De zomervakantie begint! Op zijn Zweeds

Vandaag weer zo'n eerste keer van iets heel erg Zweeds. Iets heel Zweeds waar ik heel blij van word: de skolavslutning voor de zomervakantie. Ik kan me eigenlijk niet zo goed herinneren hoe dat in Amstelveen bij de Triangel ging. Ik geloof gewoon in de klas en dan nog een ijsje of zoiets en daarna stormt iedereen op de gebruikelijke tijd naar buiten en joelt dat het zomervakantie is. 

Hier wordt het serieus aangepakt. Miks groep was al weken in de weer om de liedjes voor het evenement vandaag in te studeren: de varm korv boogie en het alom bekende sommarlov (klapklapklap, niet te vergeten!). Gisteren is er nog in de kerk gerepeteerd door de hele school en vanmorgen was het dus tijd voor het echte werk. 

Mik moest op de gewone tijd op school zijn. Wij zijn na het wegbrengen meteen doorgegaan naar de kerk voor een goed plekje. En dat hadden we! Om half 9 kwam het hele spul binnen. Vanaf school waren ze in optocht achter de schoolvlag en de Zweedse vlag naar de kerk gelopen. Eerst kwamen de 'kleintjes' binnen. Volgend jaar is Mik geen kleintje meer. En het hele spul schoof zo de voorste kerkbanken in. Nadat iedereen zat, werd de presentatie door Vera en Tuva uit jaar 6 gedaan. Die kondigden alle liedjes (en het waren er veeeel!) met verve aan! 

Na een heleboel liedjes - gelukkig ook nog een paar covers van het Melodifestival - was de afsluiting aan de 6:orna. Na een bedankspeech werden de rode rozen door hen uitgereikt aan de kinderen die volgend jaar in de F:an op school komen. Zo'n lief gezicht, van die bomen van kinderen (ze zijn echt groot in de 6:an!) die dan rode rozen uitdelen aan kleintjes die het best allemaal heel spannend vinden. 

En daarna zongen we allemaal de Jämtlandssång en was het fika tijd. 

Nu is het vakantie. 10 weken lang heeft Mik zomervakantie. Behalve dat ik werk, gaan we natuurlijk ook nog een hoop zomerachtige vakantiedingen doen. Nu alleen het zomerweer nog!

It's here

De laatste, allerlaatste dag van Miks eerste Zweedse schooljaar is morgen. De hele week al loopt iedereen met tasjes en rugzakken en overgeschoten buitenbroeken en die ene teruggevonden handschoen en kapotte binnenschoenen heen en weer te hollen.

Mik heeft een hele rugzak vol met werkjes mee naar huis gekregen (waar laat je alles?) en het rekenboek en al zijn schrijfschriften. De bak met extra kleren in de garderobe is nu helemaal leeg. De kleren waren trouwens inmiddels allang te klein geworden. Maar goed dat hij ze niet nodig heeft gehad in dit schooljaar. En zelfs de binnenschoenen zijn vandaag mee naar huis gekomen. Denk niet dat we daar mensen in Afrika nog blij mee kunnen maken.

Vandaag heeft de hele school geoefend in de kerk. Het afsluitingsgebeuren gebeurt morgenochtend - met ouders - in het kerkje van Rödön. De F:an en 1:an gaat in ieder geval het welbekende Sommarlov zingen (zo bekend dat ik er geen enkele fatsoenlijke versie van op Youtube heb kunnen vinden) en de Varm Korv Boogie. De 2:an en de 3:an gaan iets met een ukelele doen terwijl de oudsten nog gaan zingen. Groot feest dus. En daarna aan de fika in de Bygdegård hier. Met aardbeientaart, want zo is de traditie. Niet alleen hier schijnt het, maar in heel Zweden gaat men bij de skolavslutning aan de aardbeientaart.

En morgenmiddag ga ik dan door naar de introductiedag van de Hemtjänsten. I know. Ik heb al 4 introductiedagen gehad, maar morgen is het de verzameling van alle vikarier (zomerkrachten) en dan krijgen we ook ons schema voor de zomer uitgereikt. En waarschijnlijk komt dan ook eindelijk de delegering er, zodat ik echt aan de slag kan.

We gaan het zien. Eerst hebben we nog wat te vieren morgenochtend!

Belastingdienst. The sequel.

Ah ja! Dat is er natuurlijk ook nog. Ons ongoing gedoe met de Belastingdienst.

