Leuk man, die sneeuw.....

Eerst dit:

Dan het ouderwetse met zijn allen sneeuwschuiven met een klein schuivertje. Vervolgens nog even met de kleine snöslunga en dan is dit het resultaat:

Wel een beetje jammer dat het nog steeds sneeuwde toen we klaar waren..... 

Het sneeuwschuifschema

Week 5 was het dus onze beurt. Onze verantwoordelijkheid, samen met 3 andere ouder(paren), om te zorgen dat de ijsbaan en het gebiedje er omheen sneeuwvrij is. 

In mijn oeverloos enthousiasme dacht ik: week 5 is van zondag tot zaterdag. Mooi. Gisteravond was het laatste avond. Dacht ik. 

Maar nee!! Week 5 loopt dus tot vanavond! Over uurtje of 2 gaan we weer aan de slag. Gelukkig brengt 1 van de ouders de tractor mee, met een supersonische sneeuwschuiverd, zodat we er niet de hele nacht mee bezig zijn. 

Lang leve de winter! 

Kwijt!

Er lag hier natuurlijk al een laagje sneeuw. Voor ons exotisch veel, maar het was maar een bescheiden laagje, volgens de Rödönieten. 

Na vannacht is het bescheiden laagje iets minder bescheiden geworden, want na zo'n 16 uur sneeuwen achter elkaar waren we bijna UFU kwijt! Na een half uurtje borstelen en sneeuwruimen was UFU weer teruggevonden. Maar zal niet lang meer duren voordat ie weer verdwenen is onder laagje sneeuw. 

Als zelfs de locals vragen of het alsjeblieft kan stoppen met sneeuwen, moeten we ons dan zorgen gaan maken? 

Leuk hoor, die sneeuw....

Vorige week is er amper een vlok sneeuw gevallen. Geen sneeuw, gewoon vriesweer, niks aan de hand.

En toen werd het week 5. De week waarin o.a. wij verantwoordelijk zijn voor het schoonhouden van de ijsbaan bij school en het omringende terrein. Elk jaar maakt men een schema voor de tijd vanaf januari tot ergens in april voor sneeuwruimdienst. En wij zijn dus deze week aan de beurt. Samen met 3 andere ouder(s)/ouderparen. 

Laat het nu net deze week zo'n paar dagen rond het vriespunt zijn, ijsregenen, sneeuwen en waaien. Gisteravond kwam het eerste bericht van de teamleider sneeuwruimen. Jawel, er is een heuse teamleider aangewezen. Die roept het zwikkie bij elkaar om aan het werk te gaan. Via Facebook kreeg ik een berichtje of we misschien even wilden helpen. Maar natuurlijk. 

Met een joekel van een sneeuwschuiver heb ik samen met Nils eerst alle sneeuw van het ijs geschraapt en daarna de restjes er nog vanaf gehaald met de snöslunga. Ik ben overigens nog niet gepromoveerd tot het besturen van dit apparaat hoor. Eerst nog maar eens een paar keer schrapen en dan mag ik daarna een keer met de snöslunga proberen. Of als er erg veel sneeuw is, dan gaan we met de tractor over het ijs!

En nu sneeuwt het alweer. Dus we mogen vanavond en waarschijnlijk ook morgen wel weer aan de bak. Ik hoop op de tractor! 

Bulldozer boys

Het sneeuwt. Al 24 uur. En het lijkt nog lang niet op te gaan houden!

Vanmorgen rond een uur of 10 reed de lokale bulldozerboy al weer blij in de rondte. Zodra er een paar vlokken vallen, worden de bulldozermannen helemaal hipsig van het vooruitzicht lekker te kunnen gaan schuiven. En gelukkig dat ze er zijn, want die 40 cm sneeuw die er nu ligt, schuif je niet snel met je Tuincentrum het Oosten schuivertje! (en believe me, we tried!) Zodra er echt sneeuw valt, komen er uit alle hoeken en gaten kunstige machientjes om sneeuw te schuiven. Kleine machientjes voor de ijsbaan, alhoewel de bulldozer boy daar in een enthousiaste bui ook een keer overheen gejekkerd is. Grotere machientjes voor het boerenerf en hele grote sneeuwschuivers die voorop een vrachtwagen gemonteerd zijn.

