Chocolaatje bij?

Dank jullie allemaal voor alle lieve berichtjes gisteren en vandaag! Heb massa's apps, Facebook berichtjes en zelfs ook nog SMSjes gekregen om me succes te wensen. Overigens nog een speciaal woord van dank aan Hilben voor het immens belangrijke kledingadvies! Je had ze eens moeten zien: mijn sokken vandaag waren een multimillion dollar company waardig!

Volgens de lieve Fransoos die ik vorige week aan de lijn had, was het nogal ingewikkeld om bij hem te komen omdat hij ergens diep weggestopt in de stad zijn kantoor heeft. Met zijn 3 pagina's tellende routebeschrijving was het echter een koud kunstje.

Eenmaal binnen bleek de lieve Fransoos een hele lange (echt heeeeele lange) lieve Fransoos te zijn die me hartelijk verwelkomde. Hij pakte meteen een doos chocolaatjes en schoof me voor zich uit de kamer in van zijn vrouwelijke Zweedse collega. Natuurlijk heb ik ze uitgebreid gecomplimenteerd voor zo'n duidelijke routebeschrijving. Fransoos dook glunderend zijn iPad in om daarna van wal te steken met het gesprek.

Eerst een heel verhaal over hoe hun eenheid is ingericht. De moedertaal eenheid in Östersunds kommun telt echt 10-tallen leraren. En dat worden er alleen nog maar meer met alle nieuwe (buitenlandse) mensen die hier in de kommun komen wonen. Als je als modersmålslärare werkt, ben je overigens niet alleen bezig met het onderwijzen van de betreffende moedertaal. Daarnaast kan het ook voorkomen dat je als studiehulp voor studenten optreedt. Dat je studenten helpt bij hun Zweedse studie (van F:an tot aan de hoogste klas van het middelbaar onderwijs) door ze in hun moedertaal dingen uit te kunnen leggen, soort van vertaalwerkzaamheden dus eigenlijk.
Als je in deze rol werkt, dan reis je vaak van school naar school. De studenten die moedertaal onderwijs dan wel studiesteun hebben aangevraagd, zitten niet allemaal bij elkaar op dezelfde school. Dus per termijn wordt er een nieuw schema in elkaar geknutseld zodat het moedertaal onderwijs zowel voor de student(en) als voor de ondersteuner op de meest praktische manier ingericht is.

Na de Fransoos was het mijn beurt. En daarna heb ik nog al mijn vragen kunnen stellen en hebben we nog even wat doorgepraat. Ik leefde namelijk nog in de veronderstelling dat het om een betrekking van max 8 uur per week ging. Begin net handigheid te krijgen in het aan elkaar knutselen van allemaal verschillende extra jobs, dus eentje meer kon er ook nog wel bij.

Maar nee! Het gaat niet om een paar uurtjes in de week. Het gaat om een fulltime positie! Merendeels als Engelse moedertaal onderwijzer en als de huidige Hollandse ondersteuner straks in zijn andere baan gaat beginnen, dan komen die studenten er ook bij. Ik moest mijn best doen om niet meteen op te stijgen. Bye bye hemtjänst! Bye bye rare wisseldiensten!

Al met al was het een heel gezellig gesprek. De Fransoos zei aan het einde van het gesprek tegen zijn collega: "ja maar we kunnen toch nu meteen wel zeggen dat we graag samen aan de slag willen?". Zweedse collega was echter Zweedse collega, dus die lachte heel lief en zei me dat het wel 99% zeker is dat ze graag met me verder willen, maar dat ze wel eerst moeten overleggen. Zonder möte geen voortgang zeg maar. Prima.

Zonder chocolaatje, maar met een heel blij gevoel heb ik afscheid daar genomen. Ik ben benieuwd wanneer ze hun möte gehad hebben en ik weer van ze zal horen.

Oh ja... ken je die mop van die sollicitatie die ik écht vergeten was? Nee? De dag nadat ik gebeld was door de lieve Fransoos, werd ik door een timide Zweedse dame opgebeld. Of ik nog steeds geïnteresseerd was om als Airport officer voor Securitas hier in Östersund te werken. Oeh! Ik moest even heel erg schakelen. Verhip, wat was dat ook alweer. Jawel hoor, 7 maanden geleden - je leest het goed, 7 maanden! - heb ik inderdaad bij hen gesolliciteerd. Nooit meer iets gehoord. Tot deze week dus. Ze was helemaal blij toen ik stralend ja zei. De timide dame zei me toen iets minder timide dat ze me binnenkort een uitnodiging voor een gesprek zal sturen. Je kunt per slot maar beter iets te kiezen hebben, dan helemaal niks toch?

Ben benieuwd wie er eerder is: Securitas met een uitnodiging voor gesprek of de Modersmålsenhet met een baanvoorstel.

