En zo was het dan eindelijk zover. Drie weken nadat we voor het eerst ons oog op de MacBook Pro hadden laten vallen, konden we onze eigen MacBook vandaag in onze armen sluiten. Maar dat ging zeker niet zonder slag of stoot.....
Aan het begin van de middag heb ik op de site van de Zweedse post gecheckt of het pakket met onze Mac uit Halmstad eindelijk was bezorgd in de winkel in Östersund. En ja hoor! Vanmorgen om 10.54 was het door DLindgren van PostNord afgeleverd. Even bij mijn vriend van HQ geverifieerd of alles van onze order nu in de winkel klaar lag. Kwam bijna direct een antwoord van Andreas op mijn mail.
Andreas had vanmorgen rond 11 uur al contact gehad met de Östersund salesrep PA Nellfors. En de laatste zou contact met ons opnemen om een afspraak te maken voor het ophalen. Het was inmiddels ruim 3,5 uur nadat Andreas met de goeie man gesproken had. En wij hadden (natuurlijk) nog niks gehoord. Tussen de regels door las ik de verbazing van Andreas. Hij heeft met de store manager gemaild en gemeld dat wij vanmiddag alle spullen op komen halen.
Dus eind van de middag zijn we met opgewekt gemoed naar onze vrienden van Elgiganten gereden. De laatste 23 km tussen ons en onze nieuwe Mac......
In de winkel was PA Nellfors in geen velden of wegen te bekennen. Nee vertelde een lief jong jongetje van Elgiganten me stralend. Die is er maandag weer. Hah! Dan doen we het zonder die rare communicatief onhandige PA Nellfors dacht ik. Met mijn liefste glimlach heb ik het lieve jonge jongetje gemeld dat hij ons vast wel kon helpen omdat we alleen maar de spullen van onze order op kwamen halen. De glimlach had effect. Robin (want zo heette de lieverd) ging voor me op zoek. Mmmh, nee, zo'n laptop hadden ze niet op voorraad. Jawel hoor Robin, die heb je wel. Vers aangeleverd uit Halmstad staat ie ergens in dit grote Elgiganten pand. Oh uh. Nou, dan ga ik nu even voor u op zoek.
En lieve Robin hield woord. Na nog geen 5 minuten kwam hij trots weer aanstappen vanuit het beruchte kantoortje om te melden dat onze Mac inderdaad op het kantoor stond. Ik hoefde de factuur alleen nog maar even te controleren, hij wilde mijn Zweedse ID kaart nog even zien. En toen mocht ik naar het volgende loket. Zonder factuur, zonder iets. Robin zei me dat ik bij de kassa desk alleen maar onze bedrijfsnaam op hoefde te geven.
OK.
Geduldig als ik ben, beende ik weg naar de volgende stap. Op naar Victoria. Bij Victoria heb ik het hele prevelement nog een keer gedaan: hallo Victoria, ik kom de spullen van onze order ophalen. Op naam van ons bedrijf. Er staat een order in je computer. En ik wil graag de factuur van je. Victoria dook met rode wangen in haar computer en begon moeilijk te kijken. Gelukkig kon ze na een aantal minuten de order wel vinden. Of ik me alsjeblieft nog even wilde legitimeren. En toen kreeg ik de factuur en een kopie. Om daarna verder te mogen naar het volgende station. Om alles af te halen.
OK.
Bij het afhaalgebeuren moest ik eerst een nummertje trekken. Tuurlijk. Het is niet zo dat we al 3 weken op onze bestelde spullen wachten. Het is helemaal niet zo dat ik enige klantenservice van de goeie mensen van Elgiganten had verwacht. Dus ik heb braaf een nummertje getrokken. De mannen waren inmiddels vertrokken naar de nieuwe Toys R Us om nog een blik op het assortiment daar te kunnen werpen voordat de winkel dichtging. Ik heb Mien op haar sandalen hele verhalen horen ophangen tegen de Elgiganten-afhaalman. Over haar Samsung die het niet deed. En wat ze er allemaal al aan gedaan had. En de Elgiganten-afhaalman was van het geduldige soort en hoorde alles eerst eens aan voordat hij iets ging doen. Vond het wonderlijk dat een afhaalman zich met reparaties ging bemoeien. Zeker omdat de rij achter me steeds verder groeide.
Maar goed. Na 20 minuten was Mien met de kapotte Samsung klaar en was ik aan de beurt.
De Elgiganten-afhaalman kreeg helemaal rode konen. Zou het door mijn colbertje komen? Of mijn hakken? Of gewoon omdat ik nogal straight to the point was. De lieverd speerde het magazijn in en kwam bijna linea recta terug met een grote tas.
