Eerlijk is eerlijk

Ik moet er nog aan wennen. Aan mijn nieuwe haar. Tuurlijk, ik snap best dat het goed is dat je het eerst weer even een beetje korter knipt, zodat er daarna meer volume in kan komen. Dat er eerst weer een model in geknipt moet worden zodat het weer fatsoenlijk lang kan groeien. Maar ik moet er aan wennen. En niet alleen ik.

Als ik gewend ben, dan komt er wel een foto. Nu nog even niet....

Knippen

Het is bijna 9 maanden geleden dat ik voor het laatst bij de kapper was. En toen was het voor het eerst dat ik na mijn chemo weer bij de kapper was.

Morgen gaan we voor het eerst hier naar Jasmin. De Belgisch-Zweedse knipconnectie op Rödön. Begrijp van Fia dat Jasmin het knippen erbij doet, gewoon omdat ze het zo leuk vindt. Haar man heeft een grote sjieke houten stuga achter hun huis laten bouwen en die is helemaal ingericht als kapsalon. De mannen zijn al eerder naar de kapper geweest hier. Dat je niet denkt dat ik met een stel half verwilderde Viking look-alikes over straat ga. Een kom-en-ga-maar-zitten-wachten kapper. Die er stevige prijzen op na hield. Nu dus naar Jasmin.

Heb overigens al wel de gelukkige ontdekking gedaan dat mijn grijze haren van pre-chemo verdwenen zijn! Zijn geschrokken natuurlijk. Ga het nu dus niet laten verven. Alleen een kek Rödöns modelletje erin.

I know. Het is maar haar. Maar toch. Ik ben zo blij dat het er weer is. Ik laat de mannen wel eerst gaan. Dan weet ik hoe Jasmin knipt. Pff.. het zal mij benieuwen!

Doet u mij maar een lok, kapper

Vandaag was het dan zover: met de mannen naar de kapper.

Mam, mijn lok moet dus zo heh. Er mag echt niets af. Of misschien zo'n ieniemienie klein stukje. Want het is mijn haar. Dus zo moet het heh. En niet anders. Had ik je al gezegd hoe mijn lok moet mam?

Nee schat. Een lok? Wil je een lok? Hoe wil je die hebben dan. Dus.

Bij de kapper moest ik mee om de kapster te vertellen hoe meneer het hebben wilde. Gelukkig hebben we een kapster die haar pappenheimers snel doorziet. Ze heeft eindeloos aan Miks lok gefrunnikt en ondertussen wel 10 keer gevraagd of het zo goed was. Mik zat ondertussen stil te stralen want hij zag zijn lok mooier en mooier worden.

Toen de kapster even weg liep om gel te pakken, fluisterde Mik me toe "ik vind dit de beste kapster van de hele wereld mam, maar dat mag je haar niet vertellen hoor! Dat is ons geheimpje!".

Zonder muts en mét lok is Mik daarna de grote wijde wereld weer in gelopen. Stralend. Met zijn nieuwe kapsel.