Krokoms Bostäder heeft het op zijn heupen. We hebben onze huurbaas hoog zitten. Voor Jämtse, of liever Krokomse begrippen, reageren ze snel. Zijn ze behulpzaam en doen moeite om dingen te regelen. Zo ook het onderhoud van de appartementen hier op Rödön. Onze oude(re) buurvrouw Kristine vertelde dat ze in alle 20 jaar dat ze hier woont nog nooit een schilder hier gezien heeft. En Kristine mag dan oud zijn, er ontgaat haar niks!
Dit wordt nu ruimschoots goedgemaakt. De schilders zijn hier al een maand en het ziet er naar uit dat ze hier ook nog wel even zullen zijn. Wat is de logica van een Zweedse / Jämtse / Krokomse schilder?
Zo'n 5 weken geleden kregen we een brief. Als er iets gedaan wordt of moet worden hier, dan krijg je altijd een brief. Zijn ze gek op hier. Een brief dus over het schilderen. Met een geplande begindatum. Of we alsjeblieft al onze troepies van het balkon en de deur en de muur wilden halen zodat de schilders lekker snel aan de gang konden. Nou hebben wij niet zoveel troepies, dus dat was 5 weken geleden zo gepiept.
Begin augustus werd er toen een keet neergezet. Zonder fikaplaats gebeurt er helemáál niks. Op 10 augustus was het eindelijk zover en zagen we de schilders voor de eerste keer live. Niet dat ze meteen aan de gang gingen hoor. Eerst moeten de appartementen allemaal bekeken worden. We wisten niet dat dit een routine zou worden die elke ochtend herhaald wordt. Er zou per slot zomaar iets kunnen veranderen overnight! Jonge baas en oude baas haalden op dag 2 een schuurpapiertje tevoorschijn. De een begon bij de dagopvang links van ons huis. De jonge baas begon bij de schuurtjes aan de andere kant. Ettelijke fikapauzes verder (om over de tripjes naar Krokom nog maar te zwijgen om een ander kwastje te halen) was deze schuuretappe klaar en begon jonge baas met rood schilderen van de schuurtjes. Oude baas is toen een heel aantal dagen zoek geweest. Jonge baas was niet helemaal eentig, want zijn vriendin (althans, dat nemen we aan) kwam rond het middaguur in haar nieuwe Audi voorrijden om zijn lunch te bezorgen.
Na het rood van de schuurtjes, was het tijd voor het wit van de dagopvang. Logisch. En als ie het wit van de dagopvang zat was, schuurde jonge baas er lustig op los bij een van de lage appartementengebouwtjes. Halverwege vorige week dook ineens oude baas weer op. En ook de steigerbouwers. Enthousiaste jongens die ons appartementengebouw sinds vorige week donderdag in de steigers hebben gezet.
Nou dan gaat nu opschieten zou je denken. Dan beginnen ze toch snel met ons gebouw en zijn ze daarna snel weer vertrokken. Nee joh! Er wordt nog lustig rood en wit geverfd bij de andere lage appartementengebouwtjes en bij de dagopvang. En gisteren is men ook aan het schuren en beitsen van de deuren begonnen. Inderdaad, tussen de fikapauzes door.
Vanmiddag maar weer eens gevraagd wanneer ze denken aan ons gebouw te gaan beginnen. De oude baas moest er een beetje peinzend van kijken. "Nou... misschien morgen".
Ben benieuwd.
Op een dag, dan is het allemaal geschilderd. Hoop dat de sneeuw nog even wacht met vallen.
