Op avontuur

Vandaag was deel 2 van mijn shoot voor project Vänner utan Gränser. Ik had afgesproken met de Zweedse vän Lars dat ik om half 12 bij hem zou zijn en dat we dan daarna het meer op zouden gaan om te vissen. Lars woont op zo'n 13 km bij ons vandaan, dus voor Zweedse begrippen is het bijna een buurman. Hij woont in een mooi huis, direct aan het meer. 

Ik maakte me van de week nog zorgen dat het ijs misschien niet dik genoeg meer zou zijn. Lars moest daar hartelijk om lachen. Om mij gerust te stellen had ie vanmorgen nog een gat in het ijs geboord om me te kunnen laten zien dat het ijs nog altijd meer dan 30 cm dik is. 

Het waait vandaag echt heel hard. Schitterende wolkenluchten, maar we moesten ook echt wel van die ijspinnetjes onder de schoenen hebben om niet direct omver te waaien. Abdu was de stoere man, zonder muts en met gele gummihandschoenen. Lars en ik hadden wel een muts op hoor. Op 30 meter van elkaar hadden ze wakken in het ijs gemaakt. En van het ene wak naar het andere wak was er onder het ijs een visnet gespannen. 

En vissen hebben ze gevangen! Knoeperds zitten er in het meer! Het moet van de zomer echt wel heel heet zijn, wil ik gaan zwemmen! 

Het was een superleuke ochtend zo met de 2 mannen. Morgen ga ik naar de opdrachtgever om de foto's van gisteren en vandaag te laten zien en uit te kiezen welke er gebruikt gaan worden voor de lokale krant. 

Droomhuis gezocht

Gisteravond vulden mijn Twitter en Facebook timeline zich met allemaal berichten over Droomhuis gezocht. Jo, jullie Jämtland is op televisie! Jo je moet kijken want vanavond zijn we in johamperium land. Vergeet de schimmelhond niet Jo, als jullie een huis gaan kopen...

Omroep Max was namelijk in Jämtland, samen met Gerrit en Teunie. En de 6 huskies. We konden gisteravond niet live meekijken, maar gelukkig kon ik vanmorgen de aflevering wel terugzien op Uitzending gemist. En wat voor aflevering! Siebrand loodste Gerrit en Teunie van hot naar her in Jämtland (dat van dat uurtje van de stad of van het vliegveld was wel een beetje overmoedig) en Gerrit en Teunie vielen uiteindelijk voor een huis dat al ruim 2 jaar te koop stond. 

Er dartelde een eland voorbij. Zeker 4 van de 96.000 meren zag je in close-up en het dansen rond de meiboom (terwijl de herfst in aantocht was zei Siebrand) was een hoogtepunt in de uitzending. Een typisch Zweeds plaatje. En toch kreeg ik een beetje kriebels van de uitzending. Tuurlijk, het is hier rustig en je kunt hier de stilte horen. Maar er is ook heel veel te doen. Skiën, langlaufen, met sneeuwscooters, paardrijden, schaatsen, rallyrijden om maar wat te noemen. Er zijn wereldbeker wedstrijden alpine skiën, langlaufen en biathlon. Er wordt hier op Michelinsterren niveau gekookt en je hebt hier prima uitgebreide hypersupermarkten waar je alles kunt kopen wat je maar wenst. Enneh, dat insneeuwen waar Teunie het over had, dat zie ik deze winter nog niet zo gebeuren. Maar goed, Gerrit en Teunie gingen voor de rust. En voor de vetspis. Alhoewel ze die uiteindelijk niet hebben in het gekozen huis. 

PS Het echte droomhuis vond ik de pastorie van Ruben en Hilde. Fantastisch mooi opgeknapt, op een mooie locatie met de beste gastvrouw. 

Van pizza, pannenlappen en potpourri

Net terug van ons bezoek aan de kerstmarkt in het Jämtli. Tot mijn verbazing ging het initiatief van de mannen uit om naar de Julmarknad te gaan. Tuurlijk, ik ga wel mee! Na de vrijdagse boodschappen bij Willy:s togen we met opgewekt gemoed naar het Jämtli.

Aan het aantal geparkeerde auto's te zien, leek het een heus druk evenement. Auto's tot ver weg langs de kant van de weg geparkeerd en daar tussendoor ook nog een tiental bussen. Het was zowaar druk! Nou ja, vergeleken met de Kalverstraat op zaterdagmiddag was het muisstil, maar voor Jämtse begrippen was het echt druk! We hebben ons geduldig in de rij begeven om een toegangskaartje te kopen. Viel alles mee met de wachttijd en was een mooi plekje om mensen te kijken. Zagen ook nog een aantal atleten uit diverse biathlon teams door het Jämtli lopen. De Russen, Canadezen en Japanners keken hun ogen uit!

Met het kaartje eenmaal in de hand hebben we ons in het gedruis gestort. Het ene kraampje na het andere met pannenlappen, met knap geborduurde handschoenen, poppenkleertjes, net uit het bos gerukte dennentakken en andere prutseltjes. Eigenlijk een soort van Allerheiligen markt zoals we hier in Rödön hadden, maar dan in het groot. Verspreid over het hele Jämtli stonden er kraampjes. En geloof me, dat is best een groot park! Overal hadden ze buitenkaarsen aangestoken en er waren natuurlijk ook eetkraampjes. Veel verschillende soorten kaas, brood en glögg. En natuurlijk konden de worstjes in alle soorten en maten niet ontbreken. Er was ook nog een sledehonden team gekomen. Tegen betaling mocht je een ritje maken over een groot weiland. De honden hadden er wel zin in, ondanks dat er niet zoveel sneeuw meer ligt. Met een karretje erachter spoten de 8 huskies over het veld, in het donker. Van Mik hoefde het niet zo.

