Aaaaaaaargh!!!

Right. Dus je weet nog wel van die Fransman heh? Van die Fransman die hier die hele leuke baan had geadverteerd.

Het is inmiddels 6 weken geleden dat ik het gesprek bij Peak Innovation gehad heb. En ik had (en heb) er wel een beetje genoeg van dat ik helemaal niks hoor uit Frankrijk. Gisteren heb ik de stoute schoenen aangetrokken en naar ze gebeld. Mijn beste Frans kon de telefoniste niet bekoren en - nadat ze zei dat ze had geprobeerd om de baas te pakken te krijgen - werd ik afgepoeierd dat ik maar een mail moest sturen. Pff.. ja, nóg maar een mail. Heb het natuurlijk wel gedaan.

En weer geen antwoord.

Vanmiddag heb ik toen de Zweedse contactpersoon gepolst. Of hij misschien nog iets gehoord had. Aardige kerel hoor (dat is die leukerd van het interview) en die reageert tenminste ook meteen. Die snapt wat communicatie is. Het is nu dus echt zo dat deze ronde van de rekrutering in handen is van de Fransen en het enige dat hij wist is dat er wel 1 iemand geïnterviewd is.

KLOENK! Daar zakte de moed me in de schoenen. En ik ben dus niet geïnterviewd. Tja, who knows misschien gaat dat nog komen. Maar ik heb sterk mijn twijfels.

En ik ben teleurgesteld.

Maar goed dat ik in ieder geval de Hemtjänsten nog heb.

Verrassing

Heb ik net een blog geschreven over hoe zakelijke communicatie hier (heel vaak) anders gaat dan ik gewend ben, werd ik net gebeld door de chef van de Hemtjänsten. Keurig op tijd en lekker direct. Het gebeurt dus wel! 

Morgen en vrijdag ga ik weer aan de slag. Gelukkig geen avonddiensten, morgen een kortje van 7-14 en vrijdag een dienst van 7-16. 

Bring it on. 

PS heb vanmiddag trouwens de Fransman nog een aanminnig mailtje gestuurd. 

Excuses! De Belastingdienst, the sequel...

Ik ben er nog een beetje ontdaan van.

Een meneer met een zachte g van de Belastingdienst heeft me net gebeld. Om me excuses aan te bieden voor de behandeling door een van zijn collega's aan de Belastingtelefoon. Ja, want ze hadden via de Nationale Ombudsman mijn klacht binnen gekregen en nu waren ze aan de behandeling ervan begonnen. Daarna stak hij een heel prevelement af over wat ik ingediend had, soort van management summary, maar dan heeeeeeeeel langdradig.

Ik was nog te verschrikt dat de Belastingdienst me überhaupt belde, dat ik hem heb gevraagd of hij alsjeblieft alles op schrift wil zetten zodat ik het nog een keer rustig kan nalezen. In een helder moment heb ik nog gevraagd of hij ook in zijn brief wil zetten hoe de afhandeling van de ingebrekestelling gaat gebeuren.

Daar was de zachte g even stil van. Oh. Uh. Een wat? Een ingebrekestelling? Ah. Tja. Dat zat niet in het dossier. Heb hem aangeboden om hem nog een keer een copy op te sturen. Maar dat hoefde niet. Zachte g ging voor me op zoek.

Ik ben benieuwd.

Het excuus voor de onbeschofte behandeling aan de Belastingtelefoon Buitenland is binnen.

De rest? Ik heb er vooralsnog een hard hoofd in.

Frustrerend, irriterend, vermoeiend. Yep, de Belastingdienst.

Diepe zucht. Tot 10 tellen. Nee, tot 100. Ben inmiddels al tot 3 miljoen 400 duizend 23. En nog ben ik het gevoel niet kwijt. Gefrustreerd, geïrriteerd (tot de 1000e graad!) en oeverloos vermoeid. 

De Belastingdienst heeft ze echt niet allemaal op een rijtje! Je herinnert je misschien nog wel mijn relaas van februari. Dankzij de tip van Viool heb ik meteen de Ingebrekestelling verstuurd. Ook heb ik mijn klacht gestuurd naar de Belastingdienst maar vooral ook naar de Nationale Ombudsman. 

Nadat ik alles nog een keer gelezen had en gegoogled, heb ik ervoor gekozen om in ieder geval al wel een eerste bedrag (minimaal) over te maken. Als teken van goede wil (ondanks dat ik mijn twijfels heb over hun berekening). Maar om nou straks met bevroren tegoeden in Nederland te zitten, vond ik ook weer zowat. 

En weet je wat we nou vandaag krijgen? Twee brieven. Eentje van meneer Blankestijn van kantoor Enschede. En een acceptgiro uit Heerlen. Zo makkelijk. Dan kon ik meteen vast voor de volgende keer het klaar zetten.

Say what?? Geen reactie op de klachten? Geen reactie op de Ingebrekestelling? 

En nee, ik ga ze niet bellen. Na de feestelijke start van de dag vandaag met mijn Nigeriaanse vrienden en dan nu deze 2 ultiem suffe brieven, heb ik geen behoefte om weer voor oen uitgemaakt te worden door een chaggerijnige telefoonman van de Belastingdienst. Ik denk dat ik mijn Nigeriaanse vrienden eens ga vragen hoe ze dat doen, dat spammen. En dan alleen naar de Belastingdienst!

De logica van de bank, het slot

Ze zijn eruit! Klachtenafhandeling én Webcare zijn er nu beiden van overtuigd dat ik in Zweden woon. En het staat zelfs in het systeem nu dat ik in Zweden woon. Schijnt dat de eerste brief van ze al naar me onderweg is.

Het kost even, maar dan heb je ook wat.

Eindstand: Klachtenafhandeling - Webcare 2 - 2

En de klant heeft wat ze hebben wil.