Het sneeuwschuifschema

Week 5 was het dus onze beurt. Onze verantwoordelijkheid, samen met 3 andere ouder(paren), om te zorgen dat de ijsbaan en het gebiedje er omheen sneeuwvrij is. 

In mijn oeverloos enthousiasme dacht ik: week 5 is van zondag tot zaterdag. Mooi. Gisteravond was het laatste avond. Dacht ik. 

Maar nee!! Week 5 loopt dus tot vanavond! Over uurtje of 2 gaan we weer aan de slag. Gelukkig brengt 1 van de ouders de tractor mee, met een supersonische sneeuwschuiverd, zodat we er niet de hele nacht mee bezig zijn. 

Lang leve de winter! 

En vän med en bil

Vandaag is de dag voor de nationale afsluitingsproef voor SFI. Marco zegt dat ik me niet zo zenuwachtig moet maken. Nergens voor nodig. Maar somehow werkt dat niet helemaal. Heb gestudeerd. Heb geoefend. Heb getraind. En toch vind ik het nog steeds spannend. 

De test heeft 4 delen: luisteren, horen, schrijven en praten. En dat alles met En vän med en bil van Håkan Hellström in mijn hoofd. 

Beetje frisjes

Was vanmorgen al vroeg op pad voor de eerste afspraak. Direct nadat ik Mik naar school had gebracht om 8 uur ging ik naar Christel. Christel, Björn en dochter Tuva plus 3 honden wonen aan de overkant van de straat op nog geen 5 minuten lopen. En Christel komt écht uit het Noorden, van zo'n 600 km ten noorden van Rödön.

Weet je wat ze zei toen ik binnenkwam? Behalve natuurlijk goeiemorgen en gezellig dat je er bent....

Een beetje frisjes vanmorgen.

Right. Voor de echte Scandinaviërs is -20 een beetje frisjes.

Modern times

Hoe meer ik schrijf op dit blog, hoe leuker ik het ga vinden. Ik krijg steeds meer commentaar. En zelfs vragen en ideeën voor nieuwe blogposts toegestuurd. Dus even zomaar tussendoor, op een gewone vrijdag in januari: dank jullie wel! Dank dat je mijn blog leest. En dat je van je laat horen!

Lekker lang

En zo is het nog lang geen tijd voor school. Mik heeft tot volgende week donderdag vakantie. Da's bijna zo lang dat we de weg naar school zouden kunnen vergeten. De weg naar zijn vrienden vergeten we niet hoor, Melker woont dichtbij, Amanda ook en we komen Erik, Elias en Nathalie ook geregeld tegen hier.

Voor de komende dagen hebben we geen specta plannen. Behalve iedere dag het weerbericht inspecteren (en nog 4 verschillende vädret apps) om te zien wanneer het nou eindelijk weer eens gaat sneeuwen. Het weer is nu echt dåligt met een hoofdletter D. We hebben de zon vanmorgen wel op zien komen, maar daarna is het rap bewolkt geworden. Wie weet ook wel weer goed, want om het te laten sneeuwen heb je per slot wel wolken nodig. Paar overijverige papa's hebben eergisteren nog de sneeuw van de ijsbaan gehaald. Volgens mij gewoon omdat ze zo op het machientje kicken, niet omdat het nou zo nodig was want de sneeuw is nu echt bijna overal verdwenen.

Gaan nu even naar het meer. Even kijken of we Åreskutan kunnen zien. No matter hoe dåligt het weer, het licht blijft hier heel speciaal!

Kersemis

Ik had er al over gehoord. De Zweden gaan helemaal los met Kerstversieringen in het eerste Adventsweekend. Na vandaag kan ik bevestigen dat dit in ieder geval hier in Östersund en op Rödön het geval is. De Adventssterren stralen je toe vanuit minstens 8 van iedere 10 ramen, steeds meer kleurige buitenkerstbomen en tientallen, nee honderden trappetjes. Tot in paardenstallen aan toe!

Vanmiddag hebben we mam meegenomen naar onder andere Lillänge. Een winkelcentrum met een hele grote Coop, twee grote sportwinkels en de Rusta (Ikea meets Xenos mingles with tuincentrum Het Oosten). Echt, rijen dik verdrongen de mensen zich daar bij de kerstversierselen. Lichtsnoeren in alle soorten en maten en kleuren, trappetjes galore en kerstman en kerstvrouwen pakken. Om maar een paar dingen te noemen. Met karren vol kerstgebeuren stond men bij de kassa's geduldig te wachten. Dankzij mam hebben wij nu ook een heel knus kerstmannetje in de vensterbank zitten. En de Adventsster staat proef te stralen in de keuken.

Benieuwd naar de kerstmarkt bij de Gamla Lanthandel in Krokom. Ik ben al helemaal into kersemis!