaardagen.
Ga 's opzoeken of er ook een Jojannekes dag is. Of mag ik gewoon meevieren met Johanna?
maandag 27 oktober 2014
Net-werken
Vandaag naar ons eerste 'netwerk-event' geweest. Was uitgenodigd om naar een get-together te komen van allemaal lokale ondernemers (hence the networking) om samen te luisteren naar een presentatie over sociale media.
Right.
Right.
Werd in Krokom gehouden, dus maar op een steenworp afstand van ons huis. En ach, kwaad kan het niet om zulke evenementen bij te wonen toch? Dus met goede moed en in mijn beste spijkerbroek naar het Krokoms Värdshus gereden. Twijfelde vanmorgen nog of ik mijn pak aan zou doen, met pumps. Blij dat ik dat niet gedaan had! Er waren in totaal denk ik zo'n 65/70 mensen. Gemiddelde leeftijd lag wel boven de 50 gok ik. Zat naast oude Kurt. Geen idee in welke business hij zit en tegenover 2 leuke dames, 1 met een dansschool en Eva is van Åres Kafferosteri (naar ik me heb laten vertellen, serveren ze daar écht heeeeel erg goeie koffie). Helena van Trampolin PR kwam het verhaal houden.
3 uur lang heeft ze een zeeeeeeeeer algemeen verhaal gehouden over social media en met alle open deuren hoop ik dat ik door de tocht geen kou heb gevat. Maar er ging een wereld voor veel mensen open. Merkte heel veel scepsis over Facebook en Twitter. En Instagram was vele zelfs helemaal onbekend. Ben benieuwd hoe dat dan nu gaat: nu zijn alle mensen weer naar huis en nu? Gaan ze vanavond allemaal een Facebook account aanmaken? Verdiepen ze zich ineens in Twitter?
Het was best gezellig hoor. En in ieder geval goed voor mijn Zweeds. En zal dan nu nog even #tweeten dat het #blog weer geupdate is.
zondag 19 oktober 2014
Fika
Ik had een heel rustige zondag in de planning. Gewoon ta det lugnt. Na een behoorlijk intensieve week gewoon even relax. En nu is relax meestal met ons 3. Of met ons 2. Of alleen. Alhoewel dat laatste wat minder relax is. Heb wel vaak iemand nodig om me even te stoppen. Even mijn hoofd (en de rest van mijn lijf) stil te laten staan en te genieten. Maar goed, een rustige zondag dus.
Totdat ik vanmorgen na het opstaan een Facebook berichtje kreeg van Fia, de mama van Amanda (da's weer een heel ander verhaal. Een van de vele vriendinnen van Mik). Of we zin hadden om vanmiddag fika te doen in een cafeetje hier vlakbij. Nou schijnt het een heel ding te zijn als een Zweed of Zweedse je uitnodigt om fika te doen. Wat is nu beter om te integreren dan fika? Dus nadat we eerst met Fia naar de kerk waren gegaan voor een zondagsdienst for the Stora en de Sma, zijn we vanmiddag naar de Bryggstun in Undrom gelopen voor een heerlijke fika.
Vond het best spannend hoor. Het is nogal wat om hier gewoon van begin af aan weer vriendschappen op te bouwen. Bij Mik gaat dat allemaal toch soort van vanzelf hier op school. Maar ik betrap mezelf er best regelmatig op dat ik dan weer loop te denken "oh maar weet ik wel genoeg te zeggen", "ben ik wel interessant genoeg", "zouden ze me wel aardig vinden". En meer van dat soort tobberijen.Terwijl ik weet dat als ik gewoon ta det lugnt doe, dat het leven dan zo'n stuk makkelijker is. Dus.
Op weg naar de Bryggstun was het al wandelend af en toe even zoeken naar woorden, maar al met al was het wel heel gezellig. En Fia vond het ook gezellig. En nu ga ik niet denken "dat zei ze vast alleen om van me af te zijn op een elegante manier en ze wil vast nooit meer". Nee. Want Fia stelde zelf voor om volgende week samen even naar de 2e hands ski-markt te gaan. Praktisch en nuttig. En gezellig.
Ta det lugnt!
Abonneren op:
Posts (Atom)