De bulldozer boys zijn ook de boys die zorgen voor het grind en/of zand op de wegen als het een beetje gladderig is. Er wordt hier niet met zout gestrooid, maar alleen met zand of grind. Schijnt ook wel veel beter voor de auto te zijn en niet te vergeten natuurlijk het milieu.

Het hele buurtje is weer blij. Want als het winter is, dan hoort er toch écht sneeuw te liggen. En dit was nog maar een beetje vergeleken met wat er 'normaal' altijd ligt. Voor ons is dit al een hele hoop!

Zodra onze wanten en mutsen weer droog zijn, dan gaan wij de sneeuw weer in hoor!

PS Bo denkt er het hare van, van die sneeuw.

Our backyard.... 

It's happening

What a day, nee.. what a week, neeeheeee, what an awesome couple of months!

Neem alleen al deze kerstvakantie. Wanneer begon het echt met sneeuwen hier? Ergens half december. En toen de gave kerstafsluiting bij Mik op school. Om daarna over te gaan in verrukkullukkuh dagen van beetje uitslapen, maar vooral veel rotzooien in de sneeuw, schaatsen leren, voor het eerst op de langlaufskis staan en vandaag hebben we geskied.

We zijn naar de andere kant van het meer gegaan, naar Bydalen. Uit zeer betrouwbare bron (right Fia?) hadden we vernomen dat het daar echt relaxed skiën is en gezelliger (en goedkoper) dan in Åre. Nou hebben we het in Åre Björnen ook altijd heel leuk gehad, maar dit was wel inderdaad heel relaxed! In de kerstvakantie, op een zaterdagochtend bij de skishop aankomen om skispullen te huren en binnen 10 minuten sta je volledig uitgerust weer buiten. Klaar om de piste op te gaan. Kom daar maar eens om in een gemiddeld skioord.

Was echt heerlijk vandaag. We waren met ons 5-en want we waren met Cecilia en Wouter naar Bydalen gegaan. Hollanders disguised as Swedes op de piste in Bydalen. Ik zeg, voor herhaling vatbaar!

Alleen moeten mijn kuiten wel even bijkomen van weer de eerste keer op skis.

Eindelijk langlaufen!

Het kriebelde bij Marco al een hele tijd. Die keek de sneeuw al weken uit de lucht. Natuurlijk wilde ik ook wel graag dat het écht winter werd, maar Marco kent nu echt alle weersvoorspellingssites in Zweden uit het hoofd.

En ja hoor, vandaag was het dan zover. Na de spectaculaire julavslutning bij SFI waren we in no time thuis om ons aan de overkant van de weg op ons 'eigen' langlaufspoor te storten. Eerst natuurlijk wel even gekeken of er geen Rödön profi's rondskieden daar. Want ja, dan sta je daar met je spiksplinternieuwe gear. Beetje te stuntelen bij het aandoen enzo.

Was een hemelse rust op het spoor. Nou ja, er was eigenlijk nog helemaal geen spoor, maar dat mocht de pret niet drukken. Langlaufen is toch gewoon een kwestie van lang laufen op de sneeuw? En op de weg was er een smal spoortje van een auto die daar eerder die dag gereden had. Mooi beginnetje!

Enigszins overmoedig zijn we daarna het echte spoor opgegaan. Er was al een enthousiasteling voor ons geweest, want we zagen een faint spoor. Toen we bezig waren, kwam er een meneer op een sneeuwscooter om een spoor te maken. Maar dat was de enige Rödöniet die we gezien hebben. Ik ben nog best een beetje wiebelig hoor, maar ik vind het wel superleuk! Was blij dat ik niet al mijn dikke kleren aangetrokken had, want je krijgt het er lekker warm van!

En echt, ik was heel blij dat er geen andere mensen waren want het moet er best een beetje beginnerig uitgezien hebben. Jaja.. I know, eerste keer enzo, maar toch. Ik wil het meteen kunnen. We zijn alle drie wel zo enthousiast dat we graag morgen weer gaan!

Wel eerst even spotten of er geen anderen zijn.....