Nou is de Belastingdienst angstvallig stil gebleven sinds ik ze op 17 februari de ingebrekestelling heb gestuurd en de 4 klachten. De Nationale Ombudsman daarentegen is wel van de communicatie. Online heb ik bij hen het hele verhaal gedaan en er kwam per ommegaande een bevestiging dat ze mijn verhaal hadden ontvangen, 4 dagen daarna kwam er een brief met dossiernummer en uitleg over de verdere gang van zaken en vorige week kregen we een mail.

Daarin stond dat het volgende:

De Nationale ombudsman ontvangt relatief veel (spoedeisende) klachten over toeslagen. Daarom heeft de Nationale ombudsman speciale afspraken gemaakt met de Belastingdienst voor het oplossen van klachten zoals die van u. Graag informeer ik u met dit bericht over de behandeling van uw klacht.

Uw e-mail is voorgelegd aan de Belastingdienst

Wij hebben uw klacht op 17 maart 2015 voorgelegd aan de Belastingdienst, met het verzoek deze met spoed te behandelen. Afspraak is dat de Belastingdienst alles in het werk stelt om uw probleem binnen twee weken op te lossen. Als dit niet mogelijk is, zal de Belastingdienst binnen de genoemde termijn van twee weken contact met u opnemen. De Nationale ombudsman laat de verdere behandeling van uw klacht over aan de Belastingdienst.

Nu weet ik ook al via kennissen van ons uit Nieuw-Zeeland dat we zeker niet alleen zijn. Heck, google even op Belastingdienst en toeslagen, dan rollen de 100-en berichten zo over je scherm.

Lijkt me dat in ieder geval het geld van de ingebrekestelling binnen is, want we hebben per slot niks van de Belastingdienst gehoord in de 2 weken die ervoor stonden. Gaan we de hele 60 euro (maximum bedrag) verbrassen!

En dan nog maar eens zien of het de Belastingdienst behaagd om binnen 2 weken na het epistel van de Nationale Ombudsman ons te informeren.

Wordt vervolgd.

Nummer 10

Het was vroeg dag vanmorgen. Om 10 voor half 7 ging de wekker, en dat op een zaterdag. Om 8 uur waren we in het skistadion voor een press möte met de photo chef. Aardige Duitser die ons ging vertellen waar we allemaal mochten staan. 

Vandaag heb ik me ook in een hesje gehuld, want het was een stuk drukker dan bij de wereldbeker biathlon. En dan scheelt het als je een hesje hebt, dan heb je wat meer plekken om rustig te kunnen staan. Ik had hesje nummer 10. Marco nummer 88. Nope. Zit geen logica in. 

Het was wel een magnifiek evenement. Super parcours, dwars door het stadion en heel spannend omdat de sprint was. Morgen gaan we weer, dan is het tijd voor het lange werk: 10 en 15 kilometer. 

Benieuwd of ik weer hesje nummer 10 zal krijgen. 

Geen held, wel jarig

Wat een feest om hier jarig te zijn! Tuurlijk, elke verjaardag is een feestje. En helemaal als je 'm in gezondheid kan vieren. Maar nu zo mijn eerste verjaardag hier voelt toch wel nog specialer. 

Vanmorgen eerst ontbijt op bed gekregen van de mannen. Mét een lintje om mijn theemok (nou ja, om het oortje dan heh). Daarna in álle rust gebadderd en ons klaar gemaakt voor mijn verjaardagsuit: naar de bergen! 

Waar Rödön al een heel mooi plekje is, blijven we toch ook wel heel erg aangetrokken door Åre en het gebied daar omheen. Trillevalen, Våladalen, Ottsjö. Allemaal droomplekjes zowel in de zomer als in de winter. En grappig joh, bijna zodra we Åre kommun binnenreden, leek het weer winter. De wereld werd witter en witter. En de middenstreep minder en minder zichtbaar. Overigens doen ze hier niet aan code geel, groen, paars of oranje. 

In Ottsjö hebben we ons op het ijs vermaakt. Maar boy, ik ben echt geen held. Als ik het maar een beetje hoor kraken, sta ik in record snelheid weer op het vasteland. Jaja, krakend ijs is goed ijs. Of zoiets toch? Nou, het kraakt dan maar ergens anders dan waar ik loop want ik word er reuze onrustig van! De mannen waren een stuk stoerder. Alhoewel ik later wel in hun voetstappen gevolgd ben hoor. 

Heerlijk zo'n verjaardag. Geen kringetje in huis maar glijden op een meer van ijs. Geen gehol met taart en andere dingetjes maar een heerlijke hamburger in Trillevallen. 

Dat er nog maar veel van zulke verjaardagen mogen volgen!