Nog eentje dan. Over de postpakkettenboer.

I know, waar maak ik me druk om. Maar er zijn van die dingetjes, die worden dan tot een principe zaak. En dit is er zo een.

Het principe is dat je werkt voor de klant. Dat je je best doet voor de klant. Dat je luistert, nadenkt en dan een plausibel antwoord formuleert. En als je geen antwoord weet, dat je de klant informeert en/of samen met de klant op zoek gaat naar een plausibel antwoord.

Zo werkt het niet bij PostNord.

Ik heb deze week inmiddels 4 mails van 4 verschillende mensen ontvangen. Ze kennen elkaar geen van allen blijkbaar en werken met stand-alone computers, want ze vragen allemaal hetzelfde.

Heb net de hele bups in 1 email verteld wat er allemaal in het pakje zat. Met plaatjes erbij. En de meest gedetailleerde beschrijving die ik kon vinden. En ja, ik moet bekennen, ik ben ook wel een beetje gemeen geweest. Ik heb er wel een ietsiepietsie klein beetje bij verzonnen. Omdat ik benieuwd ben of ze echt gaan zoeken in het Lost&Found departement. En wie weet wat ze daar allemaal tegen komen.

Dus Sandra, Anna, Agnes, Linnéa, Per, Emma en Per2 hebben nu allemaal precies dezelfde informatie over wat er in het pakje gezeten heeft. Ik zie het al helemaal voor me dat ze bij de deur van Lost&Found dan helemaal verbaasd zeggen "Heh, jij ook hier?", "En jij ook al?".

Wedden dat ze daarna sturen me allemaal afzonderlijk een mail sturen in de zo kenmerkende PostNord communicatie stijl:

I did not find any of the contents of your missing parcel. It was sent as a first class letter, so there is no reimbursement involved. Your case is now closed. 
We hope you continue to trust us with your parcels. 

Yep. That's how they roll.

Laten we het er maar op houden dat communicatie niet hun sterke kant is.

Zoek!

Sinds het debacle van het lege pakket is het iedere dag nog spannender wat de postbode in onze brievenbus gaat stoppen.

Sinds vorige week hebben we 1 vol pakket gekregen. Een héél groot vol pakket dat zelfs niet eens in de brievenbus paste. Onze postbode is voor geen kleintje vervaard, die zette het pakket gewoon óp de brievenbus. Het kan allemaal hier in Rödön.

Ik weet inmiddels dat er ook 1 pakket helemaal nooit is aangekomen hier. Zonder zelfs maar een leeg omhulsel is dat pakket verdwenen in het grote zwarte gat van PostNord. En er is ook nog een verjaarskaart zoek. Die is nu al 2,5 week onderweg van Nederland naar hier. Behalve als deze kaart er dezelfde doorlooptijd op na houdt als sollicitaties, dan is deze kaart het verdwenen pakket achterna.

Vanuit de donkere krochten van PostNord ontving ik vanmorgen echter een mail van het hoofd klantcommunicatie. Ja, ze had mijn klacht doorgekregen van de headhoncho en als ik nou even zou vertellen wat er in de lege doos had gezeten, dan zou zij wel zorgen dat er gezocht ging worden in het Lost&Found departement.

Dus nu gaat Agnes met haar collega's zoeken naar een rookworst, naar chocolaatjes en naar nog een hele hoop andere lieve Hollandse dingetjes. Op mijn vragen hoe het kan dat pakketjes hier schijnbaar zo netjes beschadigd worden en waarom er nummers op het pakket staan die nergens in een systeem zijn terug te vinden heeft ze nog geen antwoord gegeven.

Denk dat Agnes die antwoorden ook hoopt te vinden in het Lost&Found departement.

UPDATE

Ze hebben de smaak te pakken daar bij PostNord! Heb zojuist van Jenny van het customer care departement ook een mail gekregen. Of ik alsjeblieft een foto van het lege pakket op wil sturen en een omschrijving van wat erin gezeten heeft. En ons adres. Dan gaat Jenny dat in haar systeem zetten. (volgens mij werken ze allemaal met stand-alone computers) En daarna denk ik dat Jenny ook gaat zoeken. Wordt nog een hele optocht daar naar het Lost&Found departement.

PS De post is net geweest en guess what... jawel! Er is 1 pakket bezorgd. Onbeschadigd! Da's dan toch wel weer een plezierige verrassing (opluchting).

Achterbaks!

Pff... even diep ademhalen voordat ik begin te schrijven. Ja, heb weer zo'n moment van heel kwaad zijn.

Kregen vandaag bij de post een grote envelop, geadresseerd aan Jojan, Mik en Marco. Gezellig dacht ik nog. Totdat ik de envelop open maakte. Weet je wat erin zat?

De keurig opengesneden doos. Leeg. Oh en laat ik de brief van Postnord niet vergeten. Sorry hoor, maar het pakketje is beschadigd geraakt (damaged, my ass!) onderweg. We hopen dat je nog wel vertrouwen blijft houden in ons. Als je contact met ons op wilt nemen dan kan dat op dit telefoonnummer en kijk anders even online. 

Dat dus. 

Alle lieve dingetjes die mam heeft uitgezocht, allemaal lieve verrassingen die mam de afgelopen weken verzameld had: die zijn allemaal gestolen! Weg! Foetsie! 

Natuurlijk heb ik direct gebeld. Ik moest wel even diep ademhalen want ik was (en ben eigenlijk nog steeds) zo kwaad over het feit dat iemand gewoon een pakje openmaakt en het dan leeg weer waagt op te sturen. 

Victoria in het Västerås kantoor wist niet zo goed wat ze hiermee moest. Want het ID nummer op de brief van Postnord staat niet in het systeem. En het trackingnummer op het pakje staat ook niet in het systeem. Lekker dan! Victoria had als enige suggestie dat we dan een investigations rapport zouden opstellen. Een rapport met wat er in het pakje heeft gezeten. Zodat ze mensen de hort op kon sturen om het te gaan zoeken. Yeah right. Iemand een rookworst gezien anywhere tussen zuid-Zweden en ons? Of van die heerlijke Dille&Kamille chocolaatjes? 

Omdat ons gesprek afgebroken werd voordat ik mijn email adres kon geven, heb ik teruggebeld naar het nummer in de brief (juist, die brief met dat ID nummer dat nergens op slaat). Kreeg natuurlijk een heel andere dame aan de lijn. Sandra van het Malmö kantoor vertelde me dat ik een klacht in kon dienen. Heb ik natuurlijk direct gedaan. 

En nu ga ik zo ook nog online aangifte doen bij de politie. Ze hebben de inhoud gewoon gestolen. Geen idee of de politie er wat mee doet. 

Achterbaks gedoe daar bij Postnord!