Met onze Mac. En de rest. Alle spullen zaten er in!
En zenuwachtige Simon? Ik denk dat hij alles vanachter de luxaflex in het beruchte kantoortje heeft aangegluurd. En nu dolblij is dat we de winkel uit zijn.
Als het aan mij ligt, komen we daar ook nooit meer terug.
Posts tonen met het label service. Alle posts tonen
Posts tonen met het label service. Alle posts tonen
vrijdag 28 augustus 2015
dinsdag 10 maart 2015
Frustrerend, irriterend, vermoeiend. Yep, de Belastingdienst.
Diepe zucht. Tot 10 tellen. Nee, tot 100. Ben inmiddels al tot 3 miljoen 400 duizend 23. En nog ben ik het gevoel niet kwijt. Gefrustreerd, geïrriteerd (tot de 1000e graad!) en oeverloos vermoeid.
De Belastingdienst heeft ze echt niet allemaal op een rijtje! Je herinnert je misschien nog wel mijn relaas van februari. Dankzij de tip van Viool heb ik meteen de Ingebrekestelling verstuurd. Ook heb ik mijn klacht gestuurd naar de Belastingdienst maar vooral ook naar de Nationale Ombudsman.
De Belastingdienst heeft ze echt niet allemaal op een rijtje! Je herinnert je misschien nog wel mijn relaas van februari. Dankzij de tip van Viool heb ik meteen de Ingebrekestelling verstuurd. Ook heb ik mijn klacht gestuurd naar de Belastingdienst maar vooral ook naar de Nationale Ombudsman.
Nadat ik alles nog een keer gelezen had en gegoogled, heb ik ervoor gekozen om in ieder geval al wel een eerste bedrag (minimaal) over te maken. Als teken van goede wil (ondanks dat ik mijn twijfels heb over hun berekening). Maar om nou straks met bevroren tegoeden in Nederland te zitten, vond ik ook weer zowat.
En weet je wat we nou vandaag krijgen? Twee brieven. Eentje van meneer Blankestijn van kantoor Enschede. En een acceptgiro uit Heerlen. Zo makkelijk. Dan kon ik meteen vast voor de volgende keer het klaar zetten.
Say what?? Geen reactie op de klachten? Geen reactie op de Ingebrekestelling?
Say what?? Geen reactie op de klachten? Geen reactie op de Ingebrekestelling?
En nee, ik ga ze niet bellen. Na de feestelijke start van de dag vandaag met mijn Nigeriaanse vrienden en dan nu deze 2 ultiem suffe brieven, heb ik geen behoefte om weer voor oen uitgemaakt te worden door een chaggerijnige telefoonman van de Belastingdienst. Ik denk dat ik mijn Nigeriaanse vrienden eens ga vragen hoe ze dat doen, dat spammen. En dan alleen naar de Belastingdienst!
vrijdag 16 januari 2015
Als een man zegt dat hij iets zal doen, doet hij het, er is geen noodzaak hem er iedere 6 maanden aan te herinneren
Dat moet je ze nageven: de webcare jongens (en meiden) van de bank doen echt hun best om vriendelijk te zijn. Overigens was de juf gistermiddag aan de telefoon ook best heel vriendelijk. En het administratieve apparaat dat hier dan weer achter zit, is vast ook heel vriendelijk. Maar aan alleen vriendelijkheid heb ik niet genoeg. Ik wil ook dat ze doen wat ze beloven.
Maar goed, mijn webcare vriend heeft me vanmorgen heel vriendelijk gevraagd om alsjeblieft nog even geduld te hebben tot dinsdag. En om dan weer met ze te bellen om te checken of het dan misschien goed staat.
maandag 10 november 2014
Van klanten en koningen
We zijn inmiddels wel wat gewend op gebied van klantenservice hier in Jämtland. Ben nu vrienden met het hoofd PR van Toyota. Bij Bahnhof kennen ze allemaal onze naam en ook onze vrienden van de Mekonomen groeten ons als oude bekenden.
Nou was het sinds een week of 2 dat er een mysterieuze brom in het appartement was. Soms hard, soms zacht, soms met ratels erbij en dan weer klapperend. Na wat vakkundig speurwerk kwamen we bij de afzuigkap uit. Hebben daar nog een knopje ontdekt waar we het nut nog steeds niet van inzien, maar ja.. dat geluid. Daar konden we niks aan doen. Aan knopjes draaien, een tik er tegen geven (ik geef toe, dat was mijn idee... Marco stemde in, maar het was niet van harte), geduld hebben. Niks hielp.