Na een heerlijke vers gebakken zuurdesem pizza (klinkt niet echt lekker als ik het zo opschrijf, maar hij was het wel hoor!) hebben we nog een laatste strolletje gemaakt richting de uitgang. Daar kwamen we langs het stalletje van 2 Witrussische nonnen. Die hadden allemaal mooie houtsnijwerkjes meegebracht om te verkopen. Ik vond het schetig. Zowel de nonnen als de houtsnijwerkjes. We hebben een kerstman baboeska gekocht bij ze. Hebben dus nu meteen 6 kerstmannen! Deze staat in de keuken bij de Adventsster en de echte Tomte staat binnen bij het pepparkakshus.

En toen heerlijk de warme auto in! Het was zeker de moeite waard om zo'n kerstmarkt in het donker mee te maken!

Lichtjes

Ze zeggen dat het de tijd van het jaar is. Nou laat ik me daar normaal gesproken niet zoveel aan gelegen liggen. Aan 'wat ze zeggen'. Maar in dit geval is 'wat ze zeggen' wel waar. Voor mij althans. Miks verjaardag is zo'n ijkpunt, zo'n mijlpaal waarop ik dan terug ga denken aan hoe het toen was, een jaar geleden, 4 jaar geleden, 7 jaar geleden. 

Er is een hoop gebeurt. Typisch zo'n zin uit een soapserie trouwens.. "ja maar, er is zoveel gebeurt!". De rode draad is wel dat het goed is. Niet altijd even makkelijk, maar ik denk wel dat ik elke dag een beetje sterker en wijzer ben geworden. 

En ik weet tegenwoordig precies waar de waxinelichtjes en grote kaarsen in de aanbieding zijn. Want in deze tijd verstoken we kilo's kaarsen! Helpt bij het overdenken! 

It's a fine line between happy and content

Talk about flow! Nee, geen zorgen. Ik ga niet klef worden en van alles verhevens schrijven over hoe ik in de flow gekomen ben. Heb namelijk geen idee. Weet wel dat ik geniet. Genieten van dingen die 'zomaar' op ons pad komen, genieten van nieuwe gezellige contacten, genieten van samen ontdekken. En genieten van een enorm (en ik bedoel ENORM!) mega grote lieve verrassingsdoos die we vandaag hier bezorgd kregen. Wat een rijkdom om zulke lieve mensen tot mijn vrienden te mogen rekenen! 

Now you see us

Zaterdag gaan we weer naar Åre. Als je nou goed hier kijkt, wellicht zie je ons dan gaan! 

Uitnodiging

De eerste uitnodiging voor een kinderfeest is binnen.

Mik is uitgenodigd om zaterdag op Albins feestje te komen. Jaar 1, 2 en 3 zijn uitgenodigd op zijn Halloween-themed verjaarspartij. Als je alle kinderen van je jaar (of meerdere jaren) uitnodigt, dan mag je de uitnodigingen op school uitdelen. Als je minder kinderen uitnodigt, dan dien je op een andere manier te zorgen dat je vrienden hun uitnodiging krijgen. Want anders is het zielig voor de kinderen van je jaar die niet uitgenodigd worden. Zegt men.

Binnenkort mogen wij er ook aan. Het eerste verjaarsfeest in Zweden. Vond het in Nederland altijd al een hele happening. Nerve wrecking op voorhand, maar wel om van te genieten als alles voorbij is. We gaan het zien.

Bra

Ik heb het niet echt gemist, de afgelopen maanden.

Ik heb het niet gemist om naar het ziekenhuis te gaan. Om Mrs Oncologist elke drie maanden te horen vragen hoe het met me gaat. Om Mrs Oncologist elke drie maanden opnieuw te verzekeren dat het goed gaat. Om elke 3 maanden haar - ongetwijfeld lief bedoelde - prevelement aan te horen dat Tamoxifen echt heel erg nodig is. En goed is.

En dan de geur. Die typische ziekenhuis geur die me iedere keer weer herinnerde aan wat er allemaal in het ziekenhuis gebeurd is. Tuurlijk, ik prijs me gelukkig dat het gegaan is zoals het gegaan is. Het is op tijd ontdekt en kijk me nu 's zitten: 2 jaar later ben ik blij en gezond met mijn 2 mannen bezig een van mijn vele dromen te verwezenlijken in Zweden. Maar zo af en toe dan sluipen de herinneringen aan het hele ziekenhuis gebeuren door een achterdeurtje mijn hoofd binnen. Misschien moet ik mezelf de tijd daarvoor geven? Maar wat levert dat me op? Een open achterdeur in mijn hoofd geeft maar tocht. Nee, laat die achterdeur maar lekker dicht blijven. Of anders hooguit af en toe even op een kiertje.

En morgen? Morgen ga ik naar een ongetwijfeld aardige dokter hier. Met mijn medisch dossier van Mrs Oncologist onder de arm.

Det går bra med mig läkare. Det går jättebra med mig!

Pastinakel

Ik weet het zo net nog niet met die pastinaak. Een raar kleurtje, een smaak die zelf nog niet bedacht heeft hoe 'ie wil smaken en je kunt er alle kanten mee op. Make up your mind pastinakel! Koken, bakken, frituren wat wil je?

Nu is het zo'n groente van 'nou doe maar wat'. En als het onder een goed gesternte gebeurt, dan komt er nog een smaakje aan ook.

Overigens, werd de pastinakel door de objectieve disgenoten best gewaardeerd. Er werden zelfs al plannen gemaakt voor de volgende keer pastinakel. Wat mij betreft mag dat nog best even duren. Laat die pastinaak eerst zelf maar 's bedenken wat ie nou wil.