Afgelopen vrijdag dus toch maar een berichtje naar onze vrienden van de verhuur gestuurd, Krokoms Bostäder. De laatste keer dat we een aanvraag voor een reparatie deden was voor onze kapotte badkar. Het bad viel uit elkaar, of althans.. de voorkant viel van het omhulsel af. En als dat op je teen valt, dan is dat pijnlijk kan ik je uit ervaring zeggen. Anyway, toen we dat hadden aangemeld duurde het 5 weken voordat er een mannetje langs kwam om het te repareren. We waren blij dát hij kwam, maar heb er ook wel mijn verbazing over uitgesproken dat het 5 weken moest duren (zonder enig bericht).
Marco en ik hadden al een weddenschap afgesloten hoe lang het dit keer zou duren voordat er een mannetje zou komen.
Geloof je het als ik je zeg dat er nu achter mij 2 stralende mannen van Krokoms Bostäder bezig zijn om de afzuigkap te fixen? Blijkt dat de motor vervangen moest worden. Ze zijn vanmorgen om 9 uur de eerste keer gekomen. Hebben alles gedemonteerd (al gezellig keuvelend), constateerde dat het een tråsige motor was en zijn toen vertrokken om een nieuwe motor te kopen. En nu zijn ze net weer terug om het erin te zetten.
Service! Met een smile. Ik kan ervan genieten.
Nou was het sinds een week of 2 dat er een mysterieuze brom in het appartement was. Soms hard, soms zacht, soms met ratels erbij en dan weer klapperend. Na wat vakkundig speurwerk kwamen we bij de afzuigkap uit. Hebben daar nog een knopje ontdekt waar we het nut nog steeds niet van inzien, maar ja.. dat geluid. Daar konden we niks aan doen. Aan knopjes draaien, een tik er tegen geven (ik geef toe, dat was mijn idee... Marco stemde in, maar het was niet van harte), geduld hebben. Niks hielp.
Afgelopen vrijdag dus toch maar een berichtje naar onze vrienden van de verhuur gestuurd, Krokoms Bostäder. De laatste keer dat we een aanvraag voor een reparatie deden was voor onze kapotte badkar. Het bad viel uit elkaar, of althans.. de voorkant viel van het omhulsel af. En als dat op je teen valt, dan is dat pijnlijk kan ik je uit ervaring zeggen. Anyway, toen we dat hadden aangemeld duurde het 5 weken voordat er een mannetje langs kwam om het te repareren. We waren blij dát hij kwam, maar heb er ook wel mijn verbazing over uitgesproken dat het 5 weken moest duren (zonder enig bericht).
Marco en ik hadden al een weddenschap afgesloten hoe lang het dit keer zou duren voordat er een mannetje zou komen.
Geloof je het als ik je zeg dat er nu achter mij 2 stralende mannen van Krokoms Bostäder bezig zijn om de afzuigkap te fixen? Blijkt dat de motor vervangen moest worden. Ze zijn vanmorgen om 9 uur de eerste keer gekomen. Hebben alles gedemonteerd (al gezellig keuvelend), constateerde dat het een tråsige motor was en zijn toen vertrokken om een nieuwe motor te kopen. En nu zijn ze net weer terug om het erin te zetten.
Service! Met een smile. Ik kan ervan genieten.
vrijdag 17 oktober 2014
Onze vrienden van Bahnhof
Even kijken, hoe lang wonen we hier nu? Zit toch al dicht tegen de 3 maanden aan. 2 maanden en een beetje geleden zijn we met onze vrienden van Bahnhof begonnen. De internet mensen van Bahnhof zijn ever so patient. Het heeft ons een fortuin gekost met het bellen naar hun customer service (er zijn nog 23 wachtenden voor u... say what?), maar ze konden precies uitleggen dat we nog een wit kastje aan de muur moesten hebben en dat we daarna via een mooi schermpje in de browser een provider konden kiezen. Dat het toch allemaal iets gecompliceerder lag, dat neem ik Bahnhof niet kwalijk.
Anyway, we hebben internet en het is echt heel snel en stabiel. Zijn we heel blij mee.
Nu hebben we op dezelfde tijd als we internet hebben aangevraagd bij Bahnhof ook IP TV aangevraagd. Leek een slimme zet. Keurige uitleg gekregen aan de telefoon dat het Serverado is die de setup boxen verstuurd. Maar dat de Serverado mensen er een heel duidelijke instructie bij zouden stoppen in de box en dat het aansluiten een fluitje van een cent zou zijn.
Je voelt 'm vast al aankomen.
Ruim 3 weken geleden ging ik stralend in Krokom ons pakketje van Serverado ophalen. Setup box: check. Instructie: check. Aan de slag! Tja. En toen bleek dus dat het niet zo eenvoudig was. En is. Na aansluiten zouden er 5 lampjes groen moeten gaan branden. Bij ons komt ie alsmaar niet verder dan 2. Dus weer braaf gebeld met de vrienden. Was dit keer nummer 18 in de rij. En na laaaaaaaaang wachten, ben ik samen met een Bahnhof jongen nog een keer alle stappen nagegaan en kwam hij er na 10 minuten achter dat er geen IP adres geconfigureerd is voor deze setup box. Dan ga je niet ver komen zei hij. Maar, de goeie jongen zou het wel even fixen met de 2nd line support en we zouden snel teruggebeld worden.
Niks, noppes, nada. Geen zin om weer zoveel geld kwijt te zijn aan de telefoon, zijn we toen gaan tweeten en Facebooken. Twitter vindt Bahnhof (@BahnhofAB) maar eng. En Facebook daar moet je verhipte goed zoeken wil je hun pagina kunnen vinden. Maar goed, na een paar dagen social media gebruikt te hebben, kwam er reactie. Of we alsjeblieft even ons verhaal naar ze konden sturen op hun Facebook pagina zodat ze ernaar konden kijken! Huuuuh?? So much for 2nd line support.
En nu vandaag kregen we van onze vrienden een SMS of we alsjeblieft maar even de andere 2 poorten in het beroemde witte kastje willen proberen, want dat zou vast wel werken. Uuuh NEE DUS, want dat hebben we 3,5 week geleden allemaal al 5 keer gedaan. Voor de zekerheid natuurlijk toch nog even geprobeerd en nee, het werkt inderdaad gewoon nog steeds niet.
Dus, 's kijken wat de kracht van social media is. Wij twitteren ze alvast onze welgemeende wensen voor een goed weekend en dat we genieten van het kijken van films via Popcorn. Want die televisie van Bahnhof, ik heb er een hard hoofd in.
Anyway, we hebben internet en het is echt heel snel en stabiel. Zijn we heel blij mee.
Nu hebben we op dezelfde tijd als we internet hebben aangevraagd bij Bahnhof ook IP TV aangevraagd. Leek een slimme zet. Keurige uitleg gekregen aan de telefoon dat het Serverado is die de setup boxen verstuurd. Maar dat de Serverado mensen er een heel duidelijke instructie bij zouden stoppen in de box en dat het aansluiten een fluitje van een cent zou zijn.
Je voelt 'm vast al aankomen.
Ruim 3 weken geleden ging ik stralend in Krokom ons pakketje van Serverado ophalen. Setup box: check. Instructie: check. Aan de slag! Tja. En toen bleek dus dat het niet zo eenvoudig was. En is. Na aansluiten zouden er 5 lampjes groen moeten gaan branden. Bij ons komt ie alsmaar niet verder dan 2. Dus weer braaf gebeld met de vrienden. Was dit keer nummer 18 in de rij. En na laaaaaaaaang wachten, ben ik samen met een Bahnhof jongen nog een keer alle stappen nagegaan en kwam hij er na 10 minuten achter dat er geen IP adres geconfigureerd is voor deze setup box. Dan ga je niet ver komen zei hij. Maar, de goeie jongen zou het wel even fixen met de 2nd line support en we zouden snel teruggebeld worden.
Niks, noppes, nada. Geen zin om weer zoveel geld kwijt te zijn aan de telefoon, zijn we toen gaan tweeten en Facebooken. Twitter vindt Bahnhof (@BahnhofAB) maar eng. En Facebook daar moet je verhipte goed zoeken wil je hun pagina kunnen vinden. Maar goed, na een paar dagen social media gebruikt te hebben, kwam er reactie. Of we alsjeblieft even ons verhaal naar ze konden sturen op hun Facebook pagina zodat ze ernaar konden kijken! Huuuuh?? So much for 2nd line support.
En nu vandaag kregen we van onze vrienden een SMS of we alsjeblieft maar even de andere 2 poorten in het beroemde witte kastje willen proberen, want dat zou vast wel werken. Uuuh NEE DUS, want dat hebben we 3,5 week geleden allemaal al 5 keer gedaan. Voor de zekerheid natuurlijk toch nog even geprobeerd en nee, het werkt inderdaad gewoon nog steeds niet.
Dus, 's kijken wat de kracht van social media is. Wij twitteren ze alvast onze welgemeende wensen voor een goed weekend en dat we genieten van het kijken van films via Popcorn. Want die televisie van Bahnhof, ik heb er een hard hoofd in.
Abonneren op:
Posts (Atom)